________________
હીરજીની હાક આખા વાગડમાં ફેલાઈ ગઈ અને માથાભારે તત્ત્વો કહ્યાગરા બની ગયા. વાગડ પર આવો વિજય મેળવ્યા પછી હીરજીને ઉંચા હોદે સ્થાપવામાં આવ્યો અને ભુજની સામે પણ ભુજાબળ બતાડી આપવાનો હુકમ થતાં આમાં પણ હીરજીને ધારણાતીત સફળતા મળી જતા ખુશ થઈ ગયેલા ખેંગાર પોતાના અંગરક્ષક-પદે હીરજીની નિમણૂક કરી દેવાની ભૂલના ભોગ બની બેઠા.
જામ રાવળ જેવાના જે અંગત ગણાતા હતા, એ હીરજીને આ રીતે અપાતું માન-પાન કેટલાકની આંખમાં ખૂંચવા લાગ્યું. એમને થયું કે, ગમે તેમ તોય હીરજી જામ રાવળનો જ માણસ હતો. એથી એની પર આટલો બધો વિશ્વાસ ન જ મૂકવો જોઈએ. અને એને આવું જવાબદારી ભર્યું પદ તો ન જ સોંપવું જોઈએ. કેટલાક હિતૈષીઓએ આ અંગે ખેંગારનું ધ્યાન પણ ખેંચ્યું. પણ વાગડમાં વિજયી બનીને ભુજની ભુજા નમાવવામાં સફળ બનેલા હીરજી પર ખેંગારના ચાર હાથ હતા, એમાં વળી શિકારના એક પ્રસંગે હીરજીએ જાનની બાજી લગાવીને જે રીતે ખેંગારજીને બાલબાલ બચાવી લેવાનું કાર્ય પાર પાડ્યું હતું, એ પછી તો હીરજી પરનો ખેંગારજીનો વિશ્વાસ એટલો બધો વધી ગયો હતો કે, હીરજીની વિરુદ્ધ આશંકા કે સંદેહના ઘરનો એકાદ હરફ પણ ઉચ્ચારવાની હિંમત ખેંગારના હિતસ્વીઓ ખોઈ બેઠા હતા. અંગરક્ષક તરીકેનાં માનસન્માન હીરજીને એ રીતે મળી રહ્યાં હતાં કે, એ પોતે જે ધ્યેયની સિદ્ધિ માટે કચ્છમાં આવ્યો હતો, એ ધ્યેય સાવ જ ભુલાઈ જાય ! હાલાર છોડીને કચ્છની સેવા સ્વીકારવા પાછળ એના મનની એક માત્ર માયાવીમુરાદ તો એ જ હતી કે, ખેંગારજીને ખતમ કરવા, જેથી જામ રાવળના મનની પ્રસન્નતા પામી શકે ! હીરજીને ખેંગાર પર તો કોઈ જાતનું વેર ન હતું. પરંતુ જામ રાવળ પ્રત્યેની એની અતિભક્તિ અને વફાદારી જ એને ખેંગારને ખતમ કરવા પળે પળે પ્રેરી રહી હતી. એથી એ જાતની તકની જ પ્રતીક્ષામાં એ રહેતો કે, ક્યારે છલનો આશ્રય લઈને ખેંગારને
૧૮ @ સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૧
