Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 241

जो लिठ्ठलउडदंडाइएहिं जीवाण ताडणं कुणइ । निस्संको कुद्धमणो दिओव्व सो भमइ भीमभवे ॥ तथाहिअस्थि भरहम्मि वासे कुसुमपुरं पुरमणंगसारिच्छं । सिरिनंदणं समयरं अविग्गहं खाइसालिल्लं ॥२॥ तम्मि निवो निवतिलओ मलओ दारिददावतवियाणं । रइसुंदरी कलत्तं सुकलत्तं तस्स सुकलत्तं ॥३॥ तह मंती मइजलही तस्सत्थि पुरोहिओ य सिरिकंठो। से भज्जा य जसोया पुत्तो ताणत्थि सिरिवच्छो॥ सो अनया कयाई पिउणा अवमाणिओ जडप्पगई । कंचणपुरम्मि पत्तो कणवित्तिं कुणइ पढेई य ॥५॥ विज्जामहम्मि तहवि हु न किंचि आगच्छई पढतस्स । तो निचिन्नो बाढं पाढं मोत्तुं दढसरीरो ॥६॥
ओलग्गिउं पवत्तो भोयणवित्तीए मूरगिहवइणो । तस्स सुएणं सद्धिं कम्मिवि गामम्मि संचलिओ ॥७॥ पिच्छंति य ते मग्गे मुणीण जुयलं पहे परिस्संत । नग्गोहरुक्खहिट्टा उवविढं फासुयपएसे ॥८॥ तं च नमिऊण दोवि हु उवविठ्ठा अह भणेइ भत्तीए। तयभिमुहं मुरसुओ पहु ! धम्मो किंफलो होइ?॥ तो सजलजलहरुदामगहिरसदेण ताण तं कहइ । तम्मज्झे जिट्टमुणी तच्चित्तणुकूलणत्थं जं ॥१०॥ तथाहि;मोक्खफलो दुहदलणो आवइकालेवि दिन्नसाहिज्जो । हियइच्छियकज्जकरो हवइ सुमित्तोव्व जिणधम्मो॥ सारीरमाणसाणं दुक्खाणं मोयगो मणाणंदो । भवजलहिजाणवत्तं सव्वत्थ जयावहो धम्मो ।।१२। दालिहवाहिपरमोसहंव सोहगंगकंडयं परमं । मचिंतियत्थसंपाडणम्मि चिंतामणी धम्मो ॥१३॥ विनाणनाणजणओ बंधू नीसेसजंतुवग्गस्स । वीसासकरणपडुओ परमपयट्ठावओ धम्मो ॥१४॥
__ यो लेष्टुलकुटदण्डादिकैर्जीवानां ताडनं करोति । निःशङ्कः क्रुद्धमना द्विज इव स भ्रमति भीमभवे ॥१॥ अस्ति भरते वर्षे कुसुमपुर पुरमनङ्गसदृशम् । श्रीनन्दनं स-म-करमविग्रहं खाति(दि)शालि ॥२॥ तस्मिन् नृपो नृपतिलको मलयो दारिद्रयदावतप्तानाम् । रतिसुन्दरी कलत्रं सुकलत्वं तस्य शुकलप्तम् ॥३॥ तथा मन्त्री मतिजलधिस्तस्यास्ति पुरोहितश्चः श्रीकण्ठः । तस्य भार्या च यशोदा पुत्रस्तयोरस्ति श्रीवत्सः॥४॥ सोऽन्यदा कदाचित्पित्राऽपमानितो जडप्रकृतिः । काञ्चनपुरे प्राप्तः कणवृत्तिं करोति पठति च ॥५॥ विद्यामठे तथापि खलु न किञ्चिदागच्छति पठतः । ततो निर्विण्णो बाढ पाठं मुक्त्वा दृढशरीरः ॥६॥ अवलगितुं प्रवृत्तो भोजनवृत्त्या सूरगृहपतेः । तस्य सुतेन सार्ध कस्मिन्नपि ग्रामे संचलितः ॥७॥ पश्यतश्च तौ मार्गे मुनीनां युगलं पथि परिश्रान्तम् । न्यग्रोधवृक्षस्याध उपविष्टं प्रासुकप्रदेशे ॥८॥ तच्च नत्वा द्वावप्युपविष्टावथ भणति भक्त्या । तदभिमुखं सूरसुतः प्रभो ! धर्मः किंफलो भवति ? ॥९॥ ततः सजलजलधरोदामगभीरशब्देन तयोस्तं कथयति । तन्मध्ये ज्येष्ठमुनिस्तच्चित्तानुकूलनार्थ यत् ॥१०॥ मोक्षफलो दुःखदलन आपत्कालेऽपि दत्तसाहाय्यः । हृदयेप्सितकार्यकरो भवति सुमित्रमिव जिनधर्मः ॥११॥ शारीरमानसयोर्दुःखयोमाचको मनआनन्दः । भवजलधियानपात्रं सर्वत्र जयावहो धर्मः ॥१२॥ दारिद्र्यव्याधिपरमौषधमिव सौभाग्यकाण्डः परमः । मनश्चिन्तितार्थसंपादने चिन्तामणिधर्मः ॥१३॥