Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 200

भीमकुमारकहा।
१६३
कुमारः प्राह;जम्मणमरणाइं जहा अन्नोन्ननिबंधणं भवगयाणं । तह संपयावयाओ, का गणणा अन्नहेउस्स ? ॥२९८॥ वावारो पुण एसो तुम्ह सुकुलुब्भवाण सव्वाण । न पमाओ कायब्बो जिणधम्मे सुट्ठदुल्लंभे ॥२९९॥ सोयरत्तं साहम्मिएसु सेवा य साहुवग्गस्स । जिणसासणे पभावणमपवित्ती पावठाणेसु ॥३०॥ तुमए सया विहेया तो कुमरं ते भणंति थेवदिणे । इह चिट्ठह जिणधम्मे जेणम्ह पवीणया होइ॥३०॥ इस सोऊण ताणं कुमरो जा किंपि देइ पडिवयणं । ता डमडमंतडमरुयगुरुसद्दत्तसियनिवलोया ॥३०२॥ वीसभुया सा काली कावालियंसजुया तहिं पत्ता । कुमरमभिवाइऊणं उवविट्ठा कुमरपासम्मि ॥३०३॥ भणइ य कुमार ! तइया आणिजंतस्स तुज्झ इह करिणा । ओहीए मए नायं जह एस हिओ कुमारस्स ॥ तो हं तह चेव ठिया निव्युयहियया पयंपिनो चलिया। इण्हि पुणतुह जणओजणणी सयणो पुरजणो य॥ अणवरयं रुयमाणो पुणो पुणो सुमरिऊण तुज्झ गुणे । कज्जवसेण गयाए तत्थ मए किंचि संठविओ॥ विहिया य ताण पुरओ मए पइन्ना जहा दिणदुगंते । भीमकुमारो नियमा आणेयव्यो मए एत्था।३०७॥ कहियं च जहा कुमरेण ठाविओ बहुजणो जिणमयम्मि । मारिजंतोवि य रक्खिओ तहा बहू लोओ ॥ बुद्धिमयरहरसहिओ चिट्ठइ कुसलेण कणयपुरनयरे । ता परमहरिसठाणे खेयं मा कुणह तुम्भेवि ॥३०९॥ इय सुणिय उ.सुयमणो कुमरो किर कुणइ जाव पत्थाणं । ताव पडुपडहभेरीभंभाइरको समुच्छलिओ ॥ गयणयले तत्तो पुण विमाणमालाण मज्झिमविमाणे । हारविराइयवच्छा कुंडलउल्लिहियगंडयला॥३११॥
तत एष जनस्तव कुमार! किङ्करो यथार्हे कायें। तथा व्यापारयितव्योऽनुगृहीतो यथा भवति ॥२९॥ जन्ममरणे यथाऽन्योन्यनिबन्धनं भवगतानाम् । तथा संपदापदे, का गणनाऽन्यहेतोः ? ॥२९८॥ व्यापारः पुनरेष युष्माकं सुकुलोद्भवानां सर्वेषाम् । न प्रमादः कर्तव्यो जिनधर्मे सुष्टुदुर्लभे ॥२९९॥ सोदरत्वं साधर्मिकेषु सेवा च साधुवर्गस्य । जिनशासने प्रभावनमप्रवृत्तिः पापस्थानेषु ॥३०॥ युष्माभिः सदा विधेया ततः कुमारं ते भणन्ति स्तोकदिनानि । इह तिष्ठत जिनधर्मे येनास्माकं प्रवीणता भवति।। इति श्रुत्वा तेषां कुमारो यावास्किमपि ददाति प्रतिवचनम् । तावड्डमडमडमरुगुरुशब्दत्रस्तनृपलोका ॥३०२॥ विंशतिभुजा सा काली कापालिकसंयुता तत्र प्राप्ता । कुमारमभिवाद्योपविष्टा कुमारपार्थे ॥३०३॥ भणति च कुमार ! तदाऽऽनीयमाने त्वयीह करिणा । अवधिना मया ज्ञातं यथेष हितः कुमारस्य ॥३०४॥ ततोऽहं तथैव स्थिता निर्वृतहृदया पदमपि नो चलिता। इदानी पुनस्तव जनको जननी स्वजनः पुरजनश्च ॥३०५॥ अनवरतं रुदन् पुनः पुनः स्मृत्वा तव गुणान् । कार्यवशेन गतया तत्र मया किञ्चित्संस्थापितः ॥३०६॥ विहिता च तेषां पुरतो मया प्रतिज्ञा यथा दिनद्वयान्ते । भीमकुमारो नियमादानेतव्यो मयात्र ॥३०७॥ कथितं च यथा कुमारेण स्थापितो बहुजनो जिनमते । मार्यमाणोऽपि च रक्षितस्तथा बहुर्लोकः ॥३०८॥ बुद्धिमकरगृहसहितस्तिष्ठति कुशलेन कनकपुरनगरे । तस्मात्परमहर्षस्थाने खदं मा कुरुत यूयमपि ॥३०९॥ इति श्रुत्वोत्सुकमनाः कुमारः किल करोति यावत्प्रस्थानम् । तावत्पटुपटहभेरीभम्भादिरवः समुच्छलितः ।।
२५