________________
श्रीराम
॥१३॥
माटे खेलाए उजु थयुं, पण ते माहे एक मूल नटी एटले मुख्य नाटकणी , तेने टोले मलीने खम.४ (बहु परे जणी के० ) घणी रीते कडं तोपण ते नाचवा उठे नहीं ॥१॥
होजी उगमी बहु कष्ट, पण बाह न सा धरे दो लाल ॥ दोजी हा हा करी सविषाद, उदो एक मुखे उच्चरे दो साल॥॥दोदो ॥ किदां मालव किदां शंखपुर, किदां बब्बर किहां नह ॥ सुरसुंदरी नचावीए, दैवे दल विमरट्ट ॥३॥ ढाल पूर्वनी॥दोजी वचन सुणी तव तेद, जननी जनकादिक सवे दो लाल ॥ दोजी चिंते विस्मित चित्त, सुरसुंदरी किम संनवे दो लाल ॥४॥ दोजी जननी कंठ विलग्ग, पूरी जनके रोवती हो लाल॥
दोजी सघलो कदे वृत्तंत, जे शहि तुमे दीधी हती दो लाल ॥५॥ अर्थ-तथापि तेने बहु कष्टे करी उठामी तोपण ( सा के०) ते नटी नाचवाने माटे उत्साह धरती नथी, अने मुखथी विषाद सहित बे वार हा हा एवो शब्द करती एक दोहो पोताना मुखथी उच्चारती हवी ॥२॥ तेनो अर्थ कहे के किहां मालव देशे जन्म अने किहां शंखपुरे परणावी, तथा किहां बब्बर देशे वेची अने किहां ए नाटक करवा शीखी. दैवे माह ते मरम एटले आमलो, वांकाक्ष, मानपणुं दली नाखीने सुरसुंदरीने नचावती करी ॥३॥ ते नाटकणीनां एवां वचन सांजलीने जननी जे माता अने जनकादिक जे पिता प्रमुख सर्व सजन विस्मित चित्ते करी चिंतवतां हवां के ए सुरसुंदरी ते नाटकणी थर, ए केम संजवे !॥४॥ ते मातापिता पोतानां मनमां विमासे डे के केम ए सुरसुंदरी बे, किंवा नथी ! एटलामां तो सुरसुंदरी ॥१३ तिहांथी उठीने पोतानी जननीने गले श्रावी वलगी. तेने रोवती थकी देखीने जनके एटले पिताए । व्युं, ते वारे तेनी श्रागल सघलो वृत्तांत कदे ले के दे पिताजी ! तमे मुजने जे शहिदीधी हती ॥५॥
JainEducationommaa
For Personal and Private Use Only
nebog