________________
खंक
श्री राणी निज नहीं तेद अमारो कोन, शत्रुन्नाव वहीए ने दोन ॥ राजा ॥ जीवतो ॥१३६॥
मूक्यो जाणी रे बाल, तेणे अमे निबल सबल श्रीपाल ॥राजा ॥१३॥ निज जीवितने हुं नहीं रुठ, रुठ्यो तस जमराय अपूठ॥राजा ॥ जेणे जगाव्यो सूतो सिंह, मुज कोपे तस न रहे लीह ॥राजा ॥१४॥ जस बल सायर साथु प्राय, जेहना बल ते बीजा राय ॥राजा० ॥ तेदमां हुं वमवानल जाण, सवि ते शोधू न करूं काण ॥राजा ॥ १५॥ कहेजे दूत तुं वेगो जाइ, आबुं बुं तुज पूरे धा॥राजा० ॥ बल परखीजे रण
मेदान, खमगनी पृथ्वी ने विद्यानुं दान ॥राजा ॥१६॥ अर्थ-हवे जेटलां वचन पूते कह्यां हतां ते सर्वनो उत्तर राजा आपे ले के हे व्रत ! तुं कहे बे के श्रीपाल तमारो , पण ते अमारो कोइ नथी ! अने कदापि ते अमारो ने तोपण अमो बेहु पोतपोतामां शत्रुनावे वहीए बीए, एटले ते अमारो शत्रु डे ने अमे तेना शत्रु बीए. श्रमे एने बालक जाणीने जीवतो मूक्यो हतो, तेणे हवे अमे निर्बल थया अने ए श्रीपाल बलवान् । थयो॥१३॥वली हुं मारा जीवितने तो रुग्यो नथी, पण अपूगे एटले उलटो यमराजा तेनी उपर रुग्यो । /, कारण के जेणे सूता सिंहने आवी जगाव्यो, ते माटे हवे मारो कोप थयो तो एनी (लीह8 के०) रेखामात्र पण रहे नहीं ॥ १४ ॥ वली (जस के०) जेमनुं श्रीपालना सैन्यसमुअमां साथवर प्रमाणे बल बे एवा निर्बल तो बीजा राजा जाणवा, परंतु मने तो तुंतेनी समुफ सरखी सेनामा वमवा-| नल अग्नि सरखो जाणजे. हुं सर्व श्रीपालना सैन्यरूप समुज्ने शोषी लजं, परंतु तेमां उप राखुं नहीं ॥१३६॥ ॥ १५ ॥ माटे हे पूत ! तुं वेगो एटले उतावलो जश्ने तारा राजाने कहेजे ने ढुं पण तारी पनवाडेज धायो थको लमा करवा माटे श्रावु , बलनी परीक्षा रणमेदानमा करीए, ए वचनमा
ACACACACACANCIANCACACANCE
Jan Education intentional
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org