Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 248

राहडमंतिकहा ।
२४१
ते समं चि पडिय पहारसयजज्जरं घडपि तओ । तं तह दठ्ठे मउलियवयणा खयरी भणइ रायं ॥ १५ ॥ एसो मह पाणपिओ रिउणा वावाइओ न संदेहो । ता तस्स विओए हूं नो पाणे धारि सक्का ॥ १६ ॥ ता काऊन पसायं सिग्यं मह देहि भाय ! दारूणि । पियविरहदहणदहं दहेमि देहं पुणो जेण ||१७|| तारना भणियं भगिणी तं मज्झ ता इमं रज्जं । तुह संतियंति मंचसु पाणपरिचायबुद्धिपि || १८ || तो पुण भणियं तीए एवं चिय इत्थ तुम्ह बंधुच । जं इट्ठविरहदुक्खियमणा मे देसि कहाणि ॥ १९ ॥ पुणरवि वहुप्पयारं भणिया रन्ना न जुत्तमिय काउं । अप्पाणम्मिवि पीडा विहिणा विडिया हवइ सुहया ॥ धरसु महव्ययभारं हारं सिवरमणिणहरमुयारं । जिणसु कसाए सिद्धतजावओ सुहनिहिपिसाए ||२१|| परि कुवं देवं मन्ने विगयरागमलं । समतिणमणिणो मुणिणो गुरुणो, जीवाइतत्ताई ||२२|| इय भणियावि न मन्नइ वयणं पुहईसरस्त सा खयरी । खयरगुणे उच्चरिडं पुणो पुणो रुयइ तो रन्ना ॥ २३ ॥ दावाविआई तीसे चंदणकट्ठाई विरइऊण चियं । अह सा खयरी नियपइगत्ताई झत्ति घित्तृणं ॥ २४ ॥ हुयवह जालचिया चियाए सा तीए जाकिर पविट्ठा | तो कुरुचंदनराहिवपुरओ सो आगओ खयरो ।। करकलियफरयखग्गो नरनाहं पुगमिऊण विन्नवइ । पहु ! परनारिसहोयरमत्थयचूडामणि ! नरिंद ! | तुज्झ पहावेण मए निहओ सत्तू गरिट्ठबलकलिओ । सरणागयजणवच्छल ! मह दइयं मे समप्पे | संपइ नियनपरं पर गच्छस्सं जेण जगमणाणंद ! | आणानिदेसकरो एस जणो तुज्झ सयकालं ||२८|| तो खुहिओ नरनाहो चित किं उत्तरं पयच्छेमि । तो पक्खित्ता दिट्ठी रन्ना मंतिस्स वयणमि ॥ २९ ॥
तेन सममेव पतितं प्रहारशतजर्जरं कबन्धमपि ततः । तत्तथा दृष्ट्वा मुकुलितवदना खचरी भणति राजानम् ॥ १५॥ एष मम प्राणप्रियो रिपुणा व्यापादितो न संदेहः । तस्मात्तस्य वियोगेऽहं नो प्राणान् धारयितुं शक्ता ॥ १६॥ तस्मात् कृत्वा प्रसादं शीघ्रं मम देहि भ्रातः ! दारूणि । प्रियविरहदहनदग्धं दहामि देहं पुनर्येन ॥ १७॥ तदा राज्ञा भणितं भगिनी त्वं मम तस्मादिदं राज्यम् । तव सत्कमिति मुञ्च प्राणपरित्यागबुद्धिमपि ॥ १८॥ ततः पुनर्भणितं तयैवमेवात्र युष्माकं बन्धुत्वम् । यदिष्टविरहदुःखितमनसो मे ददासि कष्टानि ||१९|| पुनरपि बहुप्रकारं भणिता राज्ञा न युक्तमिति कर्तुम् । आत्मन्यपि पीडा विधिना विहिता भवति सुखदा ॥ २०॥ 'वर महाव्रतभारं हारं शिवरमणीमनोहरमुदारम् । जय कषायान् सिद्धान्तजापतः सुखनिधिपिशाचान् ॥२१॥ परिहर कुदृष्टिसेवां देवं मन्यस्व विगतरागमलम् । समतृणमणीन् मुनीन् गुरून्, जीवादितत्त्वानि ॥२२॥ इति भणितापि न मन्यते वचनं पृथिवीश्वरस्य सा खचरी । खचरगुणानुच्चार्य पुनः पुना रोदिति ततो राज्ञा॥२३॥ दापितानि तस्यै चन्दनकाष्ठानि विरचय्य चिताम् । अथ सा खचरी निजपतिगात्राणि झटिति गृहीत्वा ||२४|| हुतवह ज्वालाचितायां चितायां सा तस्यां यावत्किल प्रविष्टा । ततः कुरुचन्द्रनराधिपपुरतः स आगतः खचरः ॥ करकलितफरकखड्डो नरनाथं प्रणम्य विज्ञपयति । प्रभो ! परनारीसहोदरमस्तकचूडामणे ! नरेन्द्र ! ॥२६॥ तव प्रभावेण मया निइतः शत्रुर्गरिष्ठबलकलितः । शरणागतजनवत्सल ! मम दयितां मे समर्पय ॥२७॥ संप्रति निजनगरं प्रति गमिष्यामि येन जनमनआनन्द ! | आज्ञानिर्देशकर एष जनस्तव सदाकालम् ||२८||
३१