________________
શ્રમણ-સમુદાયની એકતા, જ્ઞાનસજ્જતા અને આચારશુદ્ધિઃ ૧૯, ૨૦
૧૩૭
છે. વધારે પડતા લોકસંપર્કને લીધે અમારો ધ્યાનમાર્ગ રૂંધાઈ ગયો છે; કેવળ થોડુંસરખું શાસ્ત્રજ્ઞાન મેળવીને જ અમે લોકોએ કૃતકૃત્યતા માની લીધી છે ! ક્યાં છે આત્મજ્ઞાન? ક્યાં છે અનુભવજ્ઞાન? અને કયાં છે તત્ત્વપરિણતિનું જ્ઞાન ? જ્ઞાન જ ન હોય તો પછી ધ્યાનમાં પ્રવેશ કેવી રીતે થાય ?”
મુનિરાજ શ્રી ભદ્રગુપ્તવિજયજીએ ભૂતકાળની સરખામણીમાં વર્તમાન શ્રમણ સંઘની શોચનીય સ્થિતિનું કેવું સારું વર્ણન કેવી વેદનાભરી વાણીમાં કર્યું છે !
(તા. ૨૮-૭-૧૯૭૯)
(૨૦) અવમૂલ્યન, ભાઈ અવમૂલ્યન,
આચાર્યપદનું અવમૂલ્યન! એકવીસમી સદીની કેવી અસાધારણ અને અદભુત ઘટના !]
સાંભળો એક કથા:
એક હતા ભટજી; ભારે ક્રિયાકાંડી જીવ. સ્નાન-સંધ્યા-જાપ ક્યારેય ચૂકે નહીં. એક વાર બહારગામ ગયા. ધરમશાળામાં ઉતારો કર્યો. દિવસ ઊગ્યો અને સ્નાન-સંધ્યા કરવા નદીએ ગયા. સાથે શૌચ માટે લોટો લેતા ગયા. શૌચ પતાવી પાછા આવ્યા. લોટો ક્યાં મૂકવો એની ચિંતા થઈ. બહાર મૂકે તો કોઈ ઉપાડી જાય અને નદીમાં સાથે લઈ જાય તો સ્નાનવિધિમાં હરકત આવે. એમણે એક યુક્તિ શોધી કાઢી. નદીના પટમાં એક ખાડો ખોદ્યો, અંદર લોટો મૂકયોઅને નિશાની માટે ઉપર રેતીની ઢગલી કરી. એમને થયું હવે લોટો સલામત ! એ તો લોટાની ફિકર મૂકીને નહાવા
ગયા.
થોડી વારમાં ઘણા લોકો નદીએ નહાવા આવ્યા. જોયું તો નદીમાં એક ભટજી સ્નાન કરે અને બહાર રેતીની એક ઢગલી બનાવેલી ! એમને લાગ્યું, આજના જ્ઞાનમાં બહાર રેતીની ઢગલી બનાવવાનો વિધિ હશે. એકે ઢગલી કરી. બીજાએ કરી. સૌ આગળનાનું અનુકરણ કરવા લાગ્યા ! જોતજોતામાં ઢગલીઓ જ ઢગલીઓ!
ભટજી નાહીને બહાર આવ્યા. જુએ છે, તો ત્યાં ઢગલીઓનો કોઈ પાર નહિ. આમાં પોતાની ઢગલી ઓળખી પોતાનો લોટો કેવી રીતે ગોતી કાઢવો? ભટજીની યુક્તિને ગામલોકોએ નકામી બનાવી દીધી ! બિચારા ભટજીને પોતાનો લોટો ખોવો પડ્યો !
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
