Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 252

राह मंतिकहा ।
२४५
एवं च कुतो सो लोयाणं जाणिऊण नरवइणा । भणिओ राहडमंती मा कुण इइ दारुणं पावं । । ७२ ॥ "जाणताण अस्सं वयस्स भंगो न एत्थ अइयारो । सो होइ अणाभोगाइकारणा तो तयं चयह ॥ ७३॥ हलाहल विसपिणं वरं खु छुरियाए हणणमुयरस्त । पव्वयसिहराउ वरं अप्पा मुको निरालंबो ||७४॥ जाल जालकले जलणमि वरं विसिज्ज निविसिज्जा । खग्गुग्गधारउवरि न उण मंसिज्ज नियनियमं ।। किञ्च ।
लब्धंति विविहमणिकणयरयणभवणोवभोयसंजुत्ता । रिद्धिविसेसा न उणो कहंपि धम्मो दयारूवो ॥७६॥ भणिऊणं आएसो पमाणमिय अग्गओ नरिदस्स | कट्टावर करचरणे तहेव निद्धंधसत्तेण ||७७|| माराविय तकरवंधवेण अह अन्नया छलं लहिउं । निहओ छुरियाए मओ गओ य तच्च नरपुहविं ॥ ७८ ॥ तत्तोवि हु उव्वट्टो भमिउ संसारसारे घोरे । लधुं पुणोवि धम्मं अनंतसम्मं सिवं लहिही ॥७९॥ कुरुचंदोविहुराया पज्जंते अणसणं विहेऊण | पावियसमाहिमरणो सोहम्मे सुरवरो जाओ ||८०|| तत्तो अवरविदेहे होऊण कयंगलाए नरनाहो । पत्तो निव्वाणसुहं पज्जंते लद्धजिदिक्खो ॥ ८१ ॥ अइयारो दुक्खाण कारणं वज्जणं तु पुण तस्स । अविलंषेण सिवसुहजणयं ता चयह एयंपि ॥ ८२ ॥ ॥ इति प्राणातिपाततृतीयातिचारे राहडमन्त्रिकथानकं समाप्तम् ॥
एवं च कुर्वन् स लोकानां ज्ञात्वा नरपतिना । भणितो राहडमन्त्री मा कुर्विति दारुणं पापम् ॥ ७२॥ जानतामवश्यं व्रतस्य भङ्गो नात्रातिचारः । स भवत्यनाभोगादिकारणात् ततस्तं त्यज ॥ ७३ ॥ हालाहलावेषपानं वरं खलु क्षुरिकया हननमुदरस्य । पर्वतशिखराद् वरमात्मा मुक्तो निरालम्बः ||७४|| ज्वालाजालकराले ज्वलने वरं विशेद् निविशेत । खड्जोग्रधारोपरि न पुनभ्रंशेत निज नियमम् ॥७५॥ . लभ्यन्ते विविधमणिकनकरत्नभवनोपभोगसंयुक्ताः । ऋद्धिविशेषा न पुनः कथमपि धर्मो दयारूपः ॥ ७६ ॥ भणित्वाऽऽदेशः प्रमाणमित्यग्रतो नरेन्द्रस्य । छेदयति करचरणांस्तथैव निर्दयत्वेन ॥ ७७ ॥ मारयित्वा तस्करबान्धवेनाथान्यदा छलं लब्ध्वा । निहतः क्षुरिकया मृतो गतश्च तृतीयां नरकपृथिवीम् ॥७८॥ ततोऽपि खलद्वृत्तो भ्रान्त्वा संसारसागरे घोरे । लब्ध्वा पुनरपि धर्ममनन्तशर्म शिवं लप्स्यते ॥ ७९ ॥ कुरुचन्द्रोऽपि खलु राजा पर्यन्तेऽनशनं विधाय । प्राप्तसमाधिमरणः सौधर्मे सुरवरो जातः ॥ ८० ॥ ततोऽवरविदेहे भूत्वा कृतमङ्गलायां नरनाथः । प्राप्तो निर्वाणसुखं पर्यन्ते लब्धजिनदीक्षः ॥ ८१ ॥ व्रतातिचारो दुःखानां कारणं वर्जनं तु पुनस्तस्य । अविलम्बेन शिवसुखजनकं तस्मात्त्यजतैतम् ॥८२॥