________________
માર સાધુ
૧૫
આ બધા માલ તેણે ગામના એક જથ્થાખ ધ વેપારી પાસેથી લીધા હતા એટલે સત્તર આની ધંધા થઈ શકે તેમ હતા. નવીસવી હાટડી તરફ ઘરાકી વળતાં વાર તેા લાગે. દેદાશા શાસનદેવનું સ્મરણ કરીને ધધે બેસી ગયા,
સામાન્ય ઘરાકી શરૂ થઈ હતી. દુકાન જામે તે પહેલાં માસીબા માંદાં પડયાં. વિમલશ્રી ને દે માસમાં માસીની સેવાચાકરીમાં બરાબર રાકાઇ ગયાં.
પણ લાંબી ચાકરી કરવી પડે તેમ ન બન્યું. નવમે દિવસે વિમલશ્રોના મેઢેથી અંતિમ આરાધના સાંભળતાં સાંભળતાં માસીબાએ વિદાય લીધી.
ધરમાં વૃદ્ધ માનવી હોય, તે માત્ર ઘરની શાલા નથી પણ ઘરમાં રહેતા સહુ માટે શીળી છાંયડી સમાન હાય છે.
દેાશા અને વિમલશ્રીને માસીબાના અવસાનથી દુઃખ થાય તે સ્વાભાવિક હતું, પરંતુ જૈન દČનનાં ઉપાસક હોવાથી બન્નેએ વિચાયું કે આ કાયા તે। પડવાની જ છે. આયુષ્યક્રમ પૂરાં થાય એટલે જીવ પળ, સમય કે દિવસ કશું જોતા નથી. પેાતાના કર્માનુસાર અન્ય ગતિમાં જવા વિદાય લેતા હેાય છે.
દેદા શાહના મનમાં થયું, કાયાને ગમે તે પ્રકારે સંભાળેા પણ તે કદી ટકતી નથી. માનવીના માથે મૃત્યુ રૂપી તલવાર લટકતી જ રહે છે, કયારે ત્રાટકશે અને કયારે વતમાન જીવતરથી મુક્તિ મેળવશે તે કાઈ કલ્પી શકતું નથી. માસીખાએ મા કરતાં યે સવાયેા વાત્સલ્યભાવ રાખીને મને માટેા કયેર્યાં, પરણાવ્યેા. પેાતાનું સસ્વ હોમીને મને પાધ્યેા. અને જતાં પહેલા પણ તેઓએ છાસાટલા રળી શકાય એવી વ્યવસ્થા પણ કરી આપી.
અને મરતાં પહેલાં પણ સાંપથી રહેજો, સતાષથી જીવો, ધમથી કદી વિમુખ બનશેા નહિ. એવા ઉત્તમ ઉપદેશ પણ આપ્યા.
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
Jain Education International
