Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 185

१७८
सुपासनाह-चरिअम्मिएवंविहम्मि तम्मि सहसा कुमरो निएइ अत्ताणं । उवविठं वरसीहासणम्मि मणिरयणजडियम्मि ॥९५॥ विम्हियचित्तो तत्तो जा चिंतइ नियमणे किमेयंति।तो जोडियकरकमला तप्पुरओ जक्खिणी होऊ॥९६॥ भणइ महायप्त ! एसो विझो नामेण पव्वओ तुंगो। तन्नामेणं नामं अडवीइवि तिहुयणपसिद्धं ॥९७॥ विंझगिरिसमीवगयं एयं वेउब्वियं च मह भवणं । कीलत्थमित्थ निवसामि जक्खिणी नाम कमलक्खा ॥ नियसुरयणपडियरिया चिट्ठामि सयावि इह सइच्छाए । अजं चेव पुणो हं अट्ठावयपव्वयम्मि गया।।९९॥ इत्तो य वलंतीए दिट्ठो सि तुम नहम्मि पक्वित्तो । कावालिएण तेणं झिलिओ य मए पयत्तेण।।१००॥ इण्हि वम्महसरधोरणीए घाएहिं पीडियसरीरा । तुह सरणमागया हं ता सुपुरिस ! रक्ख मं रक्ख।।१०१॥ एसो मह परिवारो सम्बोवि हु तुज्झ किंकरो होही । कुणसु पसायं भुंजसु विसयसुहं इह मए सद्धि।।१०२॥ तं जक्खिणीए वयणं सोउं दरविहसिएण कुमरेणं । भणिय अहो ! नियच्छह अइदुसहो मयणसरपसरो॥ चिट्ठउ ता दूरिच्चिय एसो अम्हारिसो अबुहलोओ। पिच्छह विबुहजणोवि हु एवं विनडिजइ इमेण ।। एएणं अभिभूया जीवा न मुणंति किंपि हियमहिंय । निसुणंति नेय धम्म कज्जाकजं न याणंति।।१०५॥ न गणंति अवजसमिणं जुत्ताजुत्तंपि नो वियाणति । विसयविमोहियचित्ता जीवा कयमज्जपाणव्वा॥१०६॥
कमलिणिदलगयजललवसरिसहविसयसुहकारणि अइविरसह । न गणइ जणु तहि परंतउ हिमगिरिसरिसुदहोह पडंतउ॥१०७॥ अइदुट्ठियमहुरसणोवम् विसयसुहु उवभुजंतउ जीउ न याणेइ एउ दुहु ।
एवंविधे तस्मिन् सहसा कुमारः पश्यत्यात्मानम् । उपविष्टं वरसिंहासने मणिरत्नजटिते ॥९५॥ विस्मितचित्तस्ततो यावचिन्तयति निजमनसि किमेतदिति । ततो योजितकरकमला तत्पुरतो यक्षिणी भूत्वा॥ भणति महायशः ! एष विन्ध्यो नाम्ना पर्वतस्तुङ्गः। तन्नाम्ना नामाटव्या अपि त्रिभुवनप्रसिद्धम् ॥१७॥ विन्ध्यगिरिसमीपगतमेतद् वैऋयिकं च मम भवनम् । क्रीडार्थमत्र निवसामि यक्षिणी नाम कमलाक्षा ॥९८॥ निजसुरजनपरिकरिता तिष्ठामि सदापीह स्वेच्छया । अद्यैव पुनरहमष्टापदपर्वते गता ॥९९॥ इतश्च वलमानया दृष्टोऽसि त्वं नभसि प्रक्षिप्तः । कापालिकेन तेन गृहीतश्च मया प्रयत्नेन ॥१०॥ इदानों मन्मथशरधोरण्या घातैः पीडितशरीरा । तव शरणमागताऽहं तस्मात्सुपुरुष ! रक्ष मां रक्ष ॥१०१॥ एष मम परिवारः सर्वोऽपि हि तव किङ्करो भविष्यति । कुरुष्व प्रसादं मुझ्व विषयसुखमिह मया सार्धम्॥ तद् यक्षिण्या वचनं श्रुत्वेषद्विहसितेन कुमारेण । भणितमहो ! पश्यतातिदुःसहो मदनशरप्रसरः ॥१०३॥ तिष्ठतु तावद् दूर एवंपोऽस्मादृशोऽबुधलोकः । पश्यत विबुधजनोऽपि खल्वेवं विनट्यतेऽनेन ॥१०४॥ एतेनाभिभूता जीवा न जानन्ति किमपि हितमहितम् । शृण्वन्ति नैव धर्म कार्याकार्य न जानन्ति ॥१०॥ न गणयन्त्यपयश इदं युक्तायुक्तमपि नो विजानन्ति । विषयविमोहितचित्ता जीवाः कृतमद्यपाना इव।। १०६॥
कमलिनीदलगतजललवसदृशविषयसुखकारणेऽतिविरसे । न गणयति जनस्तस्मिन् पर्यन्ते हिमगिरिसदृशं दुःखौवं पतन्तम् ॥१०७॥