Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 226

विजयचंद कहा |
२१९.
धन्नान्निता हु त एण पुत्तरयणेण । देवाण य मणुवाणं च चित्तचमकारचरिएण || १०७ || निविय तु इमं तुम नियदिट्टिगोयरं पत्ता । मज्झ दयाए धूया मह गेहे पवेसिया झति ॥ १०८ ॥ साय कुमारं काऊ माणसे तत्थ नाह ! संपत्ता । इय विलंभियाए विसए को तीइ आएसो ? ॥ तो हसि भइ निवो एसा कुमवरोहहम्मि । जावज्जीवं निवसउ समपिया सुथिरलग्गमि ॥ ११० ॥ भणि महापसायं कयसम्माणो समुडिओ सिद्धी । अह अन्नया कुमारो तुरए वाहितओ वाहि ॥ १११ ॥ निसुर अकंदरखं बहुनरनारीण तूररवमुहले । पिच्छइ य सुमुदुगूलमलय संछाइयं इतं ।। ११२ ।। पाणं, तो जंपइ नाऊणं तूरसरविसेसेण । अहिदा कनेसा, किं जीवंति हिस्सति ॥ ११३ ॥ तो नियपुरिस संपेसिऊण कुमरो कहावए ताण । मा मडये डहह इमं जा पउंजामि तमहं ॥ ११४|| तो अमतुलं एवं सुणिऊण विम्हिया जाव । चिति ताव कुमरो तुरियं तस्संतियं पत्तो ॥ ११५ ॥ तत्तो गारुडमंतेण सलिलमभिमंतिऊण जहविहिणा । सत्तचुलुएहि पहया सा उट्ट अमयसितव्व ॥ ११६॥ दठ्ठे पुरओ कुमरं रूवेण सुरंव मयणसरविद्धा । को एसो कस्सओ किंच इमं पुच्छि ती ॥ ११७ ॥
चैत्र पलोयंती जा चिट्ठ अणिमिसा तओ मंती | नयसारो तीए पिया कुमरं पर अपए एवं ॥ ११८ ॥ धन्ना सा पुण्णुकरिसनिम्मिया तिहुयणेवि तुह जणणी । जीड़ पमूओ सि तुमं दीद्धरणिकदुललिओ || ear कमलसिरी जीसेऽवत्थं इमं पवनाए । पाणपरित्ताणकए सरणं तं चैव संजाओ ।। १२० ॥
धन्यः स एष जनैः सुपुण्यपुञ्ज इव नाथ ! यस्य त्वम् । दुरितापहरणसंपत्संपादनजागरिता सततम् ॥ १०६ ॥ धन्यानामपि धन्यतमः प्रभो ! त्वमेतेन पुत्ररत्नेन । देवानां च मनुजानां च चित्तचमत्कारचरितेन ॥ १०७॥ विज्ञपयितव्यं त्विदं त्वया निजदृष्टिगोचरं प्राप्ता । मयि दयया दुहिता मम्म गेहे प्रवेशिता झटिति ॥ १०८ ॥ सा च कुमारं कृत्वा मानसे तत्र नाथ ! संप्राप्ता । इति विप्रलम्भिताया. विषये कस्तस्था आदेशः १ ॥ १०९ ॥ ततो हसित्वा भणति नृप एषा कुमारावरोधगेहे । यावज्जीवं निवसतु समर्पिता सुस्थिर लग्ने ॥ ११०॥ भणित्वा महाप्रसादं कृतसम्मानः समुत्थितः श्रेष्ठी । अथान्दा कुमारस्तुरगान् वाह्यन् बहिः ॥ १११ ॥ शृणोत्याक्रन्दरखं बहुनरनारीणां तूररबमुखरम् । पश्यति च सुमूल्य दुकूलमल्लकसंादितमायत् ॥ ११२ ॥ शवयानं, ततो जल्पति ज्ञात्वा तूरस्वरविशेषेण । अहिदष्टा कन्यैवा, किं जीवन्तीं वक्ष्यन्ति ? ॥ ११३ ॥ ततो निजपुरुषं संप्रेव्य कुमारः कथापयति तान् । मा मृतकं दहतेदं यावत्प्रयुजे मन्त्रमहम् ॥ ११४॥ ततोऽमृतवृष्टितुल्यमेतत् श्रुत्वा विस्मिता यावत् । तिष्ठन्ति तावत्कुमारस्त्वरितं तस्यान्तिकं प्राप्तः ॥ ११९॥ ततो गारुडमन्त्रेण सलिलमभिमन्त्र्य यथाविधि । सप्तचुलुकैः प्रहता सोत्तिष्ठत्यमृतसिक्केव ॥ ११६॥ दृष्ट्वा पुरतः कुमारं रूपेण सुरभिव मदनशरविद्वा । क एष कस्य सुतः किञ्चेदं पृष्टस्तथा ॥ ११७ ॥ तमेव प्रलोकमाना यावतिष्ठत्यनिमिषा ततो मन्त्री | नयसारस्तस्याः पिता कुमारं प्रति जल्पत्येवम् ॥ ११८ ॥ धन्या सा पुण्योत्कर्षनिर्मिता त्रिभुवनेऽपि तव जननी । यया प्रसूतोऽसि त्वं दीनोद्धरणैकदुर्ललितः ॥ ११९॥ धन्यतरा कमलश्रीर्यस्या अवस्थामिमां प्रपन्नायाः । प्राणपरित्राणकृते शरणं त्वमेव संजातः ॥१२०॥