Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 201

१६४
सुपासनाह-चरिअम्मिदिट्ठा य संनिसन्ना देवी दसदिसिपणासियतमोहा। तो संभंतो किमिमंति जंपिरो उडिओ रक्खो॥३१२॥ जक्खोवि गडयडंतो करे करेऊण मोग्गरं गरुयं । उठेइ कालियावि हु करकढियकत्तियकराला॥३१३॥ कुमरो य असंभंतो जा चिट्ठइ ताव गरुयसद्देहिं । जय जीव नंद नंदण हरिवाहणनिवइणो कुमर!।।३१४॥ इय भणमाणा देवा देवीओ समागया कुमरपासं । साहिति जखिणीए कमलक्खाए समागमण॥३१५॥ तत्तो सावि खणेणं मुत्तु विमाणं कुमारचरणजुगं । नमिऊणं उवविठ्ठा कुमरं विन्नवइ वयकुसला ।।३१६॥ सम्मत्तं मह दा विंझगिरिगुहाए मुणिसगासम्मि । तइया तुमं महायस ! ठिो सि पत्ता पभायम्मि । तत्थाहं सह नियपरियणेण, सफलीकओ मए जम्मो । मुणिपायवंदणेणं तुम्ह पसाएण भत्तीए ॥३१८॥ दिट्ठा न तत्थ तुब्भे पुट्ठा मुणिणो न दिति पडिवयणं । तो आउलचित्ताए दाउं अवहीए उपओगं ॥ कारिजंता मज्जणविहिमिह दिट्ठा तओ सउकंठा । चलिया खलिया कालं कियंतमवि गरुयकजेण ॥ अह जक्खेण विमाणं विउव्वेऊण पभणिओ कुमरो । आरुहह जओ सिग्यं गंतव्वं कमलपुरनयरे॥३२१॥ तो उडिओ कुमारो संबोहेऊण कणगरहरायं । आरूढो सुविमाणे संजुत्तो मंतिपुत्तेण ॥३२२॥ गच्छंतस्स य देवा गायंता केवि केवि नचंता । गयगजि हयहिंसं च तप्पुरओ केवि कुव्वंता ॥३२३॥ कलयलतूररवण य बहिरंता सयलनहयलाभोयं । कुमरेणं सह पत्ता कमलपुरासन्नगामम्मि ॥३२४॥ तो कुमरो जिणभवणे गओ तओ जक्खरक्खसाईहिं । सह वंदिउं जिणिदं दावइ स महत्थमिचो य ।।
गगनतले ततः पुनर्विमानमालानां मध्यमाविमाने । हारविराजितवक्षाः कुण्डलोल्लिखितगण्डतला ॥३११॥ दृष्टा च संनिषण्णा देवी दशदिक्प्रणाशिततमओया । ततः संभ्रान्तः किमिदमिति जल्पित्रुत्थितं रक्षः॥ ३१२॥ यक्षोऽपि जागर्जत् करे कृत्वा मुद्गरं गुरुम् । उत्तिष्ठति कालिकापि खलु करकृष्टकर्तरीकराला ॥३१३॥ कुमारश्चासंभ्रान्तो यावत्तिष्ठति तावद् गुरुशब्दैः । जय जीव नन्द नन्दन ! हरिवाहननृपतेः कुमार !॥३१४॥ इति भणन्तो देवा देव्यः समागताः कुमारपार्श्वम् । कथयन्ति यक्षिण्याः कमलाक्षायाः समागमनम् ॥३१॥ ततः सापि क्षणेन मुक्त्वा विमान कुमारचरणयुगम् । नत्वोपविष्टा कुमारं विज्ञपयति वचःकुशला ॥३१६॥ सम्यक्त्वं मम दत्त्वा विन्ध्यगिरिगुहायां मुनिसकाशे । तदा त्वं महायशः ! स्थितोऽसि प्राप्ता प्रभाते ॥३१७॥ तत्राहं सह निजपरिजनेन, सफलीकृतं मया जन्म । मुनिपादवन्दनेन तव प्रसादेन भक्त्या ॥३१८॥ दृष्टा न तत्र यूयं पृष्टा मुनयो न ददति प्रतिवचनम् । तत आकुलचित्तया दत्त्वाऽवधेरुपयोगम् ॥३१९॥ कार्यमाणा मज्जनविधिमिह दृष्टास्ततः सोत्कण्ठा । चलिता स्खलिता कालं कियन्तमपि गुरुकार्येण ॥३२०॥ अथ यक्षेण विमानं विकृत्य प्रणितः कुमारः । आरोहत यतः शीघ्रं गन्तव्यं कमलपुरनगरे ॥३२१॥ तत उत्थितः कुमारः संबोध्य कनकरथराजम् । आरूढः सुविमाने संयुक्तो मन्त्रिपुत्रेण ॥३२२॥ गच्छतश्च देवा गायन्तः केऽपि केऽपि नृत्यन्तः । गजगजि हयहेषां च तत्पुरतः केऽपि कुर्वन्तः ॥३२३॥ कलकलतूररवेण च बधिरयन्तः सकलनमस्नलाभोगम् । कुमारेण सह प्राप्ताः कमलपुरासन्नग्रामे ॥३२४ ॥ ततः कुमारो जिनभवने गतस्ततो यक्षराक्षसादिभिः । सह वन्दित्वा जिनेन्द्र दापयति स महार्थमितश्च ॥