Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 224

विजयचंदकहा। तो करुणारसरसिओ कुमरो पभणेइरे किमारद्धो। चंडालाणविणुचिओ रमणिवहो लिंगिएणावि?॥७८॥ अह भीओवि हुं पभणइ मा विग्धं कुणसु सुणसु मह वयणं । वरलक्खणधर नारीनराण ऊरूण मंसाण।।७९।। अट्टोत्तरखंडसएहिं मंतपूरहिं हुयवहे हुणिए । सिज्झेइ चेडयवरो सिद्धप्पाओ मह स इन्हि ॥८॥ जइ पुण जायइ विग्यं तो मं मारेइ एस निभंतं । भणइ कुमारो तहवि हु वराइयं मुंच लहु एयं ।।८।। नियऊरूणं कप्पिय जेण समप्पेमि मंसखंडाइं । तो सो तोसवसगओभणइ इमं साहु साहसिय ! ॥८२।। तुह सरिसाण अलंभे निग्विणमेयं मए समायरिय । ता मुक्कच्चिय एसा कुणसु लहुं जं तएभणियं ।।८३॥ अह साहसिक्करसिओ कुमरो ऊरूण मंसखंडाई । करकलियकत्ति उक्कत्तिऊण जोगिस्स अप्पेइ ॥८४॥ ता जाव तस्स सिद्धो चेडयराया भणेइ तो कुमरं । तुह साहिजेणं चिय एयस्स वस अहं पत्तो ॥८५॥ ता तुज्झ एस चेडो अहं तु तुह चेडयस्सचेडोत्ति । सुमरेयव्यो कजे साहसधणधणिय ! इय वोत्तुं ।।८६॥ जाओ सो अदिस्सो जोईवि हु तव्वणेऽवणेऊण । संरोहणीए गारुडमंत दाउं च तस्स गओ ।।८७।। कुमरोवि वालकलिओ अखलियललिओ तओ समुच्चलिओ । पत्तो निवस्स पासे दंसइ कन्नं, तओ रन्ना ॥ पुट्ठा कह कुमरेणं आणीया, कहइ सा जहादिढें । तो कुमरं आरोविय अंकम्मि सगग्गय भणइ ।।८९॥ माणिक्केहिं उवलं. कह एवं खिल्लियं तए वच्छ ! । 'सुद्धिं लहाविऊणं कहसुत्ति पयंपिएवि मए ? ॥९॥ तं चेव मज्झ पाणा तं सरणमिमस्स मज्झ लोयस्स । नयरं रटुं च इमं तुह कुसले कुसलमुव्वहइ ॥९॥ ततः करुणारसरसितः कुमारः प्रभणति रे किमारब्धः । चाण्डालानामप्यनुचितो रमणीवधो लैङ्गिकेनापि? ॥ अथ भीतोऽपि खलु प्रभणति मा विघ्नं कुरु शणु मम वचनम् । वरलक्षणधरनारीनराणामूरूणां मांसानाम् ।। अष्टोत्तरशतखण्डैमन्त्रपूतैर्हतबहे हुते । सिध्यति चेटकवरः सिद्धप्रायो मम स इदानीम् ।।८।। यदि पुनर्जायते विघ्नस्ततो मां मारयत्येष निर्धान्तम् । भणति कुमारस्तथापि हि वराकी मुञ्च लघ्वेताम्।।८१॥ निजोर्वोः क्लृप्त्वा येन समर्पयामि मांसखण्डानि । ततः स तोषवशगतो भणतीदं साधु साहसिक ! ॥८२॥ तव सदृशानामलाभे निघृणमेतन्मया समाचरितम् । तस्मान्मुक्तैवैषा कुरु लघु यत्त्वया भणितम् ।।८।। अथ साहसैकरसिकः कुमार ऊयोर्मासखण्डानि । करक लितकर्तरीक उत्कृत्य योगिनेऽर्पयति ॥८४॥ तावद्यावत्तस्य सिद्धश्चेटकराजो भणति ततः कुमारम् । तव साहाय्येनैवैतस्य वशमहं प्राप्तः ।।८।। तस्मात्तवैष चेटोऽहं तु तव चेटस्य चेट इति । स्मतव्यः कार्ये साहसधनधनिक ! इत्युक्त्वा ॥८६॥ जातः सोऽदृश्योयोग्यपि खलु तद्बणानपनीय । सरोहण्या गारुडमन्त्रं दत्त्वा च तस्मै गतः ॥७॥ कुमारोऽपि बालाकलितोऽस्खलितललितस्ततः समुच्चीलतः । प्राप्तो नृपस्य पार्श्वे दर्शयति कन्या, ततो राज्ञा ॥ पृष्टा कथं कुमारेणानीता, कथयति सा यथादृष्टम् । ततः कुमारमारोप्याथे सगद्दं भणति ।।८९॥ माणिक्यैरुपलः कथमेष क्रीतस्त्वया वतन्त्र ! । 'शुद्धिं लम्भयित्वा कथय' इति प्रजल्पितेऽपि मया ? ॥२०॥ त्वमेव मम प्राणास्त्वं शरणमस्य मम लोकस्य । नगरं राष्ट्रं चेदं तव कुशले कुशलमुद्वहति ॥९१॥
१ क.ख. करक्करत्ति ।
२८