Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 218

अधुनाऽणुव्रतादिपरिपालनातीचारगुणदोषान् सदृष्टान्तान् स्पष्टं निष्टङ्कयन्नाह;जावजीवं जीवं थूलं संकप्पओ निरवराहं । मणवइकाएहिं सया न हणेई नो हणावेइ ॥१॥ जो आरंभं मोत्तुं, सो इहई विजयचंदकुमरोव्व । अइविउलं रजसिरि लहिउँ सिवसंपयमुवेइ ॥२॥ तथाहि;अस्थि इह भरहवासे नयरं नामेण मंगलपुरंति । धरणिविलयाए तिलयं मंगलनिलयं नहयलंब ॥३॥ तत्थत्थि निवो रिउकरडिकरडतडपाडणिकसोंडीरो । सीहो इव जयसीहो चाईण सया फुसियलीहो ॥४॥ तस्सत्थि पवरभजा रूवेण रइव्व धरियगुणलज्जा । सीलेण जणियचोजा पीइमई नाम मयवज्जा ॥५॥ नियपहुपयडियभत्ती विसालकित्ती विसुद्धमणवित्ती । मइनिज्जियसुरमंती तस्स य मइसायरो मंती॥६॥ पीइमईपमुहाहिं भज्जाहिं समनिओ विसयसोक्खं । अणुहवइ सुरवई इव अच्छरसाहिं सह सयावि ॥७॥ अह अन्नया कयाई अत्थाणगयस्स तस्स नरनइणो । मत्थयकयसिद्धत्थो पुत्थियहत्थो सुवीसत्थो ॥८॥ गयणाओ अवयरिओ सियवसणधरोसरोयदलनयणो । पुरिसोससिसमवयणो पुरोठिओनसयं मयणो।। तो रन्ना उढेउं आसणदाणाइविणयपडिवत्तिं । काऊणं परिपुट्ठो कुसलपउत्तिं भणइ सोवि ॥१०॥ कुसलमलं मम नरवर ! पसत्थतित्थाण वंदणरयस्स । संपइ जिणिंदविंबे सम्मेए वंदिरं चलिओ॥११॥
ओइन्नो तं दटुं साहम्मियपीइपरवसो एत्थ । पभणइ साहसु कज्जं सज्जो साहेमि जेण तयं ॥१२॥ नरपतिरुवाचासुयणाण दसणं चिय कल्लाणं जं इहोयरंतेण । तं साहियमेव तए पओअणेणं किमन्नणं ? ॥१३॥
यावज्जीवं जीवं स्थूलं संकल्पतो निरपराधम् । मनोवचःकायैः सदा न हन्ति नो घातयति ॥१॥ य आरम्भं मुक्त्वा, स इह विजयचन्द्रकुमार इव । अतिविपुलां राज्यश्रियं लब्ध्वा शिवसंपदमुपैति ॥२॥ अस्तीह भरतवर्षे नगरं नाम्ना मङ्गलपुरमिति । धरणिवनितायास्तिलकं मङ्गलनिलयं नभस्तलमिव ॥३॥ तत्रास्ति नृपो रिपुकरटिकरटतटपाटनैकशौण्डीरः । सिंह इव जयसिंहस्त्यागिनां सदा मृष्टरेखः ॥४॥ तस्यास्ति प्रवरभार्या रूपेण रतिरिव धृतगुणलज्जा । शीलेन जनिताश्चर्या प्रीतिमती नाम मदवर्जा ॥५॥ निजप्रभुप्रकटितभक्तिविशालकीर्तिर्विशुद्धमनोवृत्तिः । मातनिर्जितसुरमन्त्री तस्य च मतिसागरो मन्त्री ॥६॥ प्रीतिमतीप्रमुखाभिर्भार्याभिः समन्वितो विषग्रसौख्यम् । अनुभवति सुरपतिरिवाप्सरोभिः सह सदापि ॥७॥ अथान्यदा कदाचिदास्थानगतस्य तस्य नरपतेः । मस्तककृतसिद्धार्थः पुस्तिकाहस्तः सुविश्वस्तः ॥८॥ गगनादवतीर्णः सितवसनधरः सरोजदलनयनः । पुरुषः शशिसमवदनः पुरः स्थितो नु स्वयं मदनः ॥९॥ ततो राज्ञोत्थायासनदानादिविनयप्रतिपत्तिम् । कृत्वा परिपृष्टः कुशलप्रवृत्तिं भणति सोऽपि ॥१०॥ कुशलमलं मम नरवर ! प्रशस्तीर्थानां वन्दनरतत्य । संप्रति जिनेन्द्रबिम्बानि सम्मेते वन्दितुं चलितः ॥ अवतीर्णस्त्वां दृष्ट्वा साधर्मिकप्रीतिपरवशोऽत्र । प्रभणति कथय कार्य सद्यः साधयामि येन तत् ॥१२॥ सुजनानां दर्शनमेव कल्याणं यदिहावतरता । तत्साधितमेव त्वया प्रयोजनेन किमन्येन ? ॥१३॥