Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 174

भक्खरदियकहा । सुइराहया ज मुणिणो, भणह न सम्म इमपि जं एए । सुविसुद्धबंभचेरे मोत्तुं अन्नस्स कस्स सुई ॥ मलमलियदेहवत्था अण्हाणरया विमुक्कतंबोला । न हु असुइणो जमेसो परमो बंभव्यओवाओ ॥२७४॥ तथा चार्षम्___“विभूसा इत्थिसंसग्गि पणीयं रसभोयणं । नरस्स तिगवस्सिस्स वसं तालउडं जहा ॥" अन्यैरप्युक्तम्___ "निःस्पृहो नाधिकारी स्यान्नाकामी मण्डन प्रियः । नाविदग्धः प्रियं ब्रूयात् स्फुटवक्ता न वञ्चकः ॥ एवं च दुरब्भासा परिवडिहिसि मूलओ य सम्मत्ता । तत्तो विरइगुणाणवि दूरं दूरेण तं होसि।।२७।। एवं च गुणविमुको काउं असमंजसाई बहुयाई । नरयाइघोरदुक्खे भमिहिसि संसारकंतारे ॥२७६॥ ता दुविहंपि दुगुंछं मुंचसु, सम्मत्तमेरुसिहराओ । मा परिवडेसु बंधव ! दुल्लहमिणं पुणवि जीवाण।।२७७॥ एवंपि भन्नमाणो न दुगुंछं मुयइ कहवि कम्मवसा । अह अन्नदिणे केणइ निमंतिओ भोयणटाए॥२७८॥ तो तग्गिहोवविट्ठो जा चिट्ठइ ताव तेण भिक्खट्टा । दिट्ठो मुणी पविट्ठो मलमलिणो जुन्नवत्थो य॥२७९।। तं दटुं अन्भुटइ तग्गिहसामी सयं गहियभत्तो । पडिलाहइ मुणिवसहं तह दष्टुं भक्खरो भणइ॥२८॥ तम्मि गयम्मि गिहाओ कट्टमहो ! कट्टमित्थमन्नाणं । तुम्हारिमावि एवं विवेइणो इय अणुटुंति॥२८१॥ किमिमेणं सुदेणं लोयव्यवहारबाहिरासुइणा । जल्लमलाविलतणुणा सयावि जलसोयरहिएण ? ॥२८२॥ वणिएण तओ भणियं कि अम्हाणं इमाए चिंताए ?। गिहमागयस्सवस्संदायव्या भिक्खुणो भिक्खा।।२८३।। सा य बहुमाणपुव्वं दिज्जंती बहुफला हवइ अफला। अप्पफला वा इहरा तो पयडसि किमिह अन्नाणं? ॥
शुचिरहिता यद् मुनयो, भणथ न सम्यगिदमपि यदेतान् । सुविशुद्धब्रह्मचर्यान्मुक्त्वाऽन्यस्य कस्य शौचम् ? ।। मलमलितदेहवस्त्रा अस्नानरता विमुक्तताम्बूलाः । न खल्वशुचयो यदेष परमो ब्रह्मव्रतोपायः ॥२७४॥
विभूषा स्त्रीसंसर्गः प्रणीतं रसभोजनम् । नरस्य निकवशिनो विषं तालपुटं यथा ॥ एवं च दुरभ्यासात् परिपतिष्यति मूलतश्च सम्यक्त्वात् । ततो विरतिगुणानामपि दूरं दूरेण त्वं भवसि ।। एवं च गुणविमुक्तः कृत्वाऽसमञ्जसानि बहूनि । नरकादिघोरदुःख भ्रमिष्यसि संसारकान्तारे ॥२७६।। तस्माद् द्विविधामपि जुगुप्सां मुञ्च, सम्यक्त्वमेरुशिखरात् । मा परिपत बान्धव ! दुर्लभमिदं पुनरपि जीवानाम् ॥ एवमपि भण्यमानो न जुगुप्सां मुञ्चति कथमपि कर्मवशात् । अथान्यदिने केनचिन्निमन्त्रितो भोजनार्थम् ।। ततस्तद्गृहोपविष्टो यावत्तिष्ठति तावत्तेन भिक्षार्थम् । दृष्टो मुनिः प्रविष्टो मलमलिनो जीर्णवस्त्रश्च ॥२७९॥ तं दृष्टाऽभ्युत्तिष्ठति तद्गृहस्वामी स्वयं गृहीतभक्तः । प्रतिलम्भयति मुनिवृषभं तथा दृष्ट्रा भास्करो भणति ॥ तस्मिन् गते गृहात् कष्टमहो ! कष्टमित्थमज्ञानम् । युष्मादृशा अप्येवं विवेकिन इत्यनुतिष्ठन्ति ॥२८१॥ किमनेन शूद्रेण लोकव्यवहारबाह्याशुचिना । जीर्णमलाविलतनुना सदापि.जलशौचरहितेन ? ॥२८२॥ वणिजा ततो भणितं किमस्माकमनया चिन्तया ? । गृहमागतायावश्यदातव्या भिक्षवे भिक्षा ॥२८३॥ सा च बहुमानपूर्व दीयमाना बहुफला भवत्यफला । अल्पफला वेतरथा ततः प्रकटयसि किमिहाज्ञानम्? ॥२८॥