________________
અવાજ છે કે, આમાં મને સફળતા સિદ્ધ થશે, થશે ને થશે જ!
અંગ્રેજ સલ્તનતને એવો વિશ્વાસ હતો કે, સિંહની સામે પડવાનું બિચારા સસલાનું શું ગજું ? એથી એણે ધાકધમકી અને દમદમાટીના જોરે બળવો ડામી દેવાના ઈરાદે એવી એવી વાતો વહેતી કરી કે, જાહેરનામું શિરોધાર્ય કરાવવા અંગ્રેજો બધું જ કરી છૂટશે ! આવી આવી વાતોના આધારે ચન્દ્રસિંહજીએ પૂર્વ તૈયારી રૂપે ચુનંદા સૈનિકો સજ્જ રાખ્યા, ગુપ્તચરો પણ ગોઠવી દીધા, તેમજ રાખવા જેવી સાવધાની રાખવામાં કશી કમીના રહેવા દેવામાં ન આવી. પણ સાંભળવામાં આવેલી બધી જ વાતો વાહિયાત અને સુરસુરિયા સમી જ પુરવાર થઈ. અંગ્રેજોના કાને જેમ જેમ ચન્દ્રસિંહની ખુમારી અને બહાદુરીની વાતો આવતી ગઈ, તેમ તેમ કાવાદાવા અને કાયદા-કાનૂનના ભરોસે મુસ્તાક બનીને એમણે નવા નવા વ્યૂહ રચવા માંડ્યા.
જાહેરનામું હજી અમલી બન્યું ન હતું. પણ કાગળના કાંગરેથી તો એનું અસ્તિત્વ નામશેષ નહોતું જ બન્યું. માટે જાહેરનામું રદ કરવું પડે, એવી પરિસ્થિતિ ઊભી કરવા ચન્દ્રસિંહજીએ એક મજબૂત સંગઠન રચીને કાયદાની કલમે જાહેરનામું રદ કરવાની કાનૂની પ્રક્રિયા પ્રારંભી દેવાનો નક્કર નિર્ણય લઈ લીધો. આ અંગે કેસ ચલાવવો અનિવાર્ય બનતા, ચન્દ્રસિંહજીએ ગોંડલ સ્ટેટ સમક્ષ કેસ ન ચલાવવો પડે અને દિલ્હી દ્વારા ખાસ રચાયેલી ટ્રિબ્યુનલ સમક્ષ આ કેસ લડી શકાય, એ માટે અંગ્રેજ એજન્સીના જ્યુડિશિયલ કમિશન સમક્ષ એક અરજી દાખલ કરી દીધી.
કાયદા-કાનૂનની દૃષ્ટિએ ચન્દ્રસિંહજીની આ અરજી પર કમિશનરે વિચાર કરવો જ પડે એમ હતો. એથી એણે દિલ્હી સાથે પત્ર વ્યવહાર કરીને ખાસ ટ્રિબ્યુનલની રચના માટે મજબૂર બનવું પડ્યું. દિલ્હી દ્વારા રચાયેલી આ ટ્રિબ્યુનલને અંગ્રેજો પોતાની હાર અને ચન્દ્રસિંહજી પોતાની ઝળહળતી ફત્તેહ સમજતા હતા. ટ્રિબ્યુનલની રચના અજમેર ખાતે ७८ સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૧
-
