Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 245

२३८
सुपासमाह-चरिअम्मिदो सारवलिदावि हु तेहिं उद्दालिया तओ सगडं । वाहेइ भाडएणं सिरिवच्छो अवरगोणेहिं ॥५७॥ अह अन्नदिणे जुत्तो सो गलिओ गड्डयम्मि भरियम्मि घणधृलीखोणीए खुरेवि उक्रवणइ न कहंपि ॥५८॥ सगडाओ उत्तरिउं तो सो आराहिं विधए हणइ । तोत्तयलउडयडंगालिठुवलाईहिं निकरुणं ॥५९॥ अह मोडेउ लग्गो पुच्छं जा तेण गलिबलदेण । लत्ताए हओ गाढं मम्मम्मि मओ गओ नरयं ।।६०॥ तो मूरसुओ चिंतइ हद्धी एसो पमायवसवत्ती । वयमयलणाउ नूणं भमिही एसो भवारने ॥६१॥ मज्झवि अलद्धपुव्वं लद्धं एयं सुधम्मसामग्गिं । कुगईए निवडतो अप्पा नोविक्खिउं जुत्तो ॥६२॥ सुगई पुण मुत्तिच्चिय सा पुण संपुन्नचरणओ चेव । तं पुण सुगुरूण समागमेण, गविस्सामि ता एए । एवं सो ववसंतो मुक्को पाणेहिं आउपजते । अखंडियपढमवओ पत्तो ईसाणकप्पम्मि ॥६४॥ सिरिवच्छनारओवि हु परमाहम्मियमुहाउ निसुणे । सुमरेऊणं च तहा पढमाणुव्वयअइक्कमणं ॥६५॥ पसरियपच्छायावो परिचिंतइ हा ! मए अणज्जेण । अमयलवम्मि निहित्तो कह मुट्ठी कालकूडस्स १ ॥ लद्धण सव्वसंजमसामग्गिमणुव्वयं मए पढमं । एक चिय पडिवन्नं तंपि हु जाणतएणेव ॥६७॥ भग्गं अइक्कमतेण पवरअमरत्तकारणं परमं । सिवसुहसंपत्तिफलं कमेण इन्हि तु पावो हं ॥६८|| एयमवत्थं पत्तो करेमि किं दुक्खसायरनिबुड्डो । ता सच्चमिणं भणियं केहिवि विबुहेहिं पुरिसेहिं ॥१९॥
"इहैव नरकव्याधेश्चिकित्सां न करोति यः । गतो निरौषधं स्थानं स रुजः किं करिष्यति ?॥" एवं सो अप्पाणं निंदतो जिणवरप्पणीयं च । धम्मं बहु मन्नतो वाससहस्साइं दस गमिउं ॥७॥ इतश्च कपिलमूषककच्चरबहुझिल्लीशलभप्रभृतिभिः । केशवकृषिर्विनष्टा व्यवहारकैस्ततो धृतः ॥१६॥ द्वौ सारवलीवर्दावपि खलु तैगृहीतौ ततः शकटम् । वाहयति भाटकेन श्रीवत्सोऽपरगवाभ्याम् ।।१७।। अथान्यदिने युक्तः स गलिः शकटे भृते । घनधूलिक्षोण्यां खुरानप्युत्खनति न कथमपि ॥१८॥ शकटादुत्तीर्य ततः स आराभिर्विध्याति हन्ति । तोत्रलकुटयष्टिलेष्टूपलादिभिर्निष्करुणम् ॥१९॥ अथ मोटयितुं लग्नः पुच्छं यावत्तेन गलिबलीवर्दैन । पादेन हतो गाढं ममणि मृतो गतो नरकम् ॥६॥ ततः सूरसुतश्चिन्तयति हा धिगेष प्रमादवशवर्ती । व्रतमलिनीकरणान्नूनं भ्रमिष्यत्येष भवारण्ये ॥६१॥ ममाप्यलब्धपूर्वी लब्ध्वतां सुधर्मसामग्रीम् । कुगतौ निपतन्नात्मा नोपेक्षितुं युक्तः ॥६२॥ सुगतिः पुनर्मुक्तिरेव सा पुनः संपूर्णचारित्रत एव । तत्पुनः सुगुरूणां समागमेन, गवेषयिष्यामि तस्मादेतान् ॥ एवं स व्यवस्यन् मुक्तः प्राणैरायुःपर्यन्ते । अखण्डितप्रथमव्रतः प्राप्त ईशानकल्पे ॥६॥ श्रीवत्सनारकोऽपि खलु परमाधार्मिकमुखात श्रुत्वा । स्मृत्वा च तथा प्रथमाणुव्रतातिक्रमणम् ॥६५॥ प्रसृतपश्चात्तापः परिचिन्तयति हा ! मयाऽनार्येण । अमृतलवे निहितः कथं मुष्टिः कालकूटस्य ? ॥६६॥ लब्ध्वा सर्वसंयमसामग्रीकमणुव्रतं मया प्रथमम् । एकमेव प्रतिपन्नं तदपि खलु जानतैव ॥६७|| भग्नमतिकामता प्रवरामरत्वकारणं परमम् । शिवसुखसंपत्तिफलं क्रमेणेदानीं तु पापोऽहम् ॥६८॥ एतामवस्थां प्राप्तः करोमि किं दुःखसागरनिमग्नः । तस्मात्सत्यमिदं भणितं कैरपि विबुधैः पुरुषैः ॥६९॥