Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 232

. २२५
विजयचंदकहा। हट्टघरदारविरइयमुत्ताहलरणुसत्थियपबंधं । बंधवहसुंकपरिमुक्कलोयआसीसरवमुहलं ॥१९१॥ इय परमूसवभूयं पविसिय नयरं निवो विजयचंदो । जहसीहमहारायं पणमइ जणणिपि सकलत्तो॥१९२॥ नियविरहतवियदेहं हरिसंसुजलेण निव्ववंतोव्व । आलिंगिय निवसंत धराए सिंहासणे उधइ ॥१९३॥ अन्नोन्नममंदाणंदमंदिरा जाव ठंति खणमेगं । रोमंचंचियगत्ता ता समयनिवेयओ पढइ ॥१९४॥ अवगाहिऊण जलहिं लहिउ उदयायलम्मि अब्भुदयं । वियसावियकमलवणो सव्वुवरिठिओ रवी जयइ । समयाणुगयं वयणं सरिसं निवविजयकंदचरियस्स । पढियंति कणयलक्खं दावइ बंदिस्स नरनाहो ॥ एत्तो य सावरहिं विन्नत्तं जिणहरेसु सव्वेसु । ण्हवणबलिपूयपभिइ निप्पन्नं जं जहा इंढें ॥१९७॥ आसन्ने जिणभवणे देवे वंदंति दोवि नरनाहा । भंडारिय भणति य अवि अट्टाहियादिवसे ॥१९८॥ मग्गंति सावया ज दव्वं घणसारघुसिणमाईयं । दावंति य ज किंचिवि तत्थ विलंबो न काययो॥१९९॥ समयमहोयहिसरीण पायकमलं नमंसिउं इंति । नियभवणे भुजति य सपरियणा परमपीईए ॥२०॥ अह पत्थावे कहिओ सुयवृत्तंतो निवस्स पुढेण । मइधणसचिवण तओ जयसिंहनिको भणइ तणयं॥२०१॥ तइ वच्छ ! पुहइयालणभरधरणधुरंधरम्मि निचिंतो । पुबपुरिसाणुचिन्नं संपइ मग्गं पवज्जामि ॥२०२॥ तमे विजयचंदराया उठेउं जणयपायवीढम्मि । विणिवेसिउत्तिभंगो सगग्गय भणइ पसिऊण ॥२०३।। वरिसाइं कइवि नियपायकमलरेणूए मज्झ भालयलं । ताय ! पवित्तीकाऊं उचियपि इमं विहेयव्वं ॥२०४॥ एवमसग्गहपरमवि पुत्तं संबोहिऊण जुत्तीहिं । पीइमईए सहिओ कइवयसामंतमंतिजुओ ॥२०५॥
हट्टगृहद्वारविरचितमुक्ताफलरेणुस्वस्तिकप्रबन्धम् । बन्धवधशुल्कपरिमुक्तलोकाशीरवमुखरम् ॥१९१॥ इति परमोत्सवभूतं प्रविश्य नगरं नृपो विजयचन्द्रः । जयसिंहमहाराजं प्रणमति जननीमपि सकलत्रः ॥१९२॥ निजविरहतप्तदेहं हर्षाश्रुजलेन निर्वापयन्निव । आलिङ्ग्य निवसन्तं धरायां सिंहासने स्थापयति ॥१९३॥ अन्योन्यममन्दानन्दमन्दिराणि यावत्तिष्ठन्ति क्षणमेकम् । रोमाञ्चाञ्चितगात्रास्तावत्समयनिवेदकः पठति।।१९४॥ अवगान्य जलधि लब्ध्वोदयाचलेऽभ्युदयम् । विकासितकमल(ला)वनः सर्वस्योपरिस्थितो रविर्जयति ॥१९५॥ समयानुगतं वचनं सदृशं नृयविजयचन्द्रचरितस्य । पठितमिति कनकलक्षं दापयति बन्दिने नरनाथः ॥१९६॥ इतश्च श्रावकैर्विज्ञपितं जिनगृहेषु सर्वेषु । स्नपनबलिपूजाप्रभृति निष्पन्नं यद् यथेष्टम् ॥१९॥ आसन्ने जिनभवने देवान् वन्देते द्वावपि नरनाथौ । भाण्डागारिकं भणतश्च अष्टाप्यष्टाहिकादिवसान् ॥१९८॥ मार्गयन्ति श्रावका यद् द्रव्यं घनसारघुसृणादिकम् । दापयन्ति च यत् किञ्चिदपि तत्र विलम्बो न कर्तव्यः ।। समयमहोदधिसूरीणां पादकमलं नमस्यित्वतः । निजभवने भुञ्जाते च सपरिजनौ परमप्रीत्या ॥२०॥ अथ प्रस्तावे कथितः सुतवृत्तान्तो नृपाय पृष्टेन । मतिधनसचिवेन ततो जयसिंह नृपो भणति तनयम्।।२०१॥ त्वयि वत्स ! पृथिवीपालनभरधरणधुरन्धरे निश्चिन्तः । पूर्वपुरुषानुचीर्ण संप्रति मार्ग प्रपद्ये ॥२०२॥ ततो विजयचन्द्रराज उत्थाय जनकपादपीठे । विनिवेशितोत्तमाङ्गः सगद्गद भणति प्रसद्य ।।२०३॥ वर्षाणि कत्यपि निजपादकमलरेण्वा मम भालतलम् । तात ! पवित्रीकृत्योचितमपीदं विधातव्यम् ॥२०४॥