Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 254

सुलससिट्ठिकहा । . इय भणिउं सम्माणिय विसज्जए नरवरो नयरलोयं । चिंतइ य दिव्ववयणं 'अजं चिय गिण्हसु' तओ य ।। पञ्चासण्णे नूणं होयव्वं तस्स संनिवेसेणं । वंचिय परियणमित्तो निसि नीसरिओ असिसहाओ ॥१६॥ तो मणसीकयउत्तरदिसिस्स से झत्ति भइरवा वामा । किलकिलिया मग्गेणं तेणं चिय तो पयट्टो सो ॥१७॥ अह जा गाउयदुगं गंतुं वडविडविणो ठिओ हिट्ठा । तो कत्थूरियषणसारपरिमलो तस्स नासाए ॥१८॥ तस्स पविट्ठो तो तयणुसारओ कोत्थरं पलोएइ । जा ताव तम्मि निसुणइ आलावे विविहभंगीहि ।।१९।। रमणीणं सुइसुहए, वञ्चतो तयणुसारओ तत्तो । पेच्छइ वरपासायं रयणुज्जोइयदिसावलयं ॥२०॥ तस्स भवणस्स दारम्मि पविसमाणेण राइणा दिट्ठा । एगा पवरा तरुणी वियडनियंबा विसालच्छी ॥ आहरणमणिमऊहोहरंजिया जियअणंगपाणपिया । तीइवि दिट्ठो राया नयणाण महसवं दितो ॥२२॥ निजियअणंगरूवं रायं दद्रूण तत्थ सा जुवई । चित्तलिहियव्य निरु थंभियव्व थका खण एकं॥२३॥ तो किच्छेणं कहकहवि तीए वयणाओ निग्गया वाया । हा रमणिलोयणाणंद ! कत्थ तं आगओ इत्थ १॥ ता गच्छ गच्छ तुरियं जाव न अज्जवि स एइ पाविट्ठो । जस्स इमो पासाओ दिन्नविसाओ य अम्हाणं ।। रणरंगमल्लराया पुच्छइ तं वालियं इमं भवणं । कस्स तणयं स को वा चिट्ठइ कह संपयं कहसु ? ॥२६॥ एयाओ कस्स व संतियाउ नवजोव्यणाउ रमणीओ । एक्काओ करुणसरं गायति रुयति अन्नाओ?॥२७॥ भणियं तीए एयं पायालगिहं भणिज्जए सुहय ! । एयस्स सामिओ पुण पिंगच्छो नाम चोरुत्ति॥२८॥
भणति च पुरप्रधानानि निजदौस्थ्यं मां परिकथयद्भिः । कर्तव्यं कृतमितो मम चिन्तात्र कार्ये ॥१४॥ इति भणित्वा समान्य विसृजति नरवरो नगरलोकम् । चिन्तयति च दिव्यवचनं 'अौव गृहाण' ततश्च ॥१५॥ प्रत्यासन्ने नूनं भवितव्यं तस्य संनिवेशेन । वञ्चयित्वा परिजनमितो निशि निःसृतोऽसिसहायः ॥१६॥ ततो मनसिकृतोत्तरदिशस्तस्य झटिति भैरवी वामा । किलकिलिता मार्गेण तैनेव ततः प्रवृत्तः सः ॥१७॥ अथ यावत्क्रोशद्विकं गत्वा वटविटपिनः स्थितोऽधः । ततः कस्तूरिकाधनसारपरिमलस्तस्य नासायाम् ॥१८॥ तस्य प्रविष्टस्ततस्तदनुसारतः कोटरं प्रलोकयति । यावत् तावत्तस्मिन् शृणोत्यालापान् विविधभगिभिः ।।१९।। रमणीनां श्रुतिसुखदान, व्रजस्तदनुसारतस्ततः । पश्यति वरप्रसादं रत्नोयोतितदिग्वलयम् ॥२०॥ तस्य भवनस्य द्वारे प्रविशता राज्ञा दृष्टा । एका प्रवरा तरुणी विततनितम्बा विशालाक्षी ॥२१॥ आभरणमणिमयूखौघरञ्जिता जितानङ्गप्राण प्रिया । तयापि दृष्टो राजा नयनयोमहोत्सवं ददत् ॥२२॥ निर्जितानङ्गरूपं राजानं दृष्ट्वा तत्र सा युवतिः । चित्रलिखितेव निश्चितं स्तम्भितेव स्थिता क्षणमेकम् ॥२३॥ ततः कृच्छ्रेण कथंकथमपि तस्या वदनाद् निर्गता वाक् । हा रमणीलोचनानन्द ! क्व त्वमागतोऽत्र ? ॥२४॥ तस्माद् गच्छ गच्छ त्वरितं यावन्नाद्यापि स एति पापिष्ठः । यस्यायं प्रासादो दत्तविषादश्चास्माकम् ॥२५॥ रणरङ्गमल्लराजः पृच्छति तां बालिकामिदं भवनम् । कस्य संबन्धि स को वा तिष्ठति कथं सांप्रत कथय ? ॥ एताः कस्य वा सत्का नवयौवना रमण्यः । एकाः करुणस्वरं गायन्ति रुदन्त्यन्याः ? ॥२७॥ भणितं तयैतत् पातालगृहं भण्यते सुभग ! । एतस्य स्वामी पुनः पिङ्गाक्षो नाम चौर इति ॥२८॥