________________
૪૭૨
જિનમાર્ગનું અનુશીલન લાગે તેનાં ટીકા કે વિરોધ દ્વારા સમાજને તેની સામે જાગૃત કરવાનું પણ અનિવાર્ય બની જાય છે. આવા પ્રસંગે, જેમના કાર્ય કે વિચારની ટીકા કરવામાં આવી હોય, કે એનો વિરોધ કરવામાં આવ્યો હોય, એમને આવા લખાણથી દુઃખ થાય એ સ્વાભાવિક છે. પણ આવી ટીકા કે આવો વિરોધ કરવાની પાછળ કોઈ અંગત દુર્ભાવ ન હોય એ અંગે હું યથાશક્ય નમ્ર પ્રયાસ કરતો રહ્યો છું. આમ છતાં હું એક “છદ્મસ્થ” અને સાવ સામાન્ય વ્યક્તિ છું. એટલે આવા દોષથી સાવ મુક્ત રહ્યો છું એમ ન જ કહી શકાય. એટલે મારા લખાણને કારણે જે કોઈનું મન દુભાયું હોય તે સૌની હું આ પ્રસંગે અંતઃકરણથી માફી માગું છું.
મેં શરૂઆતમાં કહ્યું તેમ, છેલ્લાં બે-એક વર્ષથી વધતી જતી ઉંમર અને અશક્તિને કારણે મને એમ લાગ્યા જ કરતું હતું, કે આ જવાબદારી મારાથી હવે સરખી રીતે નભી શકે એવી નથી. મારી સમજ મુજબની ગુણવત્તા તો હું ગમે તેમ કરીને કદાચ સાચવી શકું, પણ દર અઠવાડિયે લખાણ સમયસર તૈયાર કરીને રવાના કરવાની નિયમિતતા હવે મારાથી નભી શકે એમ નથી; એટલે મેં આ નિર્ણય કર્યો છે. આથી મારા મગજ ઉપરનો ભાર પણ ઓછો થશે અને “જૈન”ના સંચાલક-મિત્રો મૅટર સમયસર મળવા અંગેની પોતાની ચિંતાનો ઉકેલ લાવવા પોતાને ઠીક લાગે એવી બીજી ગોઠવણ પણ કરી શકશે.
જૈન”ના વાચકો જાણે છે, કે છેલ્લા કેટલાક વખતથી “જૈન”નું પ્રકાશન ઠીક-ઠીક અનિયમિત બની ગયું છે. મારા સ્વભાવ મુજબ આ વાત મને ઘણી જ ખટક્યા કરે છે. પણ આમ થવામાં જેમ જેન'ના સંચાલન-તંત્રની ઢીલાશનો કેટલોક દોષ છે, તેમ, એના કરતાં વધુ દોષ, આવી અસહ્ય આર્થિક મોંઘવારીના યુગમાં આવું ધાર્મિક-સામાજિક ઢબનું સાપ્તાહિક વ્યક્તિગત જવાબદારી ઉપર ચલાવવાનું કેટલું મુશ્કેલ (લગભગ અશક્ય) બની ગયું છે તેનો વિચાર કરીને જૈનસંઘ અને સમાજે પોણોસો વર્ષ જેટલી લાંબી મજલ વટાવી ચૂકેલા આ પત્રને જોઈએ તેટલો સહકાર નથી આપ્યો એ વાતનો પણ છે. આથી હું અહીં મુખ્યત્વે એ કહેવા માંગું છું, કે જેનસંઘ અને સમાજ આ પત્રને પગભર કરવા સત્વર સર્ચિત અને પ્રયત્નશીલ બને.
વિદાય-વેળાએ આમ મારા મનને હળવું કરું છું અને જૈન-સંઘ, સમાજ અને જેન'ના તંત્રી શ્રી ગુલાબચંદભાઈનો ફરી આભાર માની આ નિવેદન પૂરું કરું છું.
| (તા. ૨૮-૭-૧૯૭૯)
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
