________________
(५६) ४१ ॥. गमती.२ बिनयवंतजेस्त्री, ते तो अपछरै उणिहार हो लाल । ते पुन्य थकी पाय मिले, बलै पुत्रघणां श्रीकार हो लाल || पुन्य ।। ४२ ।। बले सुख पामें देवतां तणां, तै पूरा कह्या नहीं जाय हो लाल । पल्य सागरोपमलग सुख भोगवै, ते तो पुन्य तौँ पसाय हो लाल || पुन्य ॥ ४३ ॥ रूप शरीर सुन्दर पणों तिणरो बर्णादिक श्रीकार हो लाल । ते गमता लागै सर्व लोक ने, तिगारो बोल्योगमैं वारम्बार हो लाल | पुन्य ॥४४॥ जे जे सुख सघला संसारना, तेतो पुन्यतणां फल जाण हो लाल । ते कहि कहि नें कितरा कहुं । बुद्धिवन्त लीज्यो पिछाण हो लाल ॥ पुन्य ॥ ४५ ॥ ए पुन्यतणां फल बरणविया. ते संसार लेखै श्रीकार हो लाल । त्यानैं मुक्ति सुखां. सें मीढीयां, ये सुख नहीं मूल लिगार हो लाल | पुन्य ॥ २६ ॥पुदूगलिक सुख छै पुन्य तणां, तेतो रोगीला सुख हाय हो लाल ! अात्मिक सुख छै मुक्तिरा त्याने तोश्रोपमा नहीं काय हो लाल । पुन्य ।। ४७॥
पांव रोगी हुवै तेहने, खाज मीठी लागै अत्यंत हो '' लाल ! ज्यूं पुन्य उदय हुवां जीवनें, शब्दादिक
