Lalita Dukhdarshak

Author(s): Ranchodbhai Udayram
Publisher: Mumbai Gazzate Steem Press

Page 21

ધરા ૬ ઠ્ઠો. ]
સહિતા કરશે.
ધન્ય તાહરી માત ! યાજના જેણે કીધી, કસર ન રાખી કાંય, બાંધણી ઉત્તમ લીધી. શા ગાડીયોંઘાટ, ભીડ શી આવી ભારે, હયનું આ શુ જોર, જાય યાં બધાં અત્યારે. Ëમાનનું નામ, અંñ (૯૪૫.) નવસ પિસ્તાળી રહે ઉભા તું જીવ ! જાય ક્યાં ઉંચું ભાળી, આ પ્રમાણે ચૌટાની શાભા તા ક્રાણુ જાણે કેવી હરો ! ખીજાં પણુ રમુજી જોવાનું સારૂં હશે; પણ શા કામનુંઃ રાત ચેાડીને વેશ ધણા, મારે દંભરાજના ઘરની ચરચા જોવી છે, તે ખર તેા અનાયાસે ચાલતાં ચાલતાં હાથ લાગ્યું; પણ પ્રિયંવદાને પાછી ખેાળવી છે. માટે એક વાર અહિનું તે પતવી દેવું. (ખંભરાજના ઘરની ખાતરી કરી લીધા પૂછી માંયજાયછે. )
प्रवेश ६ हो.
થઇ, તેમરાનની હવેલી,
({ભરાજ ચાપડો તપાસતા ખેછે. )
પૃથીરામ ( પ્રવેશ કરીતે, ) ( સવૈયા—–એકત્રીસા. )
દંભરાજ તું દેવાંશી નર, દિગંબર સરખી છે કાય, તન તારા છે નન્ના ઉપર, દુઃખ તેનાથી તુજને થાય, પરણાવ્યા છે આધે એને, પૂર્વ ભણીને ભારે દેશ, ગુણુસાગર તે હશે ઝૂ, તે વળી રૂપાળી ખાળેવેશ, હવેલિયા એ હશે તાહરે, સાંભળ શાણા મ્હોટા શેડ, વાડીની તેા શી કહું શેરભા, તેમાં લક પેસે કે, એ સર્વેનું છો કારણ, વિવેકથી વિચારો આપ, મકર, કુંભ તે મેષ ગણીને, સાચેસાચી મારી છાપ. ભવિષ્ય એક ભાખીને જઇયે લખી રાખજો દિલની માંહ, લલ્લાપરની વહૂ નહિ તેયે. વિધ્રૂ થશે બહુ અહિ તે ત્યાંહુ, નહિ લેવા ને દેવા કાંઈયે, અમે ચાલીશું ઉભી વાટ, ચેતાવું તે પણ નહિં ચૈત્ય, ધર વેચારો, એવા ધાર્ટ.
૧
૨૫
३०
3
( જવા માંડે છે. ) દંભરાજ—અરે ભાઈ ! તમે કાઇ દેવ છે, અહિ. પાછા આવે, તમને પ્રસન્ન કરીશું.
૧ ધાણા,