________________
श्री०रा०
॥ १७९ ॥
मोटो राजा थयो. तेने याहेडी रमवानुं व्यसन लाग्युं, ते जोड़ने तेनी राणी एकांतमां वारंवार वारती हवी ॥ २ ॥
राणी तेहनी जाणो सुगुणा श्रीमती रे, समकित शीलनी रेख रे ॥ जिनधर्मे मति रुडी कूडी नहीं मने रे, दाखे दाखे शिख विशेष रे ॥ सांजलजो० ॥ ३ ॥ पियु तुजने आदेमे जावुं नवि घटे रे, जेहने के वे नरकनी जीति रे ॥ धरणी ने परणी बे लाजे तुज थकी मांडी जेणे जीवहिंसानी अनीति रे ॥ सांजलजो० ॥ ४ ॥ मुख तृण दीधे रिप मूके जीवतो रे, वो बे रुडो त्रीनो आचार रे ॥ तू यादार सदा जे मृग पशु चरेरे, तेहने मारे जे आहे ते गमार रे || सांगलजो० ॥ ५ ॥ ससलां नासे पासे नहीं आयुध धरे रे, राणीजाया बाणी तेहने केड रे || जे लागे ते आगे दुःख लदेशे घणां रे, नावाशुं बल न करे क्षत्री वेड रे ॥ सांजलजो० ॥ ६ ॥
- ते श्रीकांत राजानी जली गुणवंत श्रीमती नामे राणी बे. ते समकित ने शीयलनी | रेखा सरखी बे. जैनधर्मने विषे जेनी रुमी मति बे, पण मनमां कपट नथी. एवी ते राणी राजाने कड़ी कहीने घणी विशेष शिखामण दीए बे ॥ ३ ॥ हे खामिन् ! तुजने आहे मी कर्मे जनुं घटतुं नयी. शामाटे ? जे ए कर्मनी केडे नरकनी बीक ठे, माटे हे खामिन् ! ( धरणी के० ) पृथ्वी ने ( परणी के० ) जाय हुं, ए बेहु तुजयी लाने पामीए बीए, केमके जेणे या जीवहिंसानी घणी श्र नीति मांगी बे ॥ ४ ॥ जे शत्रु होय ते पण सामो जे कोइ मुख मांहे तर घाले तो तेने
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
खंग. ४
॥ १७९॥
www.jainelibrary.org
