________________
खंक.४
॥१३॥
श्री राथाय, तो इषिनी घात तो अनंता नव पर्यंत फुःखनी देवावाली होय तेमां तो झुंज कहे ? ॥ १४ ॥
ते वारे राजा कहेवा लाग्यो जे हे राणी ! हवे फरीथी एवं पाप कोइ वारे पण नहीं करशु.18 वली केटलाएक दिवस वीत्या पनी राजाए गोखने विषे बेग थका गोचरीए फरता एवा कोश एक मुनिने दीग. ते वारे राणीनी शिखामण विसारीने ॥ १५ ॥
नगरी विटालीनीखे कदे नृप उल्लंग्ने रे, काढो बाहिर एहने काली कंठ रे॥ राणीए दीग गोंख थकी ते काढता रे, राजाने आदेशे लागा लंठ रे॥सांनलजो० ॥१६॥ राणी रुठी राजाने कदे शुं करो रे, पोतानुं बोल्युं पालो न वचन्न रे॥ मुनि नपसर्ग सर्गे जावू दोदिलु रे, नरके जावा लाग्युं तुज मन्न रे ॥सांनलजो॥ १७॥ नृप उपशमीयो नमीयो मुनि तेडी घरे रे, राणी नाखे राजा ए अन्नाण रे ॥ मुनि उपसर्गे पाप
कघुइणे मोटकुं रे, ए बूटेते कहीए कांश विन्नाण रे॥सांनलजो० ॥२७॥ अर्थ-राजा उद्धंठ पुरुषने कहेवा लाग्यो जे था जिनुक अापणी नगरी विटाले , माटे एने । गले काली नगरीथी बहार काढी मूको. ते वारे राजाने श्रादेशे करी ते उद्धंठ पुरुष मुनिनुं गर्बु काली बहार काढे , ते राणीए गोंख थकी दीग ॥ १६ ॥ ते वारे राणी खीजीने कदेवा लागी जे हे राजन् ! श्रा तमे शुं करो बो ? पोतानुं बोट्युं वचन पोतेज पालता नथी ? अने हुं जाएं डं जे मुनिने उपसर्ग करे तेने स्वर्ग मांहे जवु दोहियं , पण तमारुं मन तो नरक मांहे जवाने |
६ ॥१३॥ लागेवू बे, एम आ तमाकं कर्मज स्पष्ट कही आपे ॥ १७॥ एवां राणीन वचन सांजली राजा | उपशांत थयो थको मुनिने घरने विषे तेडी पगे लाग्यो. ते वारे मुनिने राणी कहे जे जे था|
SALMCISCESANGALOCALSCREGISL AMICROSOCIOLOG
Jan Educati
e mational
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
