Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 171

ક
सुपासनाह चरिम्भि
अह पेच्छइ कणगवई सुन्नमणं, होज्ज कारणं किमिह । सजणाण सुमरणंवा पंथेण व वाहिया अहिये ? ॥ इय चिंतंतो कुमरो सरीरचितं करितुजा वलिओ । तो विरहिणिव पेच्छइ कणगवई बहुवियारिल्लं ।। २३२ ॥ आलिहs चित्तकम्मं कंठे घोलेइ पंचमुग्गारं । बाहजलभरियनयणा हरिणिव्वं निरिक्ख दिसाओ || वामकरोवरिसंठियमुहपंकयमुकदीहनीसासा । अभणतच्चिय साहइ मयणवियाराउरं चित्तं ॥२३४॥ कुमरो चित किमिमा करे इय विप्पलंभचिट्ठाओ। किं मज्झ खणविओए किमन्नहा अहव कि बहुणा ।। जइ मं पिक्खेऊणं अणाला होहिही तओ नृणं । मइ अणुरता अह संवरिस्सर तो न लट्ठेति ॥ २३६ ॥ इय आसन्नो होउं अप्पाणं तीए दंसइ तओ सा । संवरियमयणचिट्ठा अब्भुद्धिवि संमुहा एइ || २३७|| वविद्वेणं पुट्टा सुंदरि ! दीससि किमेवमुव्विग्गा ? । किं सुमरसि सयणाणं सा जंपइ किमिह सयणेहिं ? ॥ रन्नपि होइ वसिमं जत्थ जणो हिययवल्लहो मिलइ । पियविरहियाण वसिमंपि होइ अडवीइ सारिच्छं २३९ कुमरो चित वियरफारवयणाई जंपए एसा । ता नृणमनेहच्चिय लक्खिज्जइ वयणरयणाहि || २४० || ओ ।
वीसंभपरवसेहिवि परूढसम्भावपेमपसरम्मि । उवयारो कीरइ माणुसम्मि कत्तो वैयं एयं ॥ २४९ ॥ raiरेहि परोच्चि प्पिइ अग्यंति ते तर्हि चैव । इयरम्मि पवत्तंता पेमाभावं पयासंति ॥ २४२ ॥ तो भवियच्वं इह कारणेण मुणिऊण उद्विओ कुमरो । निदामुद्दियदिट्ठीए तीए पत्तो वणस्संतो ॥ २४३॥
अथ पश्यति कनकवर्ती शून्यमनसं भवेत्कारणं किमिह । स्वजनानां स्मरणं वा पथा वा बाधितःऽधिकम् ? | इति चिन्तयन्कुमारः शरीरचिन्तां कृत्वा यावद्वलितः । ततो विरहिणीमित्र पश्यति कनकवर्ती बहुविकारिणीम् || आलिखति चित्रकर्म कण्ठे घूर्णयते पञ्चमोद्गारम् । बाष्पजलभृतनयना हरिणीव निरीक्षते दिशः ॥ २३३॥ वामकरोपरिसंस्थितमुखपङ्कजमुक्तदीर्घनिःश्वासा | अभणन्त्येव कथयति मदनविकारातुरं चित्तम् ॥२३४॥ कुमारश्चिन्तयति किमियं करोतीति विप्रलम्भचेष्टाः । किं मम क्षणवियोगे किमन्यथाथवा किं बहुना ! ||२३५ ॥ यदि मां प्रेक्ष्यानाकुला भविष्यति ततो नूनम् । मय्यनुरक्ताऽय संवरिष्यति ततो न सुन्दरमिति ॥२३६॥ इत्यासन्नो भूत्वाऽऽत्मानं तस्यै दर्शयति ततः सा । संवृतमदनचेष्टाऽभ्युत्थाय संमुखैति ॥ २३७॥ उपविष्टेन पृष्टा सुन्दरि ! दृश्यसे किमेवमुद्विग्ना । किं स्मरास स्वजनानां सा जल्पति किमिह स्वजनैः ? | २३८| अरण्यमपि भवति वसतिर्यत्र जनो हृदयवल्लभो मिलति । प्रियविरहितानां वसतिरपि भवत्यव्या सदृशी ॥ २३९ ॥ कुमाङ्कश्चिन्तयति विकारस्फारवचनानि जल्पत्येषा । तस्मान्नूनमस्नेहैव लक्ष्यते वचनरचनाभिः ॥ २४०॥
यतः ।
विश्रम्भपरवशैरपि प्ररूढसद्भावप्रेमप्रसरे । उपचारः क्रियते मानुषे कुतो व्रतमेतत् १ ॥२४१॥ उपचारैः पर एव गृह्यते राजन्ति ते तत्रैव । इतरस्मिन् प्रवर्तमानाः प्रेमाभावं प्रकाशयन्ति ॥२४२॥ ततो भवितव्यमिह कारणेन ज्ञात्वोत्थितः कुमारः । निद्रामुक्तिदृष्ट्टयां तस्यां प्राप्तो वनस्यान्तः ॥२४३॥
१ क. ख. उव । २ ख. ग. व्वयं ।