________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
પ્રીતનુ' પ્રતીક
[ લઘુવાર્તા ]
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
શ્રી. ચંદ્રકાંત ન. ભટ્ટ
અમી નીતરતી ચાંદનીમાં બળદેશની ડાકમાં શાખતી ઘમઘમતી ધૂધરમાળતા મીઠા રણકાથી માધવપુરને સીમાડા ગુગ્લેંજી ઊઠયો હતા. ર'ગખેર'ગી સ્ત્રીઓથી શેશભતાં ગાડાંએની હરાળની રાળ માધવપુરને મેળા માશુવા પૂરપાટ આગળ વધી રહી હતી. મેર અને આહીર દામની બહેનેાના ગળામાંથી નીકળતાં ગીતાના મીઠા લહેકાથી આખુંયે વાતાવરણ સંગીતમય બન્યું હતું.
શ્રીકૃષ્ણ-રુફમિણીના આ વિવાહ-ઉત્સવના મેળામાં ભાગ લેવા આવેલ મેર આહીર અને કાળી ભાઈઓની પડછંદ કાયામાં સારડી ખમીરનાં અનેરાં ન થતાં હતાં. ચૈત્રી અગિયારસ અને બારસની ચાંદની રાત એટલે સૌરાષ્ટ્રના લેાકસાહિત્યની મેધેરી રસલહાણુ, લોકગીત લેાકવા. હીંચ અને દુહાએની રમઝટ અને એમાં પણ ગ્રામીણ નારીએના ત્રણ તાળીના રાસડા એટલે સેારતીધરાનાં શો - ગીતાને ફક્ત ધમધમાટ નહિ, પરંતુ અનત પ્રેમ અને અનુપમ વીરતાની છેાળા ઉડાડતાં હૈયાંએકના થનગનાટ, એક ગવરાવે અને સાઠ સાઠે બહેના એ ગીતને ઝીલે
વ્હેતી નદીને સામે પાર રે, મારા વા'લમાની ઝૂંપડી; તરતાં લાગે ન મુને વાર હૈ, આભેથી ઊતરે ચાંદની. નદીના નીરમાં ઝીલ્યાં આનંદે રે, વ્હેતી નદી ગીત ગાતી'તી છે.
મંડેર ગામની મીઠી મેરાણીના ગળામાંથી જ્યારે ગીતના સૂર નીકળતા ત્યારે જુવાનિયાનાં ટાળટાળાં આ મીઠીને રાસડા સાંભળવા તીડનાં ટાળાંઓની જેમ ઊભરાવા મંડે, પણ માઠીની નજર આ ટાળામાં ઊભેલ પાતા ગામના રંગીલા જુવાન વીરમ મેરને ભાળી જાય તા એના મનના મેરલા નાચી ઊઠતા અને પછી રાસડાની અનેરી જમાવટથી માનવમેરામજી ડાલી ઊઠે.
મીઠી અને વીરમની મુલાકાત તા ગયે વર્ષે આ જ મેળામાં થઈ હતી. મર્ડર અને પાતા ગામ વચ્ચે ચાર ગાઉના પથ, પરંતુ મીઠીની મીઠી નજરના જાદુએ વીરમને ધણી વાર મંડેર સુધીના પગપાળા ફેરા કરાવ્યા હતા, પણ એની મીઠી એને એક પણ વાર ત્યાં જોવા મળી ન હતી. ગામની સીમમાં આવેલ વાડીનાં રખાપાં કરવા એનાં માબાપ સાથે મીઠી પણ ગામનું ઘર ખાલી રાખી ત્યાં જ રહેતી હતી.
આમ એક્બીજાતે મળવા તલસતાં આ પ્રેમીપખીડાં એક વરસનાં વહાણાં પછી આ મેળામાં ફરી મળ્યાં. આંખાનાં કામણુ હૃદયમાં ઊતર્યાં તે હૃદયનાં હેત જીભે વળગ્યાં, ને પછી તા હેત પ્રીતની વાર્તાના ડુઇંગરા ખડકી દીધા, જ્યાં જાય ત્યાં ભેળાં ને ભેળાં. જાણે જુગ જુગની પ્રીત.
અગિયારસની ચાંદનીની પેરી સજાવટમાં મીઠીએ રાસડા ઉપાડયો. મીઠીની કાયા આજ અજબ રંગતે ચડી હતી. એના હાથની પડતી તાળીમાં કઈ ટીખળી જુવાનિયાના ગાલ પર પડતી થપાટને પડઘા હતી, એના કંઠમાં કિલકિલાટ કરતી કાયલડીના ટહુકા હતા, એની આંખેદમાં મીઠપને અમીરસ છલકાતા હતા, એના પગમાં કાઇ નૃત્યાંગનાને થનગનાટ હતા અને એની કાયામાં જોનિયાને રંગ સાળે કળાએ ખીલી નીકળ્યા હતા.
રાસડા પૂરા થયા અને હવે જુવાનિયાઓના દુહાનેા લલકાર શરૂ થયા. વીરમ એટલે આપજોડિયા દુહાઓના રાજા. એ ભલભલા દુહાગીરાને પાણી ભરાવતા. વીરમે દુઠ્ઠા ફેંકયો : છે કાઈ વીરલ જુવાનિયા, જે પડમાં સામા થાય ? નિહ તા લેાયાં વ્હેરીને અહીથી હાલ્યું જાય,
For Private and Personal Use Only
