Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 182

भीमकुमारकहा ।
सव्वं चि सुलहमिणं रज्जं विज्जा धणं च धनं च । एकं जयइ दुलहं सम्मत्तं चत्तअइयारं ||५७ || जह गिरिवराण मेरू सुराण इंदो गहाण जह चंदो । देवाणं जिणचंदो तह सम्मत्तं च धम्माणं ||५८ || सो जम्मा जो मणुयत्तणम्मि, तं माणुस जहिं धम्मो । सो धम्मो जत्य सया सम्मत्तं निचलं होइ ॥ ५९ ॥ तर पुण निच्चत्तं अइयाराणं विवृज्जणं, तम्हा । दंसणमित्तंपि इमस्स चयह पासंडिरुदस्स || ६०॥ दुज्जणसंगो जवि हु मुहमहुरो भाइ कहमवि तहावि । परिणामेणुवहयकालकूडविरियं विसेसेइ ॥ ६१॥ बुद्धिमयर हरभणियं सोउं कुमरोवि भणइ एवमिणं । दक्खिन्नखिन्नमइणा पडिवन्नमिणं तहावि मए ॥६२॥ पडिवन्ने निव्वहणं एयं तु महव्वयं सुपुरिसाण । नियतणुकलंककारिपि मुयइ कि ससहरो समयं ? ॥६३॥
अहवा ।
कि कुणइ कुसंगो माणुसस्स नियधम्मकम्मसु दिवस्स । विसहर सिरेवि वसिओ किं न मणी गरलमवणेइ ? ॥ अह भइ मंतिसुओ जइ पडिवन्नम्मि निव्वहइ कुमारो । तो पुव्वंगीकयनिरइयारसम्मत्तमुव्वहउ॥६५॥ विसहरमणी अभावगदव्वं, जीवो उ भावुगं, तम्हा | सम्मं चितिज्जतो दिहंतो एस जं किंचि ॥ ६६ ॥ एवं पविओवि हुण कुमारो अणेगजुत्तीहिं । न चयइ तं पासैडिं विडंविओ दुरभिमाणेण || ६७ || एवं च वट्टमाणे चउदसिरयणी निसीहसमयम्मि । कावालियभणिएणं संवहिउँ लग्गए कुमरो ॥ ६८ ॥ परिहेई अइमसिणं नियंसणं निविडवीरगंठीए । बंधेइ मल्लगंठीए केसपासं सखग्गो सो ॥६९॥ वंचिय परियणमेगो करंकचयभीसणे मसाणम्मि । कावालिएण सद्धिं संपत्तो सो खणद्वेण ॥ ७० ॥
१७५
सर्वमेव सुलभमिदं राज्यं विद्या धनं च धान्यं च । एकं जगति दुर्लभं सम्यक्त्वं त्यक्तातिचारम् ॥५७॥ यथा गिरिधराणां मेरुः सुराणामिन्द्रो ग्रहाणां यथा चन्द्रः । देवानां जिनचन्द्रस्तथा सम्यक्त्वं च धर्माणाम् ॥ तज्जन्म यन्मनुजत्वे, तन्मानुष्यं यत्र धर्मः । स धर्मो यत्र सदा सम्यक्त्वं निश्चलं भवति ॥५९॥ तस्य पुनर्निश्चलत्वमतिचाराणां विवर्जनं, तस्मात् । दर्शनमात्रमप्यस्य त्यज पाखण्डिरुद्रस्य ||६० || दुर्जनसङ्गो यद्यपि खलु मुखमधुरो भाति कथमपि तथापि । परिणामेणोपहतकालकूटवीर्याद् विशिष्यते ॥ ६१ ॥ बुद्धिमकरगृहभणितं श्रुत्वा कुमारोऽपि भणत्येवमिदम् । दाक्षिण्यखिन्नमतिना प्रतिपन्नमिदं तथापि मया ॥ ६२ ॥ प्रतिपन्ने निर्वहणमेतत्तु महाव्रतं सुपुरुषाणाम् । निजतनुकलङ्ककारिणमपि मुञ्चति किं शशधरः शशकम् ? ॥
अथवा |
किं करोति कुसङ्गो मनुष्यस्य निजधर्मकर्मसु दृढस्य । विषधरशिरस्यप्युपितः किं न मणिर्गरलमपनयति ? | अथ प्रभणति मन्त्रिसुतो यदि प्रतिपन्नं निर्वहति कुमारः । ततः पूर्वाङ्गीकृतानातिचारसम्यक्त्वमुद्वहतु ॥६५॥ विषधरमणिरभावुकद्रव्यं, जीवस्तु भावुकं, तस्मात् । सम्यक् चिन्त्यमानो दृष्टान्तं एष यत्किञ्चित् ॥६६॥ एवं प्रज्ञापितोऽपि खलु तेन कुमारोऽनेकयुक्तिभिः । न त्यजति तं पाखण्डिनं विडम्बितो दुरभिमानेन ॥ ६७॥ एवं च वर्तमाने चतुर्दशीरजनिनिशीथसमये । कापालिकभणितेन संवोढुं लगति कुमारः ||६८ || परिदधात्यतिमसृणं वस्त्रं निबिडवीरग्रन्थिना । बध्नाति मल्लग्रन्थिना केशपाशं सखङ्गः सः ॥६९॥