Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 253

निकरुणो जो जीवे अइभारारोवणेण पीडेइ । सो इह पेचभवेसुवि सुलसो इव लहइ दुक्खाई ॥१॥ तथाहि;निवभवणपवरनाहिं उयारपायारनेमिपरियरियं । भरहरहचकभूयं नयरं नामेण चक्कपुरं ॥२॥ तम्मि रणरंगमल्लो राया निच्चपि चायदुल्ललिओ । लीलाविलासकलिया ललिया नामेण तस्स पिया ॥ तत्थत्थि सुलससेट्ठी निवपुरदिट्ठी सया अहम्मिट्ठी । अइनिबिडमिच्छदिट्ठी गयतुट्टी कमलदलदिट्ठी ॥४॥ सव्वेसुवि कज्जेसुं नरवइणो नियमणव निम्भिच्चो । भिच्चो मित्तं मंती समगं चिय सुयइ भुंजइ य ॥५॥ अह अन्नया नरिंदो अत्थाणसहाए चिट्ठए जाव । ता पुरपवरो लोओ साहुलिहत्थो तहिं पत्तो ॥६॥ साहसिएणं केणवि आ छम्मासाउ पट्टणं एयं । जग्गंतंपि मुसिजइ सामिय ! पाएण पइरयणि ॥७॥ कस्सवि भजा वररूवसालिणी कन्नगा उ अन्नस्स । रयणकणयाइयाण संखावि न तेण हरियाण ॥८॥ तो आरक्खियवयणं नियइ निवो भणइ पणमिउं सोवि । सव्वंचिय सचमिणं जं जंपइ पुरजणो देव !॥९॥ ता किं अगोयरो तुझ तकरो नरवरेण इय भणिए । सो भणइ देव ! एयं किमन्नहा अहमुविक्खेमि ? ॥ गयणेणं आगंतु बहुजणउप्पाडणिजमवि वत्थु । एमागीवि हु घेत्तुं गच्छइ सो झत्ति उप्पइउं ॥११॥ इय एवं पभणंतम्मि तम्मि केणावि भणियमज्जेव । तं गिण्हसु इय सोउं राया परिभावए एवं ॥१२॥ दिव्या भासा एसा न अन्नहा होइ ता अहं नूणं । कयउजमो लहिस्सं अजं चिय तं महाचोरं ॥१३॥ भणइ य पुरप्पहाणे नियदुत्थं मज्झ परिकहतेहिं । कायव्वं कयमित्तो मह चिंता इत्थ कज्जम्मि ॥१४॥
निष्करुणो यो जीवानतिभारारोपणेन पीडयति । स इह प्रेत्यभवेष्वपि सुलम इव लभते दुःखानि ॥१॥ नृपभवनप्रवरनाभि उदारप्राकारनेमिपरिकरितम् । भरतरथचक्रभूतं नगरं नाम्ना चक्रपुरम् ॥२॥ तस्मिन् रणरङ्गमल्लो राजा नित्यमपि त्यागदुर्ललितः । लीलाविलासकलिता ललिता नाम्ना तस्य प्रिया ॥३॥ तत्रास्ति सुलसश्रेष्ठी नृपपुरदृष्टिः सदाऽधर्मेष्टिः । अतिनिबिडमिथ्यादृष्टिर्गततुष्टिः कमलदलदृष्टिः ॥४॥ सर्वेष्वपि कार्येषु नरपतेनिजमन इव निर्भृत्यः । भृत्यो मित्त्रं मन्त्री समकमेव स्वपिति भुङ्क्ते च ॥५॥ अथान्यदा नरेन्द्र आस्थानसभायां तिष्ठति यावत् । तावत्पुरप्रवरो लोको वस्त्रहस्तस्तत्र प्राप्तः ॥६॥ साहसिकेन केनाप्या षण्मासात् पत्तनमेतत् । जाग्रदपि मुष्यते स्वामिन् ! प्रायेण प्रतिरजनि ॥७॥ कस्यापि भार्या वररूपशालिनी कन्यका त्वन्यस्य । रत्नकनकादिकानां संख्यापि न तेन हृतानाम् ॥८॥ तत आरक्षिकवदनं पश्यति नृपो भणति प्रणम्य सोऽपि । सर्वमेव सत्यमिदं यजल्पति पुरजनो देव ! ॥९॥ तदा किमगोचरस्तव तस्करो नरवरेणेति भणिते । स भणति देव ! एतं किमन्यथाऽहमुपेक्षे ? ॥१०॥ गगनेनागत्य बहुजनोत्पाटनीयमपि वस्तु । एकाक्यपि खलु गृहीत्वा गच्छति स झटित्युत्पत्य ॥११॥ इत्येवं प्रभणति तस्मिन् केनापि भणितमद्यैव । तं गृहाणेति श्रुत्वा राजा परिभावयत्येवम् ॥१२॥ दिव्या भाषैषा नान्यथा भवति तस्मादहं नूनम् । कृतोद्यमो लप्स्येऽद्यैव तं महाचौरम् ।।१३।।
१ख. ललियलीलाविलासा ल°।