Book Title: Uttaradhyayan Sutram Part 01
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
प्रियदर्शिनी टीका अ० ३ मा १ अङ्गचतुष्टयदोम्ये स्वप्नदृष्टान्त ६ ६११
लोकै कथितम्-शुक्रस्य रात्रौ स्समो दृष्टः, अद्य शनिवासरः, वेन कारणेन घृतगुडसदिवं रोटक तैलच मिलिष्यति । यत्र यत्र गृहस्थगृहे कार्पटिको भिक्षार्थ गच्छति, तत्र तत्र शनि दिवसे प्रचुरं तादृश रोटक तैल च तेन लब्धम् ।
अथ पुत्ररहितस्तन्नगरनृपः स्नायुपः क्षयेण मृतः । तस्मिन् मृते सति मन्त्रि प्रभृतयस्तदा व्यवस्था कृतवन्तः - इय राजहस्तिनी यस्य गले पुप्पमाला दद्यात् स एव राजा भविष्यति । इत्येव निश्चिते सति इस्तिनी स्वशुण्डया पुष्पमाला नीत्वा मनुष्यपरिवारै सह नगरे प्रतिमार्ग भ्रमन्ती वन गता । सा वन वृक्षच्छायायामुपत्रिष्टस्य मूलदेनस्य गले पुष्पमाला ददौ । ततो मनुष्य नृन्दैः सह राजमन्त्रिणो मूलदेव तुमने शुक्र की रात्रि मे यह स्वप्न देखा है, आज शनिवार है, इस कारण तुमको घृत गुड सहित रोट एव तैल मिलेगा । अब जिसर घरमे वह कार्पटिक भिक्षा के लिये गया वहा २ उसको वही चीज खूब मिली ।
जब छह दिन पूरे हुए उसी रात मे उस नगर का राजा मर गया । राजा के कोई पुत्र नही था इसलिये जन वह मरा तय मन्त्रियों ने राज्य की व्यवस्था के लिये ऐसा विचार किया कि यह राजा की हथिनी जिसके गले मे पुष्पमाला डाले वही राजा समझा जाय। इस प्रकार का विचार जब पूर्णरूप से निश्चित हो चुका तब हथिनी को अपनी मे पुष्पमाला देकर छोडा । नगर के प्रत्येक मार्ग मे वह घूमती रही । उसके साथ मनुष्यों का समुदाय भी बहुत था । घूमते २ वह जगल मे पहुॅची । मूलदेव उस समय एक वृक्ष के नीचे छाया मे बैठा हुआ था । हथिनी ने पहुँचते ही मूलदेव के गले मे वह पुष्पमाला डाल दी ।
सूड
કહ્યુ કે, શુક્રની રાત્રીમા આ સાપ્ન દેખાયુ છે આજે શનીવાર છે એ કારણે તમને ઘી ગેાળ સાથે રોટલા અને તેલ મળશે હવે જ્યા જ્યા એ ભિક્ષા માટે ગયા ત્યા ત્યા તેને એ ચીજો ખૂબ પ્રમાણમા મળી
જ્યારે છ દિવસ પુરા થયે એક રાત્રિએ તે નગરના રાજા મરી ગયે રાજાને કોઈ પુત્ર ન હતેામ ત્રીઓએ રાજ્યની વ્યવસ્થા માટે એવી મસલત કરી કે રાજાની હાથણી જેના ગળામા પુષ્પમાળા પહેરાવે તેને રાજગાદી સુપ્રશ્ન કરવી આ પ્રકારના જ્યારે પૂર્ણ રૂપથી નિણ્ય લેવાયા ત્યારે હાથણીની સુઢમા પુષ્પમાળા આપીને તેને છૂટી મુકી નગરના દરેક માગ ઉપર તે કરતી હતી, તેની પાછળ માણસાના સમૂહ પણ ચાત્ય આવતા હતા ઘૂમતા ધૂનતા તે જગલ તરફ વળી મૂળદેવ આ વખતે ત્યા એક વૃક્ષની છાયામા બેઠા હતા હાથણીએ ત્યા પહેાચીને મૂળદેવના
