________________
ए कुंवरीनुं मन पण श्रीपाल कुंवर उपरज रुचे बे, पण बीजा लाखोगमे राजार्ज बेठा बे ते सर्व रूपे, वये तथा गुणे करी सुंदर बे तोपण कुंवरीने रुचता नथी ॥ २१ ॥ अवसरे यंजनी पुतली, मुखे अवतरी दारनो देव रे ॥ कदे गुणग्रादक जो चतुर बे, तो वामन वर ततखेव रे ॥ जुर्ज० ॥ २२ ॥ ते सुणी वरीयो ते कुंअरीए, दाखे निज प्रतिदी कुरूप रे ॥ ते देखी निर्ऋत्से कुब्जने, तव रुाराणा भूप रे ॥ जुर्ज० ॥ २३ ॥ गुण अवगुण मुग्धा नविल, वरे कुब्ज तजी वर भूप रे ॥ पण कन्यारत्न न कुब्जनुं, उकरमे शोवर धूप रे ॥ जुo॥ २४ ॥ तज माल मराल मे कहुं, तुं काम विकराल रे ॥ जो न तजे तो ए तादरुं, गलनाल लू करवाल रे || जुo || २५ ॥
अर्थ - ए अवसरे ते स्तंजनी पुतलीना मुख मांहे हारनो देवता जे विमलेसर नामे बे ते यव| तरीने एटले संक्रमीने कहे बे जे हे कुंवरी ! जो तुं गुणनी ग्राहक, चतुर अने विचक्षण हो तो या वामणाने तत्काल उतावले वर. ए प्रमाणे पूतलीद्वारा ते देव बोल्यो ॥ २२ ॥ एवां ते पूतलीनां वचन सांजलीने ते राजकुंवरीए ते वामणाने वस्यो, ते वारे ते वामणे वली (निज के० ) पोतानुं ( तिही के० ) अत्यंत कुरूप देखावा मांड्यं, ते देखीने ( तव के० ) ते वारे मोटा मोटा चूप एटले राणा राजा ते कुब्जनी उपर ( रुठा के० ) रुष्टमान ते कोपायमान थया थका तेनी निर्भर्त्सना करवा लाग्या ॥ २३ ॥ श्रने कहेवा लाग्या के अरे ! ( मुग्धा के० ) अज्ञात - यौवना स्त्री होय ते कांइ गुण अवगुणने ( लहे के० ) जाणे नहीं, माटे ( वर के० ) श्रेष्ठ एटले मोटा | मोटा राजाउने तजीने या कुबडाने वस्यो, पण जेम उकरडो जे खातरनो ढगलो तेने विषे वर प्रधान
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only)
www.jainelibrary.org
