________________
કરતો ગયો તેમ તેમ કયો અભિપ્રાય શાસ્ત્રાનુસારી છે અને કયો અભિપ્રાય શાશ્વસંમત નથી એ વધુ ને વધુ સ્પષ્ટ થતું ગયું. વળી, તત્ત્વાવલોકનમાં કરાયેલાં અમુક અમુક વિપરીત પ્રતિપાદનોમાં કયાં કયાં ભૂલ થયેલી છે, જે તાત્પર્યાર્થો દર્શાવેલા છે તે કેમ અસંગત છે, સંગત તાત્પર્યાર્થ શું હોઈ શકે વગેરેનું શાસ્ત્રાનુસારી તર્કસંગત લખાણ પણ ચાલુ કર્યું.
બંને પક્ષનું વ્યવસ્થિત અધ્યયન કર્યા પછી નિષ્કપટપણે મારા દિલની વાત કહું, તો મને નિઃશંકપણે આ નિર્ણય થઈ ગયો છે કે “અર્થ-કામ માટે પણ ધર્મ જ કરવો જોઈએ એવો ઉપદેશ અંશમાત્ર પણ જિનાજ્ઞાબાહ્યા નથી કે ધર્મ મોક્ષ માટે જ કરાય” એવા શાસ્ત્રસિદ્ધ પ્રતિપાદનથી વિરુદ્ધ નથી.
આમ, આ જિનવચન-સંમત નિર્ણય થવામાં, “તસ્વાવલોકન”. એક મહત્ત્વનું નિમિત્ત બન્યું છે. અને તેથી જ, સાચું કહું તો તત્ત્વાવલોકનના રચયિતા શ્રી કીર્તિયશવિજય મહારાજને, આ રીતે તો હું ઉપકારી જ માનું છું... અન્યથા, કદાચ આજે પણ હું આ બાબતમાં અનિર્ણાત અવસ્થામાં જ રહ્યો હોત !
દરમ્યાનમાં, ઉપર જણાવેલું લખાણ લગભગ ૧૬૦ ફુલસ્કેપ જેટલું થયું. બધુંય લખાણ પૂજ્યપાદ જયસુંદરવિજય મહારાજ વગેરે વિદ્વાનો સાવંત તપાસી ગયા. જે કાંઈ સુધારા વગેરેની સૂચનાઓ મળી, એ મુજબ સુધારા વગેરે કર્યા.તસ્વાવલોકનમાં થયેલાં કેટલાંક અનુચિત પ્રતિપાદનોની સમીક્ષા આમાં આવી નથી, પણ આશા છે કે આમાં જેટલી સમીક્ષા થયેલી છે એટલાથી પણ જિજ્ઞાસુઓને જરૂર તત્ત્વ-નિર્ણય થઈ જશે.
મારાં સંસારી માતુશ્રીની અમદાવાદમાં દીક્ષા નિશ્ચિત થઈ, એટલે અમારે મુંબઈથી વિહાર કરીને અમદાવાદ જવાનું હતું. વળી, પૂ.આ.શ્રી રામચન્દ્ર સૂ.મ.સા. આદિ અમદાવાદથી મુંબઈ પધારી રહ્યા હતા. એટલે વિચાર રાખેલો કે વિહારમાં ઉચિત સ્થળે ભેગા થઈને રૂબરૂમાં ચર્ચા કરીશું. વડોદરામાં ભેગા થવાનું પણ થયું. પણ, સાહેબજીનું સ્વાથ્ય કથળેલું હતું. તેઓશ્રી બે-અઢી કલાક બેસી શકે એવી પરિસ્થિતિ પણ નહોતી કે તેઓશ્રીને ચર્ચાનો એવો પરિશ્રમ આપવો એ ઉચિત પણ નહોતું; એટલે વાત મનની મનમાં રહી ગઈ.
