Book Title: Uttaradhyayan Sutram Part 02
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
प्रियदशिनी टोका अ. १४ नन्ददच-नन्दनियादिपइजीवचरितम् लालप्यमान-भृश लपन्त व धनतृष्णावन्त जन हरा:-हरन्त्यायुरिति हरा अहो रात्राः, हरन्ति-भान्तर नयन्ति, इत्यतो धर्म प्रमाद. कयम्-नर्यात् धर्मकार्ये कय चिदपि प्रमादो न कर्तव्यः ॥१५॥
सप्रति पुरोहितः कुमारी पुनरपि धनादिभिः प्रलोमयितु माह
धणं प¥य सँह इंत्यि आहि, संयणा तहा कामगुणा पगामा। तव कए तप्पइ जस्स लोओ, त सव्व साहीणमिहेवं तुभ ॥१६॥ इस प्रकारके मनोराज्यादिक विकल्पोंमें पडकर (लालप्पमाण-लालप्यमानम् ) व्यर्थही ज्यादा उकवाद करनेवाले उस मनुष्यको (हरा-हरा:) दिन
और रानिया (हरति-हरन्ति) इस भवसे उठाकर दूसरे भवमें पहुंचा देती है अतः (कह पमाओ-कथं प्रमादः) धर्ममें प्रमाद करना कैसे उचित माना जा सकता है, कभी नहीं।
भावार्थ-जैसे २ दिन और रात्रिया व्यतीत होती जाती है वैसे २ इस जीवकी आयु गलित होती रहती है । अतः अनेक प्रकारके संकल्पों एव विकल्पोमे पडे हुए प्राणी इस बातको जरा भी नहीं विचारते है कि मुझे पर्यायसे पर्यायान्तरित होनेका समय आ रहा है। वे तो उल्टे रात दिन इसी चिन्तामें फसे रहते है कि मुझे यह करवाना है यह नहीं करवाना है - यह मेरा है यह मेरा नहीं है। इसी विचार में पडे हुए वे जीव मर जाते हैं, अत धर्मसेवनमे किसीभी जीवको प्रमाद करना उचित नहीं है ॥१५॥ एव-एवम् मा ४२ना मनालय वि६५मा पहन लालप्पमाणलालप्यमानम् व्ययभा नाम मा ४२वावा ते मनुध्यन हरा-हरा सि म रात हरति-हरन्ति मा समाबी पाहीन मी सभा पहायाडी
छ साथी कह पमाओ-कथ प्रमाद धर्ममा प्रमाः २२॥ स रीत यित માની શકાય ? જરા પણ નહી
ભાવાર્થજેમ જેમ દિવસ અને રાત વ્યતિત થતી રહે છે તેમ તેમ આ જીવનું આયુષ્ય ઓછુ થતું જાય છે, આથી અનેક પ્રકારના સ ક અને વિકલ્પમાં પડેલા પ્રાણ આ વાતને જરા પણ વિચારતા નથી કે, મારા માટે આ ભવમાથી બીજા ભવમાં જવાને સમય નજીક આવી રહ્યો છે એ તે ઉલટી રાત દિવસ એ ચિંતામાં ફસાયેલા હોય છે કે, મારે આ કરાવવું છે, આ નવી કરાવવું આ મારૂ છે, આ મારૂ નથી આવા વિચારમાં પડેલે આ જીવ મરી જાય છે. આથી કોઈ પણ જીવે ધર્મ સેવનમા પ્રમાદ કર ઉચિત નથી કે ૧૫
