________________
खम. ४
श्री रापरीक्षकोए कडं के कालनां बीजां कमां हतां अने था वली बीजां , माटे तुं उगाय ,
तोपण जोगीए तेमनी वात सर्वथा नहींज मानी. ए दृष्टांते व्युद्ग्रा हित चित्तवालो पण स॥१६॥ सर्वथा सद्गुरुर्नु वचन नज माने ॥७॥
गुरुसेवा पुण्ये लही, पासे पण बेग नित्त रे॥धर्मश्रवण तोहे दोहिर्बु, निजदिक दीए जो नित्त रे ॥ निशादिक० ॥ संवेग ॥ ७॥ पामी श्रुत पण उल्लदी, तत्त्वबुड़िते नरने न दोय रे॥ श्रृंगारादिक कथारसे, श्रोता
पण निज गुण खोय रे ॥श्रोता० ॥ संवेग ॥ ए॥ AL अर्थ-वली कदापि पूर्वकृत पुण्योदये करी गुरुनी सेवा (लही के० ) पामी अने गुरुनी पासे
पण नित्य जश्ने बेठा, तथापि जे वेलाए गुरु धर्मोपदेश आपे ते वेलाए अंतरायने योगे ते धर्म सांजलवो उर्लन थ पडे, केमके ते वारे तेने निलाज श्रावे, अथवा आदि शब्दथी विकथादिक प्रमादमा रुचि थाय, तेथी धर्मश्रवण क्याथी थर शके ? एटले धर्म सांजलवामां निखादिक प्र-18 माद जो थामो श्रावी नींत जेवो थर पडे तो अटकावी नाखे, माटे प्रमाद बोडीने धर्म श्रादरखो ॥॥ कदापि पुण्ययोगे गुरुनी पासे जश निझा, विकथा, विषय, प्रमाद अने कषाय तेनो त्याग करी धर्मनुं सांजल, पाम्युं, तोपण ते नरने धर्म संबंधी तत्त्वनी बुद्धि श्राववी घणी दोहिली
होय, कारण के अहोरात्र श्रृंगारादि रस जेमा प्रधान ने एवी ( कथा के ) नाषाग्रंथ, कोकशास्त्र है अनंगरंग, वात्स्यायनसूत्र प्रमुख, जेमां निःकेवल श्रृंगारनीज वातो बे, तथा आदि शब्दथी स्त्री
श्रने राज प्रमुखनी कथा लेवी, ते सांजलवामांज प्राणी मग्न थर रहे, माटे एवा शृंगारादिक रसे करी युक्त जे ग्रंथ तेना रसे करी ते श्रोता धर्म सांजले, तेथी सांजलतो थको पण आत्मगुणने खोइ नाखे, माटे तत्त्वनी बुझि धारवी ॥ ५ ॥
RASANNARENERGRICSARICS
॥१६॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org