________________
Pravacanasāra
In this state, the pure soul (jīva) experiences only the pure knowledge-transformation (jñānapariņāma).
कत्ता करणं कम्मं फलं च अप्प त्ति णिच्छिदो समणो । परिणमदि णेव अण्णं जदि अप्पाणं लहदि सुद्धं 2-34॥
कर्ता करणं कर्म कर्मफलं चात्मेति निश्चितः श्रमणः । परिणमति नैवान्यद्यदि आत्मानं लभते शुद्धम् ॥2-34॥
सामान्यार्थ - [कर्ता ] काम का करनेवाला [ करणं] जिससे किया जाय, ऐसा मुख्य कारण [कर्म ] जो किया जाय वह कर्म [च] और [कर्मफलं] कर्म का फल - ये चारों [ आत्मा इति] आत्मा ही हैं ऐसा [ निश्चितः ] निश्चय करने वाला [श्रमणः] भेदविज्ञानी मुनि [ यदि] जो [अन्यत् ] परद्रव्यरूप [न एव ] नहीं [परिणमति ] परिणमन करता है तो वह [शुद्धं आत्मानं] शुद्ध अर्थात् कर्मोपाधि-रहित शुद्ध चिदानन्दरूप आत्मा को [ लभते ] पाता है।
The ascetic (śramaņa) who has ascertained that the doer (kartā), the instrument (karana), the activity (karma) and the fruit-ofkarma (karmaphala) are nothing but the soul (jīva) and does not evolve into anything that is other than the soul, attains the pure and stainless state of the self-suddhātmā.
Explanatory Note: With the faculty-of-discrimination (bhedavijñāna), the ascetic ascertains that the soul (jīva) is utterly distinct from all other-substances (paradravya). He also ascertains that in its pure state, the soul (jīva) is non-distinct from the doer (kartā), the instrument (karaņa), the activity (karma) and the fruit-of-karma (karmaphala). He does not transform the soul (jīva) into impure state of union with other-substances
160
