Book Title: Uttaradhyayan Sutram Part 02
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
७६५
मियदर्शिनी टीका अ० १३ चित्र-सभूतचरितवर्णनम् वात्सल्यान्माता पुरस्य भार न जानाति, तथैव त्वमपि लोभात्स्वर्णाच्छादित शिलापुत्रकस्य भार न जानासि । यः पुरा गिरिवद्गुरुरासी त्स एव स्वर्णावृतस्तूलवल्लघुर्जातः । अहो वीणा स्वभावः ! इति पत्युर्वचनमाकर्ण्य सा स्वशाठ्यमनुस्मरन्ती नितरा लज्जिताऽभूत् । लज्जावशाद् विषादाच्च क्षमस्व ' इत्यपि वक्तुमशक्ता सा पत्युवरणयोनिपतिता। परित्यक्तस्तया सदुर्भावः ॥ यथा सा श्रेष्ठिसुतभार्या भाररूपमप्यमान मोहात्कण्ठेऽधारयत् , तथैव सर्वे लोका मोहाद् अहा ! देखो सुवर्णकी कितनी महत्ता है । माता जिस प्रकार वात्सल्य गुणके कारण पुरके भारको नहीं जानती है उसी प्रकार तुम भी लोभ से आकृष्ट होनेकी वजहसे स्वर्णाच्छादित इस शिलापुत्रकके भार को नहीं गिन रही हो। जो पहिले तुम्हारी दृष्टि में पहाड़ जैसा भारी प्रतीत हो रहा था वही सुवर्णसे परिवेष्टित होकर अय तुमको तूल-रुई की तरह हल्का प्रतीत हो रहा है। इस प्रकार अपने पतिके वचन सुनकर चद्रकला अपनी मूर्खता पर बड़ी अधिक लजित हुई। लज्जावश एव विपावश वह उस समय यह भी कहना भूल गई कि हे नाथ ? मुझे इस अज्ञानता पर आप क्षमा प्रदान करे। अपने कपट को याद करती हुई वह एकदम पति के चरणों पर गिर पड़ी और अपने इस दुर्भाव पर पश्चात्ताप करने लग गई। पश्चात् उसने अपने दुर्भाव का भी परित्याग कर दिया।
इस कथा के लिखनेका भाव केवल इतना ही है कि जिस प्रकार चद्रकला ने अपनी अज्ञानतावश भाररूप भी उस शिलापुत्रकको अपने સમર્થ છુ અહા ! જુઓ સુવર્ણને કેવો પ્રભાવ છે? માતા જે રીતે વાત્સલ્ય ગુણના કારણથી પુત્રના ભારને જાણતી નથી એજ રીતે તું પણ લેભથી આકર્ષાઇને સુવર્ણથી મઢવા આ શિલાપત્રના ભારને ગણત્રીમાં ગણતી નથી જે તારી દ્રષ્ટિ માં પહેલા પહાડ જે ભારે લાગતો હતું તે જ સોનાથી મઢાતા આજે તને રૂના જેવો હલકો જણાય છે આ પ્રકારના પોતાના પતિના વચન સાંભળીને ચદ્રકળા પોતાની મૂર્ખતા માટે ખૂબજ લા અનુભવવા માડી લજજાવશ તેમજ વિષાદવશ તે એ સમયે એ પણ કહેવાનું ભૂલી ગઈ કે, હે નાથ ! મારી આ અજ્ઞાનતાની આપ ક્ષમા કરો. પિતાના કપટને યાદ કરતા કરતા તે એકદમ પતિના ચરણ ઉપર પડી ગઈ અને પોતાના એ દુર્ભાવ ઉપર પશ્ચાત્તાપ કરવા લાગી આ પછી તેણે પિતાના આવા દુર્ભાવને પણ ત્યાગ કરી દીધા
આ કથાને લખવાનો ભાવ કેવળ એટલેજ છે કે, જે પ્રકારે ચદ્રકળાએ પિતાની અજ્ઞાનતાથી ભારરૂપ એવા એ શિલાપત્રકને પિતાના ગળામાં ધારણ
