Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 132

चंपयमालाकहा।
१२५
ता सिग्यं चिय किजउ अप्पहिलं जा न एइ अप्पहियं । मरणमसरणपराण अम्हाणं अकयसुकयाण ।। समउत्ति इय वियाणिय वरनाणी वहुमुणीहिं परियरिओ। सुयजलहिनाममूरी समागओ नंदणुज्जाणे ॥ उज्जाणपालएणं कहिए दाऊण पीइदाणं से । सत्तट्ठपयाइं गंतुं तदभिमुहं बंदणं कुणइ ॥२९९।। देवीहिं कुमरेण य अन्नेणवि मंतिपमुहलोएण । परिवरिओ देवेहिं इंदोव्व गइंदमारुढो ॥३०॥ उल्लसियअमंदाणंदपुलयजालेण जडिलियसरीरो । पंचविहाभिगमेणं संपत्तो सूरियासम्मि ॥३०१॥ चंपयपालादुल्लहदेवीपमुहावरोहपरिवरिओ । सूरिचरणारविंदं नमिउं भूमीए उवविट्ठो ॥३०॥ तो सजलजलपगज्जियगहिरसरेणं पसाहए मूरी । सबंपि भवसरूवं सवित्थरं तं निसामेउं ॥३०॥ भालयलमिलियकरकमलसंपुडो विन्नवेइ नरनाहो । पहु ! दिक्खानावाए उत्तारहि मं भवसमुदा ॥३०४|| होउ अविग्यं तुह नरवरिंद ! मा कुणसु कमवि पडिबंधं । तो राया मुणिउन्गहआसन्ने उच्छवाडम्मि ।। गंतुं सह कुमरेण देवीहिवि तहय मंतिलोएण । सिंहासम्मि कुमरं ठविऊणं भणइ मंतियणं ॥३०६॥ एसो भुवणाणंदो तुम्ह समक्वं मए नियपयम्मि । ठविओ तह दट्टयो जहा अहं एत्तियं कालं ॥३०७।। इय वोत्तुं तक्कंठे ठविओ हारो नियाओ कंठाओ । नियम उडोवि पिणदो तस्स सिरे रयणचिंचइओ ।। काउं चंदणतिलयं सपरियणो पणमिऊण तं भणइ । एस जणो दब्यो तह जह दिट्ठो मए पुब्बिं ॥३०९॥ जह मह आणा सिरसा पडिच्छिया तह इमस्स नरवइयो । सम्मपडिच्छियब्वाइय भणिओ परियणो तत्तो॥ निजमुखसुवर्णकलशोल्लसत्संवेगरसजलसंघातः । पर्यस्तो ममोपरि रागप्रतापमिवापनेतुम् ॥२९६॥ तस्माच्छीघ्रमेव क्रियतामात्महित यावन्नैत्याप्रथितम् । मरणमशरणपराणामस्माकमकृतसुकृतानाम् ॥२९७॥ समय इतीति विज्ञाय वरज्ञानी बहुमुनिभिः परिकरितः । श्रुतजलधिनामसूरिः समागतो नन्दनोद्याने ।।२९८॥ उद्यानपालकेन कथिते दत्त्वा प्रीतिदानं तस्मै । सप्ताष्टपदानि गत्वा तदभिमुखं वन्दनं करोति ॥२९९।। देवीभिः कुमारेण चान्येनापि मन्त्रिप्रमुखलोकेन । परिवृतो देवरिन्द्र इव गजेन्द्रमारूढः ॥३०॥ उल्लसितामन्दानन्दपुलकजालेन जटिलितशरीरः । पञ्चविधाभिगमेन संप्राप्तः सूरिपार्थे ॥३०१॥ चम्पकमालादुर्लभदेवीप्रमुखावरोधपरिवृतः । सूरिचरणारविन्दं नत्वा भूम्यामुपविष्टः ॥३०२॥ ततः सजलजलदगर्जितगभीरस्वरेण प्रकथयति सूरिः । सर्वमपि भवस्वरूपं सविस्तरं तन्निशम्य ॥३०३॥ भालतलमिलितकरकमलसंपटो विज्ञपयति नरनाथ: । प्रभो ! दीक्षानावोत्तारय मां भवसमद्रात ॥३०४॥ भवत्वविघ्नं तव नरवरेन्द्र ! मा कुरुष्व कमपि प्रतिबन्धम् । ततो राजा मुन्यवग्रहासन्न इक्षुवाटे ॥३०॥ गत्वा सह कुमारेण देवीभिरपि तथा च मन्त्रिलोकेन । सिंहासने कुमारं स्थापयित्वा भणति मन्त्रिजनम् ॥३०६॥ एष भुवनानन्दो युष्माकं समक्षं मया निजपदे । स्थापितस्तथा द्रष्टव्यो यथाहमेतावन्तं कालम् ॥३०७॥ इत्युक्त्वा तत्कण्ठे स्थापितो हारो निजात्कण्ठात् । निजमुकुटोऽपि पिनद्धस्तस्य शिरसि रत्नमण्डितः ॥३०८॥ कृत्वा चन्दनतिलकं सपरिजनः प्रणम्य तं भणति । एष जनो द्रष्टव्यस्तथा यथा दृष्टो मया पूर्वम् ॥३०९॥ यथा ममाज्ञा शिरसा प्रतीष्टा तथास्य नरपतेः । सम्यक प्रत्येप्रत्योति भणितः परिजनस्ततः ॥३१०॥