Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 209

२०२
किश्च ।
तडिदंडावर निव्भरंवरं तक्खणे जयं जाये । पलयानलजडिलविलोलजालमालाकवलियंव || ७१ ॥ इनरवइपमुहजो जणियच्छरिओ खणं निरिक्खंतो । जा चिट्ठइ ता लग्गो वरिसेउं मुसलधाराहि ॥ 'तो तक्खण तह कहवि पसरिओ पउरनीरपुरोवि । जह बोलिउं पयट्टो पलए जलहिव्व नरलोयं ॥७३॥ तो जाओ पुरखोहो खुहिओ ता नरवईवि चिंते । किमकाले सजाओ अहह अहो ! पलयकालोऽयं ? ॥ एवं चिंततस्सवि अत्थाणसहा एवि पावियं सलिलं । उट्ठेउं तो चडिओ सत्तमभूमी महिनाहो || ७५ || मइसायरेण सहिओ बडुएण य ताव तत्थ पुरलोयं । अक्कदभरकंतं विलवंत निर्माणए एवं || ७६ || हा वच्छ वच्छ ! गच्छसु पाणे गहिउँ गुरुम्मि देवउले । मा मं पडिक्ख नीरं उपसरइ पलयजलहिव्व ॥ अन्ना य भणइ नारी वच्छ ! तुमं सरसु जिणनमुक्कारं । - आहारं पच्चक्खसु सागारं अणसणं काउं ॥ ७८ ॥ इय करुणं विलवंत जणं सुणेऊण दुक्खिओ राया । जा चिट्ठा ता नीरं सत्तमभूमीए संपत्तं ॥ ७९ ॥ तं पिच्छिउं नरिंदो पभणइ मंतिस्स समुहं एयं । अम्हाण अकयधम्माण आगयं संपयं मरणं ॥ ८० ॥ सुकयं न कयं परिहीणमाज्यं आवई पलोएडं । पासायसिंगसंठियद्धउव्व मह धुव्वए हियं ॥ ८१ ॥ विसयासत्तेण मए इत्तियकालो मुहाइ गमिओ जं । न कओ जिणिदधम्मो सावयकुलसंभवेणावि || ८२ ॥ एमेव गओ जम्मो असारसंसारकारणरयस्स । पच्चासने मरणे अहमिहि किं करिस्सामि ? || ८३ || हा हा ! हओ म्हि इह विहलमणुयत्तणं गतेण । नियपुञ्वपुरिसमेरा भग्गा भग्गासएण मए ||८४||
सुपासनाह-चरिअम्मि
प्रसरत्तटतटारावभृतभुवनान्तरस्तडिद्दण्डः । सुरकुम्भिकुम्भोपरिशातकुम्भाभरणकिरण इव ॥ ७० ॥ तडिद्दण्डाडम्बरनिर्भराम्बरं तत्क्षणे जगज्जातम् । प्रलयान लजटिलीवलाल ज्वाला मालाकवलितमिव ॥ ७१ ॥ इति नरपतिप्रमुखजनो जनिताश्चर्यः क्षणं निरीक्षमाणः । यावत्तिष्ठति तावल्लग्नो वर्धितुं मुसलधाराभिः ॥७२॥ ततस्तत्क्षणेन तथा कथमपि प्रसृतः प्रचुरनीरपूरोऽपि । यथाऽतिक्रमितुं प्रवृत्तः प्रलये जलधिरिव नरलोकम् ॥ ततो जातः रक्षोभः क्षुभितस्तस्मान्नरपतिरपि चिन्तयति । किमकाले संजातोऽहह अहो ! प्रलयकालोऽयम् ? ॥ एवं चिन्तयतोऽप्यास्थानसभायामपि प्राप्तं सलिलम् । उत्थाय ततश्वटितः सप्तमभूम्यां महीनाथः ॥७५॥ मतिसागरेण सहितो बटुकेन च तावत्तत्र पुरलोकम् । आक्रन्दभराक्रान्तं विलपन्तं शृणोत्येवम् ॥७६॥ हा वत्स वत्स ! गच्छ प्राणान् गृहीत्वा गुरौ देवकुले । मा मां प्रतीक्षस्व नीरमुपसरति प्रलयजलधिरिव || ७७॥ अन्या च भणति नारी वत्स ! संस्मर जिननमस्कारम् । आहारं प्रत्याख्याहि साकारमनशनं कृत्वा ॥ ७८ ॥ इति करुणं विलपन्तं जनं श्रुत्वा दुःखितो राजा । यावत्तिष्ठति तावन्नीरं सप्तमभूमौ संप्राप्तम् ॥७९॥ तद् दृष्ट्वा नरेन्द्रः प्रभणति मन्त्रिणः संमुखमेतत् । अस्माकमकृतधर्मणामागतं सांप्रतं मरणम् ||८०|| सुकृतं न कृतं परिहीणमायुरापदं प्रलोक्य । प्रासादशृङ्गसंस्थितध्वज इव मम धूयते हृदयम् ॥ ८१ ॥ विषयासक्तेन मयैतावत्कालो मुधा गमितो यत् । न कृतो जिनेन्द्रधर्मः श्रावककुलसंभवेनापि ॥८२॥ एवमेव गतं जन्मासारसंसारकारणरतस्य । प्रत्यासत्रे मरणेऽहमिदानीं किं करिष्यामि ? || ८३||