Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 236

निरवेक्खो दुट्टपणो तिरियाईणं करेइ जो बंधं । सो पावइ बंधवहं जह पत्तं बंधुराएण ॥ १ ॥ तथाहि; -
अस्थि पुरं पोराणं पडमिणिसंडंव परमिणीसंडं । सुविचित्तपत्तकलियं पउमावासं सुवाणिययं ॥ २॥ तत्थस्थि अस्थिजणवंछियत्थ संपाडणिकदुल्ललिओ | धणउच्व धणो सेट्ठी भज्जा तस्सत्थि बंधुमई || ३ || ताणं च परोप्परने हनिव्भरं विसयसोक्खनिरयाणं । चच्चर कालो अकलियदुहाण धणधन्नकलियाण || केवलमवच्चदुक्खं सल्लइ हियए परोपरं ताणं । किं विहवेणम्हाणं कुलकेउसुपुत्तर हियाणं ? ॥ ५ ॥ इय चिताजुत्ताणं ताणं वच्चेति वासरा विरसा । अह अन्नया कयाई बन्धुमई नियवरदुवारे ॥ ६ ॥ 'जा चि ता पेच्छइ कस्सइ गाहावइस्स गहवइणी । धूलिभुरुंडियपुत्तेर्हि परिगया चिंतए तत्तो ॥ ७॥ धन्ना एसा महिला जा एवं अत्तए रमावेइ । अइमंजुमम्मणुल्लाविरीए वाणीए सुहाए ॥ ८ ॥ एक्कं धरइ कडीए बीयं हत्थंगुलीए संलग्गं । तइयाओ य चउत्थं रुटं संभास एवं ॥ ९ ॥ आगच्छ वच्छ ! अंबा जं जंपइ तं करेह किं बहुणा ? । गिन्हसु अंश्यजंबुयफलाई जणणीए दिती || इय बहुभिजुयाए चरियं दण तीए महिलाए । अप्पाणं निंदती पत्ता गेहस्स मज्झमि ||११|| चिते अहं जणिया एक्कच्चिय मंदभाइणी विहिणा । एक्कंपि पुत्तभंड जीए पसूर्य न पावाए || १२ || जम्मो निरत्थउ तीए जीए महिलाए मम्मणुल्लविरो। रमिऊण धूलिधवलो पुत्तो नारुहइ अंकम्मि ॥ १३ ॥ अन्नन्नकज्जवइयर रविकिरणकयत्थियं हिययकुमुयं । ऊसरइ नवरि मणुयाण तणयमुहयं दसच्चवणे ॥१४॥
निरपेक्षो दुष्टमनास्तिर्यगादीनां करोति यो बन्धम् । स प्राप्नोति बन्धवधं यथा प्राप्तं बन्धुराजेन ॥ १ ॥ अस्ति पुरं पुराणं पद्मिनीषण्डमिव पद्मिनीषण्डम् । सुविचित्रा (प) त्रकलितं पद्मावासं सुवाणिज (पानीय) कम् || तत्रास्त्यर्थिजनवाञ्छितार्थसंपादनैकदुललितः । धनद इव धनः श्रेष्ठी भार्या तस्यास्ति बन्धुमती ॥ ३ ॥ तयोश्च परस्परस्नेहनिर्भरं विषयसौख्यनिरतयोः । व्रजति कालोऽकलितदुःखयोवर्नधान्यकलितयोः ॥ ४॥ केवलरूपत्यदुःखं शल्यति हृदये परस्परं तयोः । किं विभवेनावयोः कुलकेतुसुपुत्ररहितयोः ? || ९ || इति चिन्तायुक्तयोस्तयोर्व्रजन्ति वासरा विरसाः । अथान्यदा कदाचिद् बन्धुमती निजगृहद्वारे ॥ ६ ॥ यावत्तिष्ठति तावत्पश्यति कस्यापि गाथापतेगृहपत्नीम् । धूलिधूसरित पुत्रैः परिगतां चिन्तयति ततः॥ ७ ॥ धन्यैषा महिला 'यैवमात्मजान् रमयति । अतिमञ्जुमन्मनोल्लापनशीलया वाण्या सुखदया ॥ ८ ॥ एकं धरति कट्यां द्वितीयं हस्ताङ्गुलौ संलग्नम् | तृतीयाच्च चतुर्थ रुष्टं संभाषत एवम् ॥ ९ ॥ आगच्छ वत्स ! अम्बा यज्जल्पति तत्कुरु किं बहुना | गृहाणाम्रजाम्बवफलानि जनन्या ददत्या ॥१०॥ इति बहुडिम्भयुक्तायाश्चरितं दृष्ट्वा तस्या महिलायाः । आत्मानं निन्दन्ती प्राप्ता गेहस्य मध्ये ॥ ११॥ चिन्तयत्यह' जनितैकैव मन्दभागिनी विधिना । एकमपि पुत्रभाण्डं यया प्रसूतं न पापया ॥ १२ ॥ जन्म निरर्थकं तस्या यस्या महिलीया मन्मनोल्लपिता । रन्त्वा धूलिधवलः पुत्रो नारोहत्यङ्के || १३ || अन्यान्यकार्यव्यतिकररविकिरणकदर्थितं हृदयकुमुदम् । उल्लसति केवलं मनुजानां तनयमुख चन्द्रदर्शने ॥ १४ ॥