Supasnahachariyam Part 01

Author(s): Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown

Page 52

जम्मा इपत्थावो ।
तह सव्वविभूईए आरुहिउं पवरनियरिमाणाई । दिव्वच्छराहिं सहिया सेकसयास लहुं एह ॥ १९४ ॥ इयं तियसनाहवयणं सोउं विणएण सुरचमूसामी । तुरियगई गंतूणं सोहम्मसभाए तिखुत्तो ॥ १९५॥ ass सुघोरं तीसे घणघोसपडिरववसेणं । अन्नाणवि घंटा बत्तीसं सयसहस्साई ॥ १९६ ॥
गाई समकालमेव काउं रणज्झणारावं । पारद्धारं तप्पडिरवोवि समगं समुच्छलिओ ॥१९७॥ एत्थंतरम्पि पंचविहविसयसेवापमत्तचित्तावि । देवा तमेगकालं वज्जिरघंटासरं सोउं ॥ १९८ ॥ चिंतंति किं विफुट्टंत चंडबंभंडभंडयस्स रखो । रयणमयविमाणावलिपडिफलणेणं पवित्थरि ॥ १९९॥ निणिज्जंतो संखुद्धमुद्धहिययाहिं अमररमणीहिं । हा नाह ! रक्ख रक्खत्ति जंपिरीहिं भयवसेणं ॥ २००॥ दणुयवइवहहरिसियतियससुहडगलगज्जिभीसणो भुवणे । सव्वत्तोवि वियंभइ घंटाणं रणरणारावो ॥ २०९ ॥ इय चिंताए सिटिलियमाणिणिगादावगूढकंठम्मि । संजाए सुरनिवहे सव्वत्तो मूढहिययस्मि ||२०२ || उवसंते य खणेणं समग्गगंभीरघंटनिग्घोसे । अवहियसुराण सुररायसासणं कहइ एस तओ || २०३॥ इय नाउं हरिणगवेसिवयणओ जम्ममज्जणं पहुणो । विष्फुरियपमोयभरा तो संविहिउं समारद्धा ॥ २०४॥ गंतू मज्जकेलिदीहियं अह कुणंति मज्जणयं । कप्पूरमीसचंदणरसेण देहं विलिपंति ॥ २०५ ॥ दूसजुयं निम्मल कोमलं च परिहंति कंतिकमणीयं । कंठपट्टियहारा दुरुज्झियकामुयवियारा ॥ २०६ ॥ वरकडयतुडियमणिमउड किरणविच्छुरियसयलगयणयला । नियरूवमडप्फरह सियकुसुमवाणा तओ चलिया ।।
तथा सर्वविभूत्याऽऽरुह्य प्रवरनिजावमानानि । दिव्याप्सरोभिः सहिताः शक्रसकाशं लध्वेत ॥ १९४ ॥ इति त्रिदशनाथवचनं श्रुत्वा विनयेन सुरचमूस्वामी । त्वरितगतिर्गत्वा सौधर्मसभायां त्रिः ॥ १९५॥ ताडयति सुघोषाघण्टां तस्या घनघोषप्रतिरववशेन । अन्यासामपि घण्टानां द्वात्रिंशच्छतसहस्राणि ॥ १९६॥ एकोनानि समकालमेव कृत्वा रेणज्झणारावम् । प्रारब्धानि तत्प्रतिरवोऽपि समकं समुच्छालतः ॥१९७॥ अत्रान्तरे पञ्चविधविषयसेवाप्रमत्तचित्ता अपि । देवास्तमेककालं वाद्यमानघण्टास्वरं श्रुत्वा ॥ १९८ ॥ चिन्तयन्ति किं विस्फुटच्चण्डब्रह्माण्डभाण्डकस्य रवः । रत्नमयविमानावलिप्रतिफलनेन प्रविस्तर्णिः ॥ १९९॥ श्रूयमाणः संक्षुब्धमुग्धहृदयाभिरमररमणीभिः । हा नाथ ! रक्ष रक्षेति जल्पिन्त्रीभिर्भयवशेन ॥ २००॥ दनुजपतिवधहर्षित त्रिदशसुभटगल गर्जिभीषणो भुवने । सर्वतोऽपि विजृम्भते घण्टानां रणरणारावः ॥ २०९ ॥ इति चिन्तया शिथिलितमानिनीगाढाव गूढकण्ठे । संजाते सुरनिवहे सर्वतो मूढहृदये ॥ २०२ ॥ उपशान्ते च क्षणेन समग्र गम्भीरघण्टानिर्घोषे । अवहितसुरान् सुरराजशासनं कथयत्येष ततः ॥ २०३॥ इति ज्ञात्वा हरिणगमेषवचनतो जन्ममज्जनं प्रभोः । विस्फुरितप्रमोदमरास्ततः संविधातुं समारब्धाः ॥२०४॥ गत्वा मज्जनकेलिदीर्घिकामथ कुर्वन्ति मज्जनकम् । कर्पूरमिश्रचन्दनरसेन देहं विलिम्पन्ति ॥२०५॥ दूष्ययुगं निर्मल कोमलं च परिदधति कान्तिकमनीयम् । कण्ठप्रतिष्ठितहारा दूरोज्झितकामुकविकाराः ॥ २०६ ॥ वरकटकत्रुटितमणिमुकुट किरणविच्छुरितसकलगगनतलाः । निजरूपगर्वहसितकुसुमबाणास्ततश्चलिताः ॥२०७॥
१ ख. ग. गज्झ स° । २ अनुकरणशब्द इति तथैवानुद्यमानो युक्तः, एवमुतरत्रापि ।
४५