Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 244

सिरहा ।
२३७
जो आतित्थ दुट्टो, पट्टमणुकूलबहुगुणं लग्गं । तम्मि समयम्मि खित्ते तेर्हि कओ खंडणारंभो ॥ ४२ ॥ केसवसिरिवच्छेहिं अन्नदिणे सोहणे मुहुत्तम्मि । हलउत्तयकरणत्थं जुत्ते दोसुवि हलेसु ॥४३॥ सिरिच्छो गोणेणं तहाहओ पट्ट्याए हिययम्पि | मुच्छानिमीलियच्छो जह पडिओ धरणिवट्टम्मि || गेहे च्चि तं मुत्तुं हलमिकं चैव केसवो वित्तुं । चलिओ खित्ताभिमुहं ता करभख्यं निसामेउं ॥ ४५ ॥ रार्सि जुत्तं चिय तोडिऊण गोणे गए कहवि गहिउं । असुभे समयम्मि कओ तेणं हलउत्तओ खित्ते ।। अह विन्नायावसरो दुहवि हलउत्तयाण सिरिवच्छो । पभणइ केसव ! पेच्छह दिव्वस्स गईए कुलितं ॥ सूरस्स पुन्नवसओ पाओ हालियाण दुहुत्तं । टलियं मुहे मुहुत्ते जाओ हलउत्तओ ताव ॥४८॥ अम्हं पुण विवरीयं जाणताणंपि उज्जयानपि । संजाये इय सुणिउं कीरइ किं केसवो भइ ॥४९॥ अह अन्नया य दुन्निवि हलाई खेडंति अप्पणच्चेव । सिश्विच्छहले गलिओ वलिओवि हु थक्कए पडिओ ।। तो तोत्तेणं हणई आराहिं य विधए पुणो बहुयं । तुत्तम्मि कहवि भग्गे हणे पहिप्पहारेहिं ॥ ५१ ॥ सूरसुणं कज्जागरण दट्टूण पभणिओ भाया ! | पाणाइवायविरहं वित्तुं आयरसि किं एवं १ || ५२ ॥ सो भइ परवसो हं भइ य तह केसवोवि सूरसुयं । किं खलियारसि एयं किं तुह तत्तीए एयाए ? | तो सो मोण काउं गओ तओ सो तहेव सिरिवच्छो । थकं थक्कं गोणं बहुप्पयारं कत्थेइ ||२४|| दंतगिरिडिं पबंध पुच्छं मोडेइ खाइ दसणेहिं । चंडालोव्व पर्यपर अजंपियव्वाई अइकुद्धो ॥ ५५ ॥ इत्तोय कविलमूस यकत्तरबहुझारि तिडपभिईहिं । केसव किसी विणट्ठा ववहरएहिं तओ धरिओ ॥ ५६ ॥
T
य आसीत्तत्र दुष्टः, प्रवृत्तमनुकूलबहुगुणं लग्नम् । तस्मिन् समये क्षेत्रे तैः कृतः कर्षणारम्भः ॥४२॥ केशवश्रीवत्साभ्यामन्यदिने शोभने मुहूर्त्ते । हलयोक्त्रककरणार्थं युक्तयोरपि द्वयोर्हलयोः ॥ ४३ ॥ श्रीवत्सो गवा तथा हतः पादेन हृदये । मूर्च्छानिमीलिताक्षो यथा पतितो धरणीपट्टे ॥ ४४ ॥ गेह एव तं मुक्त्वा हलमेकमेव केशवो गृहीत्वा । चलितः क्षेत्राभिमुखं तदा करमरुतं निशम्य ||४५|| राशिं योक्त्रं च त्रोटयित्वा गवि गते कथमपि गृहीत्वा । अशुभ समये कृतं तेन हलयोक्त्रकं क्षेत्रे ॥ ४६ ॥ अथ विज्ञातावसेरा द्वयोरपि हलयोक्त्रयोः श्रीवत्सः । प्रभणति केशव ! पश्य दैवस्य गतेः कुटिलत्वम् ॥४७॥ सूरस्य पुण्यचशतः प्रमादतो हालिकानां दुर्मुहूर्तम् । अपगतं शुभ मुहूर्त जातं हलयोक्त्रकं तावत् ॥४८॥ अस्माकं पुनर्विपरीतं जानतामप्युद्यतानामपि । संजातमिति श्रुत्वा क्रियते किं केशवो भणति ॥ ४९ ॥ अथान्यदा च द्वावपि हले- कर्षत आत्मनैव । श्रीवत्सहले गलिर्बल्यपि खलु तिष्ठति पतितः ॥ ५०॥ ततस्तोत्रेण हन्त्याराभिश्च विध्यति पुनर्बहु । तोत्रे कथमपि भग्ने हन्ति पृष्णिप्रहारैः ॥ ५१ ॥ सूरसुतेन कार्यागतेन दृष्ट्वा प्रभणितो भ्रातः ! । प्राणातिपातविरतिं गृहीत्वाऽऽचरसि किमेवम् ? ॥५२॥ स भणति परवशोऽहं भणति च तथा केशवोऽपि सूरसुतम् । किं स्खलयस्येतं किं तव चिन्तयैतया ? ॥५३॥ ततः स मौनं कृत्वा गतस्ततः स तथैव श्रीवत्सः । स्थितं स्थितं गां बहुप्रकारं कदर्थयति ॥ ५४ ॥ दन्तपिष्टिं प्रबध्नाति पुच्छं मोटयति खादति दशनैः । चाण्डाल इव प्रजल्पत्य जल्पितव्यान्यतिक्रुद्धः ॥ ५५ ॥