Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 173

सुपासनाह-चरिअम्मिा --
तो भाणू भणइ मुणिं भयवं ! निव्वेयहेयवो सुलहा । दुलहा ते पुण तुममिव चयंति विउलेवि जे भोगे। अह भक्खरो पयंपइ भयवं! सा पावकारिणी कत्थ?। आह मुणी जीए तुमे रूवेणागरिसिया इत्थ।।२६०॥ संपत्ता मह पासे, सो भणइ केण कारणेणेसा । जूहन्भट्टा हरिणिव्व चरइ एगागिणी रन्ने ? ॥२६१॥ गुणचंदकुमारम्मी तत्थ तओ किं इमा न संघडिया? । भणइ मुणी संघडिऊण विहडिया सीलभंसाओ॥ निकालिऊण मुक्का गुणचंदेणं तओ भमंतीह । मह दिटिगोयरगया लज्जाए अहोमुही जाया ॥२६३॥ पडिबोहिया मए तो गिहत्थधम्मो दुवालसविहोवि । पडिवन्नो एईए, पालेइ सम्मत्तमूलं तं ॥२६॥ सयमालिहिउँ पडिमं पूजइ सत्तीए कमलकुसुमेहिं । तिकालं विहिकलिया वंदइ निचंपि भत्तीए॥२६॥ कासारनिज्झराइसु नीपि पिएइ फासुयं थोवं । कुसुमपत्ताई मुंजइ आहारमचित्तमेव इमा ॥२६६।। सव्वपुरिसाण नियमो दुविहं तिविहेण तीइ पडिवन्नो । समए लहिही दिक्खं मोक्खपि भवम्मि इत्थेव।। तो भो महाणुभावा ! जइधम्मे उज्जमं कुणह तुब्भे । अह न समत्था सम्मत्तमूलगिहिधम्ममायर ह।।२६८॥ विरइअसमत्थेहि सम्मत्तं चेव तेहिं पडिवन्नं । अन्नेवि कइवि नियमे गहिउँ नियठाणमणुपत्ता ॥२६९॥ कुव्वंति पइदिणं चिय जिणवंदणपूयणाइजिणधम्मं । अह अन्नदिणे भणिओ जेट्टेणं बंधुणा भाण।।२७०॥ वंधव ! न याणिमुच्चिय जिणधम्मतरुस्स किं फलं होही। जिणधम्मठिया मुणिणो य वच्छ !दीसंति सुइरहिया॥ तो विच्छाइयवयणो भाणू पडिभणइ बंधव ! न जुत्तं । इय चिंतिउंपि सम्मं अवगयवत्थुसहावाणं॥२७२॥
कथितं युवयोर्मया निजनिवेदस्य कारणं, युवाम् । तस्मान्मुक्त्वा गृहिवासं दुःखवासं कुरुतं प्रव्रज्याम् ॥२५८॥ ततो भानुर्भणति मुनि भगवन् ! निवेदहेतवः सुलभाः । दुर्लभास्ते पुन!यमिव त्यजन्ति विपुलानपि ये भोगान्॥ अथ भास्करः प्रजल्पति भगवन् ! सा पापकारिणी क्व ? । आह मुनिर्यस्या युवां रूपेणाकृष्टावत्र ॥२६॥ संप्राप्तौ मम पायें, स भणति केन कारणेनैषा । यूथभ्रष्टा हरिणीव चरत्येकाकिन्यरण्ये ? ॥२६१।। गुणचन्द्रकुमारे तत्र ततः किमियं न संघटिता ? । भणति मुनिः संघट्य विघटिता शीलभ्रंशात् ।।२६२॥ निष्काश्य मुक्ता गुणचन्द्रेण ततो भ्रमन्तीह । मम दृष्टिगोचरगता लजयाऽधोमुखी जाता ॥२६३॥ प्रतिबोधिता मया ततो गृहस्थधर्मो द्वादशविधोऽपि । प्रतिपन्न एतया, पालयति सम्यक्त्वमूलं तम् ॥२६४॥ स्वयमालिख्य प्रतिमां पूजयति शक्त्या कमलकुसुमैः । त्रिकालं विधिकलिता वन्दते नित्यमपि भक्त्या॥२६॥ कासारनिर्झरादिषु नीरमपि पिबति प्रामुकं स्तोकम् । कुसुमपत्राणि मुङ्ग आहारमचित्तमेवेयम् ॥२६६॥ सर्वपुरुषाणां नियमो द्विविधं त्रिविधेन तया प्रतिपन्नः । समये लप्स्यते दीक्षां मोक्षमपि भवेऽत्रैव ॥२६७॥ ततो भो महानुभावौ ! यतिधर्म उद्यम कुरुतं युवाम् । अथ न समर्थौ सम्यक्त्वमूलगृहिधर्ममाचरतम् ॥२६॥ विरत्यसमाभ्यां सम्यक्त्वमेव ताभ्यां प्रतिपन्नम् । अन्यानपि कत्यपि नियमान् गृहीत्वा निजस्थानमनुप्राप्तौ ॥ कुरुतः प्रतिदिनमेव जिनवन्दनपूजनादिजिनधर्मम् । अथान्यदिने भाणतो ज्येष्ठेन बन्धुना भानुः ॥२७०॥ बान्धव ! न जानीव एव जिनधर्मतरोः किं फलं भविष्यति। जिनधर्मस्थिता मुनयश्च वत्स ! दृश्यन्ते शुचिरहिताः। ततो विच्छादितवदनो भानुः प्रतिभणति बान्धव ! न युक्तम् । इति चिन्तीयतुमपि सम्यगवगतवस्तुस्वभावानाम्॥