Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 204

पासंडियप्पसा पोसइ पावं जणेइ संतावं । जह मंतितिलयमंतिस्स सव्वहा चयह ता एयं ॥ १ ॥
तथाहि ;
सप्पुरिसजम्मभूमी सययपवतथम्म सामग्गि । विजयंव सुप्पसिद्धं विजयपुरं पुरवरं, तत्थ ||२|| दुव्वारवेरिवहुहिययदारुदावानलो नलो नाम । सज्जभुयवज्जपंजर नियलियसिरिसारिओ राया ॥ ३ ॥ वराइन् विराय जस्त सरीरे सयावि बरराई । सच्छाया दंतवणोवसोहिया उणसेवणिया ||४|| गंभीरमणमहोय हिमहल्लिरुल्लाससयलससिमुत्ती । तस्सत्थि पिया सोहग्गमंजरी पेमकुलभवणं ||५|| कट्ठलोयविलओ जणमणतुलओ सुबुद्धिवरनिलओ । नामेण मंतितिलओ मंती नयतिलयतरुमलओ ॥ निरवज्जकज्जजहवड्ढठ वियसामप्यमुक्खनीइपहो । सो चेव तस्स रज्जे कयप्पमाणो य सव्वत्थ ||७|| अह अन्नया कयाई राया आहेडयम्मि संचलिओ । तुरयारूढो मंतीवि पत्थिओ सह नरिंदे ||८|| ता जाव गया रने सिन्नं सव्वंपि पसरियं तत्थ । मंतितिलएण सद्धिं राया मज्झेण रन्नस्स ||९|| जा गच्छइ ता पिच्छइ एक हरिणं सुदीहददसिंगं । आरोविऊण चावं हणिही तं जाव वाणेण ॥१०॥ ता हरिणो भणइ इमं जुज्जइ खत्तस्स तुज्झ किं एयं । वसणासत्तो मुंचसि मह जं एवं तुमं वाणं ? | नो खत्तस अत्थं परियाणसि जं खयाउ तायंति । सयलंपि जणं तह खत्तिया य ते चैव वच्यंति ॥ १२॥ जे उभयकुलविसुद्धा खत्तियकुलकेउणो महासत्ता । अहत्थियरिउस्सवि पहरंति न, जे पुणो मूढा ॥ वज्जियअवराहाणं वराहहरिणाइयाण पहरंता । गयपहरणाण पावा दूरे ते खत्तियत्तस्स ||१४||
पाखण्डिप्रशंसा पुष्णाति पापं जनयति संतापम् । यथा मन्त्रितिलकमन्त्रिणः सर्वथा त्यजत तस्मादेताम् ॥ १ ॥ सत्पुरुषजन्मभूमिः सततप्रवर्तमानधर्मसामग्रि । विजयमिव सुप्रसिद्धं विजयपुरं पुरवरं, तत्र ॥२॥ दुर्वारवैरिवधूहृदयदारुदावानलो नलो नाम । सज्जमुजवज्रपञ्जरनिगडितश्रीशारिको राजा ॥३॥ वनराजीव विराजति यस्य शरीरे सदापि वरराज्ञी । सच्छाया दन्तवनोपशोभितास गुण (शकुन ) सेवनीया ॥ ४ ॥ गम्भीरमनोमहोदधिमहोल्लास सकलशशिमूर्त्तिः । तस्यास्ति प्रिया सौभाग्यमञ्जरी प्रेमकुलभवनम् ||५|| कृतदुष्ट लोक विलयो जनमनस्तोलक : सुबुद्धिवरनिलयः । नाम्ना मन्त्रितिलको मन्त्री नयतिलकतरुमलयः ॥ निरवद्यकार्ययथावृद्धस्थापितसामप्रमुखनीतिपथः । स एव तस्य राज्ये कृतप्रमाणश्च सर्वत्र ॥७॥ अथान्यदा कदा चिद् राजाऽऽखेटके संचलितः । तुरगारूढो मन्त्र्यपि प्रस्थितः सह नरेन्द्रेण ॥ ८ ॥
यावद् गतावर सैन्यं सर्वमपि प्रसृतं तत्र । मन्त्रि तिलकेन सार्धं राजा मध्ये नारण्यस्य ॥९॥ यावद् गच्छति तावत्पश्यत्येकं हरिणं दीर्घदृढशृङ्गम् । आरोप्य चापं हनिष्यति तं यावद् बाणेन ॥ १०॥ तावद् हरिणो भणतीदं युज्यते क्षत्त्रस्य तव किमेतत् । व्यसनासक्तो मुञ्चसि मयि यदेवं त्वं बाणम् ॥ ११ ॥ नो क्षत्त्रशब्दार्थ परिजानासि यत् क्षतात् त्रायन्ते । सकलमपि जनं तथा क्षत्रियाश्च त एवोच्यन्ते ॥ १२॥ य उभयकुलविशुद्धाः क्षत्त्रियकुलकेतवो महासत्त्वाः । अपहस्तितरिपोरपि प्रहरन्ति न ये पुनर्मूढाः ॥ १३॥ वर्जितापराधानां वराहहरिणादिकानां प्रहरन्तः । गतप्रहरणानां पापा दूरे ते क्षत्रियत्वस्य ॥१४॥