________________
તા. ૧૬-૩-૧૯૩૮.
જેન યુગ.
| નાધામોમાં વીસ થિમ ]
=
તીર્થધામોમાં ત્રીસ દિવસ. | મનસુખલાલ લાલન.
ICCICANSANCIC
== = = લેખક:
મનસુખલાલ લાલન. વૈ = = = = =
= = == ×= = = = = =
લેખાંક ૧ લે.
જગડીયા, પાનસર, ભયણજી, શંખેસર. જાટીયા-ધણા વર્ષના ગાળા પછી તીર્થધામની ભેાયણજી-આબાલવૃદ્ધ જેના ગુણગાન નિત્ય ગાય યાત્રાએ જવાને પ્રસંગ પ્રાપ્ત થશે, અને અમે તા૦ ૩ ૨-૩૮ છે, તેવા મદિનાથના મેળાને પ્રસંગ મહા સુદ ૧૦ નો ના રોજ મુંબઈથી જગડીઆ જવા માટે રાતની ૧૦-૩૦ ની નજીક હોવાથી અમે મહા સુદ ૮ ને રોજ બેવણીજી
કલમાં રવાના થયા. સવારે ૮ વાગે અંકલેસર સ્ટેશને મુકામે જવા ઉપડયા પાનસરથી કલેલ જંકશને ગાડી બદલી ઉતરી રાજપીપળા સ્ટેટની બહુજ ધીમી ચાલની ગાડીમાં બેઠા, ભાવણી દેશને બBરના ૧૧ વાગે ઉતયો, થાત્રિોના ટોળાં અને ત્યાંથી ૪થું સ્ટેશન જગડીઓ આવતાં અમે ત્યાં ઉતરી ગયા. અહિં દેખાવા લાગ્યાં, અમે મુખ્ય ધર્મ શાળામાં સામાન સ્ટેશનથી ધર્મશાળા જવાની સડક પાકી બાંધેલી છે, અને ઉતરાવી તપાસ કરવા લાગ્યા, તે કહે કે બને ધર્મશાળામાં માત્ર મા માઈલ જેટલું છે. હવાથી ચાલતા જ ત્યાં પહોંચી એડીઓ ખાલી નથી. લગભગ ૧ કલાકની સેકણી પછી ગયા. ધર્મશાળાના વિશાળ દરવાજામાંથી પસાર થઈ બાજુની ત્રીજી ધર્મશાળા ઉઘાડવામાં આવી, અમોએ ત્યાં એક એરબીજી ધર્મ શાળામાં ઉતર્યા. જગડીયાનું દેરાસર દેખાવમાં ડીમાં પડાવ નાંખે. ઉપરાઉપર માસેના ગાડાંઓ તથા સુંદર છે, અને હવા પાણી સારાં હોવાથી મુંબઈના તેમજ ટ્રેનમાં માણસે આવવા લાગ્યાં, દુકાને હેટ વિગેરે બંધાતી આજુબાજુના લકે તે સ્થળને ઠીક લાભ લે છે, દહેરાસર હતી, મહા સુદ ૯ ની સવારે તે એક પણું ઓરડી ખાલી મળે વિશાળ છે, ધર્મ શાળાઓ પણ સારી છે, ઉપરના ભાગમાં નહિ, તપાસ કરતાં જણ્યું કે આજુબાજુના પ્રદેશના અને વાંચનાલય છે, જેમાં પુરત કે સારાં છે, પરંતુ પ આવતાં કે અમદાવાદ સુધીના લેકા ૧-૨ ગોદડાં મુકી તાળાં મારીને નથી, એકાદ પત્ર આવે છે, ત્યાંના મુનીમ જેવા જણાતા એક ચાલી ગયા હતા. ઘણી તકરારો એ રડીઓ માટે ચાલી, ભાઈને કોઈ જૈન પત્ર આવે છે કે કેમ એમ પૂછતાં તે ભાઈ તાળા તુટયાં, કરીયાદ થઈ મારામારીના પ્રસંગ પણ રાડ પાડી ઉઠયા કે ભાઈ અમારે જેનના છાપાં જોતાં નથી, થયા, એટલા અને પરસાળમાં યાત્રિકે ઉતર્યા, ઢાઢ સખત નકામા આવા તીર્થોમાં ઝગડા પેદા કરે છે. આ રીતે આપણું પડવા લાગી, યાત્રિકો મુંઝાયા, અકેક ઓરડીમાં બે ત્રણ ત્રણ કલેશની દુર્ગધ કયાં સુધી પસરી છે તેને ખ્યાલ કરતાં કુટુંબને સમાવેશ થવા લાગ્યો. આમ કરતાં દશમને દિવસ ભરૂચથી સંધ આવે તેથી બે દિવસ રહી ત્યાંથી પાનસર આપે, સાંજે નકારશી જમી, અમદાવાદના સ્વયંસેવકોની જવા રવાના થયા.
