________________
જૈન યુગ.
તા. ૧-૫-૧૯૩૮,
તીર્થધામોમાં ત્રીસ દિવસ. 8
PIC
NON
== ==== =
લેખક:
મનસુખલાલ લાલન. INCONCIONONCICNS
લેખાંક ૪ થે.
તારંગાજી, આબુ, દીલવાડા. એ ફાગણ સુદ ૬ ની સાંજની ગાડીમાં પાલીતાણાથી રવાના વતૃદ્ધ જેન ભાઈની નીમણુક થઈ છે, જેની વાતચીત ઉપરથી થઈ તારંગા જવા માટે સવારના ૮ વાગે મહેસાણા જંકશન નિખાલસ અને કર્તવ્ય બુદ્ધિવાળા જણ્યા, એમણે કેટલીએક ઉપર ઉતર્યા, ત્યાંથી બરાબરે ૧૦ વાગે તારંગાહીલ તરફ જવા ફરીયાદ કરી, જે વાસ્તવિક લાગી. કારખાનાનું કામ નિયમસર ગાડી ઉપડી, અને પેરના ૧ વાગે તારંગાહીલ સ્ટેશન ઉપર ચાલે છે, મુનિમના સ્થાન ઉપર પિતાપુત્ર બેઉ બ બણુ હોવાથી ઉતર્યા, સ્ટેશન ઉપર જ તારંગાહીલ ઉપર જતા બે ચાર બ્રાહ્મગુરાજ જેવું ચાલે છે, અને તેથી બેદરકારી પણ જણાય યાત્રાળુઓ અને ૧ સી પાઈ મળ્યા, સીપાઈએ અમને પુછયું છે, ભોજનશાળા ચાલે છે, તેઓને પણ આ બાબતમાં જ કે “વેતાંબર છે કે દીગબર ? અમેએ કહ્યું “વેતાંબર, એટલે કચવાટ હતો, અમે તે ત્રણ દિવસ રહ્યા તે દરમ્યાન રાજ તેણે તુરત જ અમને ઉપર જવા માટે તૈયાર થવા જણાવ્યું, સંધ તરફથી નેકારેશીનું જમણું થતું હોવાથી રાઈની કડાઅને તે સાથે આવનાર છે એમ પણ સાથોસાથ જણાવ્યું. કુટથી તેમ જ ભોજનશાળાના લાભથી વિમુખ રહ્યા હતા. સ્ટેશન ઉપર વિશાળ ધર્મશાળા હમણાં જ બંધાયેલી છે, અને ભેજનશાળામાં તદ્દન મફત જમવાનું રાખ્યું છે, તેના બદલે એરડાએ સુંદર અને ખુલ્લા મેદાનમાં હોવાથી આનંદજનક નામને પણ ચાર્જ જોઈએ, એવી સૂચના અમે એ કરી. ત્રીજે લાગે છે, રહામે જ ૨- નાની દુકાન હતી, એક હોટલ હતી, દિવસે તારંગાહીલથી નીચે ઉતર્યા, ૨ત સ્ટેશન ઉપરની ધર્મત્યાં ચા નાસ્તો કરી તારંગા હીલ ઉપર જવા તૈયારી કરી, શાળામાં ગાળી, સવારે આબુરેડ જવા માટે મહેસાણા પુના હમણાં હમણુ શેઠ આણંદજી કલ્યાણજી તરફથી મેટરની સગ- આવ્યા, ત્યાંથી ૧૦ વાગાની ગાડીમાં રવાના થઈ બપોરના વડ કરવામાં આવી છે, કેટલાએક ગાડામાં ૫ણું જાય છે, અમે ૧ વાગે આશરે આબુરેડ સ્ટેશન ઉપર ઉતર્યા. આબુના પહાડ મોટરમાં બેસી તળેટીમાં આવ્યા, ત્યાં અને આપણું હિંદુ ઉપર જવા માટે મેટરને કેફેકટ છે, તેમણે અમને કહ્યું કે સ્તાનની કંગાલીયતનું પૂરું ભાન થયું અમારો એક એક ટૂંક હમણાં મેટર ઉપડે છે, બેસે, પરંતુ ૧ કલાક ખાટી કર્યા કે બીસ્તરે લેવા માટે મજુરીની જે મારામારી જોઈ તે દમ પછી કહે કે પેસેન્જર પૂરા નથી જેથી વાગે મેટર ખરેખર કરૂણુજનક હતું, તલેટીમાં ૧ બુંદીના