Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 179

१७२
सुपासनाह-चरिअम्मिचलिओ वंदणहे कुमारसामंतमंतिपरियरिओ । पंचविहाभिगमेण मूरिस्स अवग्गहे पत्तो ॥१५॥ हरिसंसुपुन्ननयणो तत्थ य अपुव्वमूरविंबंव । उग्गतवतेयदित्तं संतावहरं च दीसतं ॥१६॥ भवियकुमुयावबोहं उत्पाइयपउरजणमणाणदं । रयणियरंव अपुव्वं कलंकवंकत्तणविमुक्कं ॥१७॥ नाणचरणाइनिम्मलगुणरयणाऊरियं सुगभीरं । जलरासिंव अपुव्वं खारत्तजडत्तपरिचत्तं ॥१८॥ मूरि टुं वंदइ तिपयाहिणपुव्वगं नरवरिंदो । सोवि हु सुधम्मलाभं से देइ सिवेक्कसुहलाभं ॥१९॥ नासन्ने न य दूरे उवविठ्ठो नरवई सपरिवारो । गुरुणावि समारद्धा सुविसुद्धा देसणा तेसि ॥२०॥ तथाहि;-- गुरुकम्मसलिलकल्लोलसंकुले आवईमहावत्ते । दुहसयकच्छवमच्छरमच्छयपुच्छच्छडाडोवे ॥२१॥ इंदियकसायदूसियमणवित्तिपयंडपवणदुत्तारे । कहवि मणुयत्तरयणं पावइ जीवो भवसमुद्दे ॥२२॥ तत्थवि किल विजयाणं सट्ठिसयं दस य भरहएरवया । इय खित्तसत्तरितयं, पइखित्तं पंच खंडाई॥२३॥ तेसु अणजाई चिय छटुं खंडं तु आरियं होइ । पणवीसं चिय देसा छब्बीसइमं तु देसद्धं ॥२४॥ तत्थवि रजंतरसेलदुग्गकाणणनिवासिणो मिच्छा । धम्मस्स बाहिरचिय सामग्गिअभावओ पायं ॥२५॥ धम्मंधरासुवि चंडालपाणप्पभिईसु अछिप्पजाईसु । धम्मोवएसगेहिं विरलो चिय होइ संजोगो ॥२६॥ छिप्पासुवि जाईसुं अहम्मिपासंडिवासियकुलेसु । उप्पना सद्धम्मोवएसगे न हु निसेवंति ॥२७॥ सुकुलम्मिवि उप्पन्ना केवि हु जायंति देहवीभच्छा । दटुंपि जे अजोग्गा धम्मस्सवणं कहं ताण ? ॥२८॥
चलितो वन्दनहेतोः कुमारसामन्तमन्त्रिपरिकरितः । पञ्चविधाभिगमेन सूरेरवग्रहे प्राप्तः ॥१५॥ हर्षाश्रुपूर्णनयनस्तत्र चापूर्वसूरबिम्बमिवं । उग्रतपस्तेजोदीप्तं संतापहरं च दृश्यमानम् ॥१६॥ भविककुमुदावबोधमुत्पादितप्रचुरजनमनआनन्दम् । रजनिकरमिवापूर्व कलङ्कवक्रत्वविमुक्तम् ॥१७॥ ज्ञानचरणादिनिर्मलगुणरत्नापूरितं सुगीरम् । जलराशिमिवापूर्व क्षारत्वजडत्वपरित्यक्तम् ॥१८॥ सूरि दृष्टा वन्दते त्रिप्रदक्षिणापूर्वकं नरवरेन्द्रः । सोऽपि खलु सुधर्मलाभ तस्मै ददाति शिवैकसुखलाभम् ॥ नासन्ने नच दूर उपविष्टो नरपतिः सपरिवारः । गुरुणापि समारब्धा सुविशुद्धा देशना तेषाम् ॥२०॥ गुरुकर्मसलिलकल्लोलसंकुले आपत्तिमहावर्ते । दुःखशतकच्छपमत्सरमत्स्यपुच्छच्छटाटोपे ॥२१॥ इन्द्रियकषायदूषितमनोवृत्तिप्रचण्डपवनदुस्तारे । कथमपि मनुजत्वरत्नं प्राप्नोति जीवो भवसमुद्रे ॥२२॥ तत्रापि किल विजयानां षष्टिशतं दश च भरतैरवतानि । इति क्षेत्रसप्ततिशतं, प्रतिक्षेत्रं पञ्च खण्डानि ॥२३॥ तेष्वनार्याण्येव षष्ठं खण्डं त्वार्य भवति । पञ्चविंशतिरेव देशाः पविंशं तु देशार्धम् ॥२४॥ तत्रापि राज्यान्तरशैलदुर्गकानननिवासिनो मिथ्यात्विनः । धर्मस्य बाह्या एव सामग्र्यभावतः प्रायः ॥२५॥ धर्म्यधरास्वपि चाण्डालपानप्रभृतिष्वस्पृश्यजातिषु । धर्मोपदशकविरल एव भवति संयोगः ॥२६॥ स्पृश्यास्वपि जातिष्वधर्मिपाखण्डिवासितकुलेषु । उत्पन्नाः सद्धर्मोपदेशकान् न खलु निषेवन्ते ॥२७॥ सुकुलेऽप्युत्पन्नाः केऽपि खलु जायन्ते देहबीभत्सा: । द्रष्टुमपि येऽयोग्या धर्मश्रवणं कथं तेषाम् ? ॥२८॥