દેખરેખ છતાં જમવાની વ્યવસ્થા માટે તે આપણે પંકાયેલા પાનસર-ગુજરાતીઓમાં ખાસ કરીને જાણીતા આ છીએજ, અર્ધી ધુળ મહેઢાંમાં આવતાં ખાધું ન ખાધું કરી મોહર સ્થળમાં અને મહા કદ ને દિવસે સવારે ઉતર્યા ઉડી ગયા, રાત્રે આરતીની ધામધુમ જોઈ, શંખેશ્વર જવા ઠંડીનું જોર જણાવા લાગ્યું. અને રેતાળ રસ્તા ઉપરથી ચાલી માટે તૈયારીઓ કરવા લાગ્યો એકંદર ત્યાંના મુનિમ સરળ અને ધર્મશાળાએ આવ્યા, બહુજ વિશાળ દેરાસર મનહર ટાવર,
ટાવર સમજાવટથી કામ લેતા હતા અને સાદાઈ તથા સગવડતા ઠીક અને વિશાળ ધર્મશાળાઓથી ભીનું આ સ્થાન મેસાણા ૧૧ લાઈનમાં જતાં એક ઉચ પ્રદેશ પર આવેલું છે. અહિં હવા શંખેશ્વરજી મહા ૧૧ ને રોજ સવારના ૪ તથા વાતાવરણુ આનંદી દેખાતું હતું, અને રહેવાનું ગમે વાગતામાં બેયણીના સ્ટેશને આવ્યા, અંધારું ઘોર, ઉંચું તેવું હોવા છતાં કોઈ પણ વસ્તુ ખાધા ખોરાકની જેઈએ સ્ટેશન, અને લગભગ ૧૫૦૦ માણુની ચિકાર ગીરદી, ન તેવી નહિ મળતી હોવાથી, તેમજ માત્ર એકબે રબારીની મળે માર કે ન મળે બની. આ અંધારામાં મહા મુશીબતે દુકાને હોવાથી વિશેષ રહેવું ફાવતું નથી. હવારમાં સુંદર સામાન સ્ટેશનથી ઉતારી લેટફેર્મ પર લાવ્યા, ઘણુક સરણાઈ અને નેબત વાગતાં જે મીઠાશ વાતાવરણમાં ગુંજે ભાઈઓને ટીકીટ ન મળતાં એમને એમ બેસી ગયા. અમછે, તે ન ભુલાય તેવી છે, દહેરાસરનું કામ કઈક અંશે અધુરૂં દાવાદથી લગભગ ખાલી ગાડી આવી, અને મહા મુશીબતે રહ્યું છે. કાર્યકરોની નજર તે પરત્વે ઓછી થઈ ગઈ હોય એમ બધાને સમાવી કટોસ આવી, ત્યથી વીરમગામ જતી ગાડીમાં જણાય છે, યાત્રિકે પણ કમતી આવે છે. મૂળનાપડજી શ્રી બેડા, અને સવારે ૮ વાગે વીરમગામ સ્ટેશને ઉર્યા, સંમેમહાવીર પ્રભુની અલૌકિક પ્રતિમા છે, ભીતિમાં ચાસમાં સર જવા માટે હારીજને રસ્તે લગભગ બંધ થતાં વીરમતીર્થોની કેરણી કરી છે તે જોવા લાયક છે. આ સ્થળે ગામથી મેટર સવસ ચાલુ છે તેમાં જવું પડે છે, રાધનજણાવવું જોઈએ કે આ કાતરકામ કરતાં પણ વધુ ઉગી પુરના પેસેન્જરને પણ્ ત્યાં થઇનેજ જવું પડે છે. દહેરાસરને સંપૂર્ણ બનાવવાની જરૂરીયાત છે. દહેરાસરની વાગાના સ્ટેશન પર ઝાડ નીચે બેઠા તે ૧૧ વાગે મેટર આવી, વિશાળતાના પ્રમાણમાં ખુલ્લા ઓટલાઓ બહુ શોભતા નથી. પરંતુ રાધનપુરના એક શ્રીમંત ગૃહસ્થ સહકુટુંબ હતા, તેમણે કાર્યવાહકે આ તરફ લક્ષ આપશે તે ઠીક થઈ પડશે. આખી મેટર રીજવ કરતાં અમે તે રખડી પડ્યા વિરમ
