________________
तेद नयर मांदि एहवं, कौतुक थइ रह्यं ॥ दो लाल के ॥ कौतुक ॥ दीठे बणे ते वात, न जाये पण कां ॥ दो लाल ॥ न० ॥ सुणी कुंअर ते वात, दिये रीग्यो घणुं ॥ दो लाल ॥ दिये ॥ सार्थवादने सार, दीए वधामणुं दो लाल ॥ दीए ॥६॥ आव्यो निज आवास, कुंअर मन चिंतवे ॥ हो लाल ॥ कुंअर ॥ नयर रह्यं ते दूर, तो किम जास्यां हवे ॥ दो लाल ॥ तो० ॥ देत विधाता पांख, तो माणस रुअडां ॥ दो लाल ॥तो० ॥ फरी फरी कौतुक जोत, जुवे जेम सूअडा ॥ दो लाल ॥ जुवे ॥७॥ सिक्ष्चक्र मुज एद, मनोरथ पूरशे ॥ दो लाल ॥ मनोरथ ॥ एदीज मुज आधार, विघन सवि चूरशे ॥दो लाल ॥ विघन ॥ थिर करी मन वच काय, रह्यो इक ध्यानशुं ॥ दो लाल ॥ रह्यो० ॥ तन्मय
तत्पर चित्त, थयुं तस ग्यानशुं॥दो लाल॥थयुं ॥७॥ अर्थ-तो हे कुंवर ! ते नगरमां एवा प्रकारचें कौतुक थइ रह्यु बे ते नजरे दी बने, पण मुखे करी का जाय नहीं. ए वात सार्थवाहना मुखथी सांजलीने ते कुंवर पोताना हियामां घj रीज्यो. ते वारे ते सार्थवाहने वधामणीमां (सार के०) प्रधान वस्त्रादिक (दीए के)
आपतो हवो ॥ उक्तं च ॥ तावत्प्रीतिर्नवेझोके, यावद्दानं प्रदीयते ॥ वत्सः दीरक्षयं दृष्ट्वा, परि* त्यजति मातरम् ॥१॥ इति ॥६॥ पड़ी श्रीपाल कुंवर संध्यासमये पोताना आवासने विषे
श्रावीने मनमां एवं चिंतववा लाग्यो के ते नगर तो अहींथी घणुं दूर रडं, तो हवे तिहां । शी रीते जश्शुं ? अहो! जो विधाताए पांख आपी होत तो माणस रुमां थात; अने सूमाग
ACIRICICIC ANGANAGACACAAAACANCHA
। सूमाना
Sain Education International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org