Book Title: Uttaradhyayan Sutram Part 01
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
७८२
-
-
-
-
-
उत्तराष्पयनसूत्रे भदन्त ! मा प्रवजित रु । भानार्यस्त प्रमाजयितु नेच्छति । ततस्तेन स्वयमेव लोचः कृतः । सहेन साघुवेपः प्रदत्तः । ततः कृष्णाचार्यग सह मिलित । स कृष्णाचार्यः शिनभूतिमुनिनाऽन्यैश्च मुनिभिः सह यामानुग्राम सिहरन् कालान्तरेग 'पुनस्ववागतः। राजा तद्वन्दनार्यमागतः । ततः शिवभूतिमुनिगुरोरामया मिधाचर्या गतः । राजा तस्मै रत्नकम्मल दत्तवान् । रत्नकम्बल गृहीत्वा गुरुसमीपे समायातः। बहुमूल्यको रत्नकम्मलोऽनेन गृहीतः यः साधोर्न फल्पते, इति मत्वाऽऽचार्येण शिव। इतने में उसे कृष्णाचार्य का उपात्रय उघाडे दार वाला खुल्ला दिव पड़ा। उपाश्रय में जाकर वदना करके उसने आचार्य से कहा-भदन्त! आप मुझे दीक्षा दे दीजिये। आचार्य ने उस को दीक्षित न रोने की अपनी : समति प्रदर्शित की। बाद में उसने स्वयं ही अपने हाथों से केशलोंच कर -लिया। सघ ने उसी समय इसको साधु का वेप दे दिया। साधु पद स विशिष्ट होकर शिवभूति आचार्यमहाराज के पास जा पहुँचा। शिवभूति मुनि के साथ तथा अन्यमुनियों के साथ आचार्यमहाराज ने वहा से विहार कर दिया। ग्रामानुग्राम विचरते हुए आचार्यमहाराज कालान्तर में उसी रघुवीर पुर में आये। मुनिराजों का आगमन सुनकर राजा उनको वदना , फरने के लिये आया। शिवभूतिमुनि अपने गुरुमहाराज की आज्ञा ले - कर भिक्षाचर्या के लिये गया । राजाने उसको एक रत्नकम्बल दिया। शिवभूति उस कम्पल को लेकर गुरु के पास आया। रत्नकम्बल का તેણે કૃષ્ણાચાર્યના ઉપાશ્રયના દ્વાર ખુલ્લા જયા ઉપાશ્રયમાં જઈ વદના કરીને તેણે આચાર્યને કહ્યું ભદન્ત! આપ મને દીક્ષા આપો આચાર્ય , મહારાજે તેને દીક્ષિત ન થવા સમજાવ્યું છતા પણ તેણે પિતાના હાથથી પિતાના વાળને લગ્ન કર્યો તે પછી સશે તેને સાધુને વેશ આ સાધુને વેશ ધારણ કરીને શિવભૂતિ આચાર્ય મહારાજની પાસે જઈને રહ્યો આ - પછી શિવભૂતિ મુનિ અને અન્ય મુનિઓની સાથે આચાર્ય મહારાજે ત્યાથી
વિહાર કર્યો, રામાનુગ્રામ વિચરતા કેટલાક સમયે એ રઘુવીપુરમા પાછા તે પધાર્યા મુનિરાજોનું આગમન સાંભળીને રાજ તેમને વદના કરવા આવ્યા * શિવભૂતિ મુનિ પિતાના ગુરુની આજ્ઞા લઈને ભિક્ષાચર્યા કરવા, માટે નીકળ્યા , રાજાને ત્યાં જતા રાજાએ તેને એક રત્નક બલ આપી શિવભૂતિ એ કેબલ » લઈને ગુરુની પાસે આવ્યા રત્નક બલ જોઈને આચાર્ય મહારાજે વિચાર્યું
।