________________
ध्यानथी कर्ममलरहित सहज पोतानो ज्ञान दर्शन चारित्ररूप उज्ज्वल गुण प्रगट थाय तेने आत्मदर्शन कहीए. ए श्रात्मदर्शन जेणे कस्युं तेणे ( जव के० ) संसारना जयरूप जे कूवो, ते ( मूंद्यो के० ) ढांक्यो, एटले तेणे संसार मर्यादारूप कस्यो, माटे सदा सर्वदा नव पदनुं ध्यान धरतुं ॥ ३७ ॥
जे
घटले, ते न टले जवनी कोडी रे || तपस्या करतां प्रति घणी, नहीं ज्ञान तणी बे जोमी रे ॥ नहीं० ॥ संवेग० ॥ ३८ ॥
तमज्ञाने मगन जे, ते सवि पुजलनो खेल रे || इंद्रजाल करी लेखवे, न मिले तिदां देइ मन मेल रे ॥ न० ॥ संवेग० ॥ ३९ ॥
अर्थ- हवे ज्ञाननुं बहु मान करे बे. जे ज्ञानी पुरुष बे तेनुं एक घमीमां व कुण याय एवा अर्द्ध क्षण मांहे जे (अध के० ) पाप टले ते अज्ञानीने जवनी कोडे पण न टले, श्रति घणी तपस्या करतां पण ज्ञाननी जोडे कां होय नहीं ||३८|| माटे जे प्राणी आत्मज्ञान मांहे मग्न थको संसारी | दशाने विजाव करी लेखवे बे, अने सदा खजाव दशा मांहे मग्न थइ श्रात्मरमण करे बे ते देह, धन तथा इंडियनां सुख ते पुजलना खेल इंद्रजाल समान करी लेखवे बे. तिहां मननो मेल दइने तेहशुं मले नहीं. ते चित्त मांहे विचारे जे पुले करी पुल पोषवा ते ठीक नहीं. पुजलनो धर्म | समण पण विध्वंसनरूप बे. तेमां हुं लंपट थयो, तेथी संसारमां अनंता काल सुधी पर्यटन कस्युं, पण दवे तो जिनोक्त वाणीथी पुजलने सारी पेठे दुःखदायी, बाजीगरनी बाजी सरखो जाएयो, एटले बाजीगरनी बाजी साची होय तो पुजलनो खेल साचो होय, एवी रीते जाण्यो. तो जेम इंद्रजाल उपर पण अज्ञानी रक्त थाय तेम ए पुल उपर पण अज्ञानीज रक्त थाय, परंतु ज्ञानी पुरुष तो आत्मज्ञान मांहेज मग्न रहे, पण पुल साथे मन दइने मले नहीं ॥ ३५ ॥
Jain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
