Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 87

८०
सुपासनाह-चरिअम्मिएत्थंतरम्मि देविंदविंदनरखयर किन्नरगणेणं । अंबरतलट्टिएणं भूमिट्टिएण य जिणिंदस्स ॥६७१॥ उवरि विमुको सुहगंधलुद्धभसलावलीविलुप्पंतो । सुहगंधवासचुन्नो पिंगलियसमग्गगयणयलो ॥६७२॥ पहयाओ देवदुंदुहिढकहुडुक्कामुइंगतलिमाओ । तह बहिरियबंभंडो उच्छलिओ जयजयारावो ॥६७३॥ इत्तो सबाहिरंतरपरिग्गहे जिणवरेण परिचत्ते । खिवइ,वरदेवदूसं वामंसतले तियसनाहो ॥६७४॥ अह अट्ठारससीलंगसहस्सभारे जिणेण उक्खित्ते । साहिजं पिव काउं मणपज्जवनाणमुप्पन्नं ॥६७५॥ एत्यंतरम्मि सामंतमंतिमंडलियपउरलोएहिं । मित्तेहिं य समकालं सहस्ससंखेहिं नमिऊण ॥६७६।। भणियमिणं जयपुंगव ! जह इहलोयम्मि तुह पसाएण। असरिससुहमणुभुत्तं अम्हेहिं एत्तियं कालं।।६७७॥ तह पहु ! परलोयम्मिवि तुह पयसेवाए सासयं सुक्खं । इच्छामो अणुभुत्तु इय भणिउतेहिं धीरेहि।।६७८॥ संविग्गमाणसेहिं पंचहिं मुट्ठीहिं कुंतलकलावा । उल्लंचिया सयं चिय सव्वेहिवि चत्तमोहेहिं ॥६७९॥ अह देवयाए ताणं लिंगाई समप्पियाइं सव्वेसि । देवेहिं तप्पसंसाहिं वहिरियं सयलदिसिवलय।।६८०॥ अह सिरिसेहरराया अमंदआणंदगग्गयगिराए । विम्हइयमणो ताणं अभिमुहमेयं पयंपेइ ॥६८१॥ भो भो महाणुभावा कित्तीए धवलियं तिहुयणपि । तह भवभमणदुहाणं तुब्भेहिं जलंजली दिन्नो ॥६८२॥ तह दुल्लंबं मयणस्स सासणं लंघियं च हेलाए । तुम्भेहिं मुत्तिकंताकडक्खपत्तं कओ अप्पा ॥६८३॥ जेहिं दुद्धरवयभारधरणधवलेहिं सामिओ एसो । इण्डिंपि हु पडिवन्नो निकारणबंधवो भयवं ॥६८४॥ एवं काऊण थु विरए सिरिसेहरे निवे इंदा । नमिय जिणिदं नंदीसरम्मि गंतुं गया सग्गे ॥६८५॥
उपरि विमुक्तं शुभगन्धलुब्धभ्रमरावलीविलुप्यमानम् । शुभगन्धवासचूर्णं पिङ्गलितसमग्रगगनतलम् ॥६७२॥ प्रहता देवदुन्दुभिढक्काहुडुक्कामृदङ्गतलिमाः । तथा बधिरितब्रह्माण्ड उच्छलितो जयजयारावः ॥६७३।। इतः सबाह्याभ्यन्तरपरिग्रहे जिनवरेण परित्यक्ते । क्षिपति वरदेवदूष्यं वामांशतले त्रिदशनाथः ॥६७४॥ अथाष्टादशशीलाङ्गसहस्रभारे जिनेनोरिक्षप्ते । साहाय्यमिव कर्तुं मनःपर्यवज्ञानमुत्पन्नम् ॥६७५॥ अत्रान्तरे सामन्तमन्त्रिमण्डलिकपौरलोकैः । मित्त्रैश्च समकालं सहसूसंख्यैनत्वा ॥६७६॥ भाणितमिदं जगत्पुङ्गव ! यथेहलोके तव प्रसादेन । असदृशसुखमनुमुक्तमस्माभिरेतावन्तं कालम् ॥६७७॥ तथा प्रभो ! परलोकेऽपि तव पादसेवया शाश्वतं सौख्यम् । इच्छामोऽनुभोक्तुमिति भाणत्वा तैर्धारै ः॥६७८॥ संविग्नमानसैः पञ्चभिर्मुष्टिभिः कुन्तलकलापाः । उल्लुञ्चिताः स्वयमेव सर्वैरपि त्यक्तमोहैः ॥६७९॥ अथ देवतया तेभ्यो लिङ्गानि समर्पितानि सर्वेभ्यः । देवैस्तत्प्रशंसाभिर्वाधिरितं सकलदिग्वलयम् ॥६८०॥ अथ श्रीशेखरराजोऽमन्दानन्दगद्गदगिरा । विस्मितमनास्तेषामभिमुखमेवं प्रजल्पति ॥६८१॥ भो भो महानुभावाः ! की, धवलितं त्रिभुवनमपि । तथा भवभ्रमणदुःखानां युष्माभिर्जलाञ्जलिर्दत्तः॥६८२॥ तथा दुर्लक्षं मदनस्य शासनं लाचतं च हेलया। युष्माभिर्मुक्तिकान्ताकटाक्षपात्रं कृत आत्मा ॥६८३॥ यैर्धरव्रतभारधरणधवलैः स्वाम्येषः । इदानीमपि खलु प्रतिपन्नो निष्कारणबान्धवो भगवान् ।।६८४॥ एवं कृत्वा स्तुतिं विरते श्रीशेखरे नृप इन्द्राः । नत्या जिनेन्द्र नन्दीश्वरे गत्वा गताः स्वर्गे ॥६८५॥