________________
सांजलीने तेनी माता मोटे खरे करी कहेवा लागी के हे वत्स! तुं (अवर के०) बीजांबालपंपाल है| (म ऊंखे के० ) म बोल, ए तो आपणा राजानो जमाश् श्रीपाल कुमर वे ते रमवाने जाय ॥५॥
वचन सुणी श्रीपालने, चित्तमा लागी चोंक ॥ धिक सुसरा नामे करी, मुज उलखावे लोक ॥१०॥ उत्तम आप गुणे सुण्या, मधिम बाप
गुणेण ॥ अधम सुण्या मानल गुणे, अधमाधम ससुरेण ॥ ११॥ | अर्थ-तेनां वचन सांजलीने श्रीपालने पोताना चित्तमां (चोंक के०) चोक लागी, चमक लागी एटले वाण लाग्यानी पेरे विलखो थर गयो, अने विचारवा लाग्यो जे धिक्कार के मने के 8 जे ससराना नामे करीने मुजने जगतमां लोक जेलखावे ॥ उक्तं च ॥ श्वशुरगृह निवासः स्वर्ग-1 तुझ्यो नराणां, यदि वसति विवेकी वासराणि त्रिपंच ॥ दधिमधुघृतलोना,-न्मासयुग्मं वसेच्चे,-1 स नवति खरतुल्यो मानवो मानहीनः ॥ १॥ इति ॥ १०॥ नीतिशास्त्रमा तो जे पोताने गुणे लखाय ते उत्तम कह्या जे; अने जे बापने गुणे करीलखाय ते मध्यम कह्या बे; तथा जे (मा
उल के० ) मामाने गुणे करी उलखाय ते अधम जातिना सांजल्या जे; वली जे श्वशुरने गुणे कालखाय ते पुरुष अधममां अधम जाणवा ॥ ११ ॥
॥ ढाल पहेली ॥ राग जेतश्री ॥ चतुर सनेही मोहना ॥ ए देशी ॥ क्रीमा करी घर आवीयो, चपलचित्त श्रीपालो रे ॥
उच्चक मन देखी करी, बोलावे पुण्यपालो रे॥कीमा ॥१॥ अर्थ-एम चपलचित्त थको श्रीपाल कुंवर क्रीमा करीने पोताने घेर श्राव्यो, तेनुं ( उच्चक के०) उदास मन देखी करीने पुण्यपाल नामे मामो ससरो बोलावे ॥१॥
E
asonal
For Personal and Private Use Only