લાડવે, લગભગ ઉપડશે, આમ ૧ વાગ્યા સુધી સ્ટેશન ઉપર ખેતી થયા કંગાઈ ગયેલ, અને ગધા તથા ચપટી સેવાં મળ્યાં, લાડવે પછી આબુરોડની બજારમાં વીતીમાં ગયા, ત્યાં જમા પાછે આપી સેવાં ખાઇ પાણી પી ઉપર ચડવા લાગ્યા, બરા- ૩ વાગે પુનઃ સ્ટેશન ઉપર આવ્યા, ત્યાંથી મેટરમાં બર બપોરના સમય, તડકે ત૫તે હતા, સામાન ઉપાડનારથી રવાના થઇ ચાલુ પહાડના રમ્ય દ્રશ્યો નિહાળતા ચાલુ અમે જરા આગળ નીકળી ગયા, પાસે ઝાડીમાં વાઘને ભાસ કેમ્પ આવ્યા, ત્યાં મેટરે છોડી દીધા, ત્યાંથી કેદારની જ થયે અમે આગળ વધતા થંભી ગયા, સીપાઈ અને પગી બેલ ગાડી કરી (જે ફરજીયાત છે) દીલવાડા કે જે કેમ્પથી આવ્યા, તેમણે તપાસ કરી તે બાજુના નહેરમાં પાણી પી ૪ માઈલ છે, ત્યાં આવ્યા, લગભગ ૭ વાગ્યાને સમય થતાં વાધ ચાલી ગયો છે એમ તેમણે પગલાં ઉપરથી નિહાળી કહ્યું. ધર્મશાળામાં આવ્યા, એક કોટડી માળ ઉપર લીધી, લગભગ લગભગ ૪ વાગ્યાને સુમારે ધર્મ શાળામાં પગ મૂકશે, પગ ધર્મશાળા ખાલી જેવી હતી, કારણું કે હજુ જોઈએ તે મૂકતાં અહિં ૫ણું પાલીતાણા જેવો અનુભવ થશે, મુનસર ઉનાળા બે ન હેતે, ધર્મશાળામાં ગંદકી વધારે પડતી કહેગામથી આવેલાં લગભગ ૨૦૦ માણસને સંધ મુખ્ય બેઉ વાય, પાણીનું મહા દુ:ખ; થાકયા પાયા મુસાફરને પાણી પીવા ધર્મ શાળાની એારડાંઓ રોકી રહ્યો હતો અને મહામુશીબતે ન મળે પરબ કે ન મળે નળ, બે આના આપીએ તેજ ૧ જુની ખંડીયેર ધર્મશાળામાં એક ઓરડી મલી, ચામાં ચીડીઘાં, બે વચાતા મળે. આ દુ:ખ અસહ્ય કહેવાય, ચાલુના છાપાં, અને ભમરાથી ભરપૂર આ કડીમાં કેમ રહેવાય ? ભંડારના અઢળક ધનને થયું આથી જરૂરીયામાં વાપરવા અમે તે લગભગ આખે દિવસ બહાર ચેકમાં બેસીને શું ત્યાંના સત્તાવાળાએ લક્ષ નહિ આપતા હોય ? અહીંના ગાળતા હતા. રાતના તદ્દન અંધારું થતાં બીહામણું લાગવા વહીવટ માટે ઘણું કહેવાનું છે, જે આવતા અંકમાં આપીશ. માંડ્યું, મુનીમને ધર્મશાળામાં એકાદ ફાનસ રાખવા લગભગ
(અપૂર્ણ) ૬ થી ૭ વખત કહ્યું પરંતુ વારંવાર ઉડાઉ જવાબ મળે, ફાનસ નથી, હમણાં એકલું છું, ઈત્યાદિ જવાની સાથે જ રાતના ૧૨ વાગી ગયા, છેવટ કંટાળી થાકેલા હોવાથી
નોકરી જોઈએ છે. ઉથી ગયા
ન્યાય-વ્યાકરણ-સાહિત્ય અને આગમના અભ્યાસી અજિતનાથજી મહારાજનું ભલ્મ જિનાલય, મહાન અલૌ- જૈન પંડિતને નોકરીની જરૂર છે તે કોઈ પણ સંસ્થાને કિક મૂર્તિ અને કુમારપાળ ભૂપાળના વખતનું સ્થાપત્ય નિહાળતાં જરૂર હોય તે “જૈન યુગ ” પત્રની એક્ટીસમાં નયનોને અનેરો આનંદ મળે. કારખાના ઉપર હમણાં એક લખી જણાવે.
